Alle inzendingen over religie

dobber ik niet genoeg in uw wassend water niet genoeg in uw zilver meer vlinder ik veel te veel tussen nu en later veel te veel tussen nooit en weer laaf ik me niet genoeg aan uw dikke druiven niet genoeg aan uw droge wijn tortel ik veel te veel tussen grijze duiven veel te veel tussen echt en schijn open ik niet genoeg de deur…

Geest borrelt klanken door mijn gedachten hij vloeit leven in dode gronden zingt liefde door beken van roeste zonden klotst stromen door ruige ravijnen, schachten vol kolkend geklater, watert grachten blaast zalvend adem door oude wonden gorgelt tonen op uit droge monden ontmantelt met zwier de weeë klachten Geest buitelt kaskades van krachtwoorden…

De schaduw van onzichtbaar zweeft zijn vlucht omheen gedachtentorens in mijn hoofd blijft hangen, nu mijn vlam is uitgedoofd, met arendsvleugels wiegend in de lucht. Hij dompelt mij in veiligheid en zucht zijn adem in mijn oor, ik heb geloofd en nooit wordt deze vrede mij ontroofd. Al blijft zijn nest onvindbaar in 't gerucht van werelden…

Versteende melodieën vibreren intens en monotoon langs steile notenslierten. A capella chanten op roosblauwe wolken. ‘Aum’ is Amen geworden. Een laaiend vuur van ijle boventonen kleeft tegen mijn schedeldak en brandt een puur, zwart gat vol leegte. Vergeelde woorden in Latijn absorberen het irritante gemier. Heilige stilte staat als een…

wie zoekt die vindt mijn handen tasten in het niets op zoek naar u wie zoekt die vindt naar blind vertrouwen stoot zijn hoofd net als ik nu wie zoekt die vindt maar horendol en doof op dom geluk en dendert door vergeet te tasten rustig tasten voelt te luisteren fluisterzacht tast mijn geest mijn blind vertrouwen hoort mijn hart…

grote rivier, aan jouw oever strandt mijn denken - glazen libel met vliesvleugels aan - ik duikel in je buik op jouw wenken vooraleer de dag is dichtgegaan grote rivier, in jouw water zwemt mijn weten - papieren blaadje van een vlinderbloem - jou zal ik zijn, in jou wil ik heten een nieuwe naam nooit eerder genoemd in mij kabbel jij je klaterend…

koeien sproeiden hun schijt van schrik tussen schaap en geit duiven dweilden koerend de vloer een zweep zwetste en kletste het geld van tafel wisselaars gristen en hielden gewis hun wafel gehoede boeren gedroegen zich stoer maar hun stieren zwierden hun staart in de bedremmelde gezichten, bebaard of niet, onheil lag op de loer nu de timmermanszoon…

Wolken, wit als watten Daarachter lucht zo helder blauw 't is het antwoord op je vragen God houdt echt van jou. Hoge groene bomen Haar takken in de wind Je hoeft alles niet alleen te dragen Kom maar gauw m'n lieve kind. 't golven van het koren als een streling aan je hart 't is Gods Geest van boven Wees maar niet verward. Een…

Hij is erg moe en heeft verdriet, moet veel narigheid doorstaan. In deze tijd van angst en onzekerheid, probeert hij positief te blijven, maar kan het niet. t'Is moelijk om met deze situatie om te gaan. Bidden om Gods onmisbare kracht, is het enige wat hem troost kan geven. En staks als hij mag opvaren naar de hemel, dan weet hij, dat de…

Ik flits haar blitsend blauw zoals zij mij flauwwit flitst nu de zon de wolken openritst, het licht uiteensplitst tot zilv'ren visjes laverend in het glittergrauw van haar négligé. Ik brul haar bulder-lied zoals zij mij schier murw brult nu ze zich in golven hult, haar katterug opkrult tot wulpse bergen, neerstortend in het vunzig diep…

In jezelf moet je gaan zoeken dat wat je zoekt zal jou dan vinden jouw geesteswezen wil zich openbaren sta open om je te verbinden Verdiep je blik voelend naar binnen daar waar jouw waarheidsvlam ontvonkt verlang naar vervulling van ontwakend bewustzijn dat zich al ontplooiende geduldig lonkt Jouw reis inwaarts naar innerlijk weten waarin…

Eén klein momentje Heel even maar Gewoon even luisteren Naar Uw zachte stem. Eén klein momentje Heel even maar Gewoon even voelen Of U er echt wel bent. Eén klein momentje maar Vader Heel, heel even Zachtjes horen, voelen Dat U van me houdt.…

Als ik toch eens zeggen kon Spreken wat ik denk Gewoon mijn gedachten even laten gaan Dan was het voor mij een Gods geschenk Als ik toch eens kon laten zien De dingen diep bij mij in ’t hart Gewoon de beelden in mijn hoofd Dan kon je zien hoe erg verward… Als ik toch eens kon laten horen De dingen die ik hoor en hoe ’t voelt Gewoon als…

De kraai, ekster en zij die koeren Er zit weer onweer in de lucht Hoogzomer slaakt een diepe zucht De donderbeitels gaan zich roeren Nog even en de bliksemschichten Zullen het kwade bruusk verjagen De kinderen stellen alweer vragen Lukt het de huislook pais te stichten De huisbezems het vuur te weren Zal donderbaard het dak maskeren Op…

God van leven en van dood Schenk verâming aan mijn boezem! Als een afgestormde bloesem Leg ik voor de orkanen bloot. God! geef vrede aan mijn gemoed! Sta ik aan de grens van het leven, Doe mij het getuigenis geven: ‘Amen, God! Uw doen is goed!’ God! wees met mijn gade en kroost; 't Bloempje kleedt Gij op de weiden…

op de schedelberg kruis mij de wonden aan zeven pijnkorsten kleven een lans in zijn zij twee voeten twee handen verdriet doornt zijn hoofd 'mijn schaamdoek geroofd' zegt hij op zijn rug striemen branden kruis mij kruis mij de redenen aan scherven spreken van lijden en sterven de hemel voorbij donder bliksemt nacht bij dag geven…

Bij vader op de nek zit je hoog en droog de wereld lijkt gekrompen je hoofd raakt haast de regenboog "hou je vast, anders val je" roepen anderen je toe ..ze weten niet dat hij je hand al heeft gevat.…

Met de onzichtbare god kan ik niet praten maar met de ene die ik om me heen voel als bezoek van een goede vriend een heldere gedachte verwondering in de ogen van mijn kind snelle omhelzing van de palmboomschaduw een zucht, het licht en herrie van de stad geruststellende woorden van mijn geliefde en zijn stem waar niemand zal mij vinden…

Niet in de regen -hij smaakt naar avond vol appelroomtaart- kwam ik je tegen niet in de golvende zon waar een zeiltje op vaart niet kon ik je vinden waar sterretjes groeien in wolken vol crème noch waar de winden buitelen en stoeien om de eerste te zijn maar in mijn huilende nacht - hij ruikt naar struiken vol…

Adam proefde. Het sap van de ongehoorzaamheid liep in straaltjes van zijn kin lekker naar zijn zin hij veegde de zonde van zijn mond en boerde. De slang stak in een poging tot eerlijkheid haar listig vel tussen de spleten van haar slecht geweten en gehuld in een kleedje van onschuld gleed ze van de tak. God's stap op weg naar genadigheid…

Gisteren lag witte hitte met haar buik bloot te zonnen op mijn schoot vandaag voelt blauwe koelte zacht als een kattevacht terwijl het gras uitgeteld zwijgt nu het de gelegenheid krijgt luister de kerselaar fluit mezenwijsjes naar de koerende jongemeisjes boven in de wilgentop ik vouw me knusjes op in Gods baarmoeder waar stilte…

de tijd waar ik oversprong viel dwarrelend naar beneden de ruimte waar ik in doordrong versplinterde tot plaatselijkheden vastgeklampt aan de adem van mijn mond heb ik al het bestaande uitgedampt tot aarde, tot grond in sterrenzeeën heb ik gezwommen zag de schepen één voor één zinken heb alle melkwegen beklommen om me uiteindelijk…

Ondanks dat haar poffertjes mooi bruin waren verbrand wees de vader naar haar tempel dat het zonde was te zonnen op zondag op het zonnig naaktestrand…

Gheryt Sangers - Pater Magister die in het Convent der Jacobijnen de Schrift leest - zaken doet - zich tot Rome wendt - tot mildheid wordt gemaand in dit koud land waar hij - de Stricte Observant - God eert leyt hier begraven al wat hij heeft geleerd leeft - zonder end.…

toen de kruik brak sijpelde mirre over zijn voeten de albasten scherven riepen : schande mirre is niet voor voeten Maria wel voor liefde schreeuwden twee ogen ze begon hem af te drogen met zoute kussen en magdalena-haar…

god is het diepste punt in onze gedachten het laagste punt is echter ook nog niet geheel en al van god los in onze gedachten is god namelijk altijd het middelpunt vandaar dat we eigenlijk nooit een lekker echt losse gedachte kunnen verwachten…

In zeven vlechten toegewijd aan God sloeg ik die mij knechtten donder op verrot Om me de les te lezen bond je mij aan m'n bed met zeven verse pezen 'k heb het je belet Je kwam met zeven touwen nooit gebruikt soepel als vrouwen m'n kracht werd niet gefnuikt Je vlocht mijn haren in de schering van 't getouw kon ze toch bewaren…

één is er niet twee wel en drie en honderd maar dat ene is verdwenen ravijnen dorens duisternis geen antwoord op haar roep kuilen huilen droefenis een halo in de troep de weg gaat hoog en ver weg van twee tot honderd maar liefde klautert verder de berg af tot verwonderd voeten vallen over waar was je…

Het strevend beeld mijner jacht naar gouden, hemelse zin: God is einde, Diana mijn begin. O, de spannende smart van de menselijke boog, de pijl-parabool, grote vlucht van mijn hart. Maar God is hoog. Vaarwel, vaarwel, het bruine bos; het was wel liefde, geen zonde dat ik God schoot de zuivere wonde: boog, boog, gij zijt nu krachteloos en…

de trein kwam aangespoord duizenden zielen aan boord hengelend naar leven op het kruispunt van de dood gaf het wisselsein rood jij hebt je kind overgegeven toen de trein kwam die zijn leven nam bood ik jou mijn boterbrief een slavenring door mijn oor nu ik jou eeuwig toebehoor mijn liefste, mijn lief…