Alle inzendingen over individu

Laat me zwijgen wanneer ik mag spreken van schijn en bedrog en haak mijn wiel aan het einde van jouw stem alwaar ik mag wezen zonder jou aan te raken terwijl ik weet dat liefde ons zoet zal smaken in hebbigheden waar ’t geluk onze voorspoed zal ontbinden want voor elkander geschapen maakt van de morgen nog geen nieuwe dag doch ik…

De zee is een lange lijn die uithaalt naar de wereld van mensen het krult er onder boze deiningen van dingen die we niet kennen golven komen van andere planeten onder ons voeten over de kim en nog vele einders verder weg zoals ik met mijn linkerhand geen raad weet hoe die moet schrijven draag ik iedere kustlijn op mijn rechterpalm…

laat mij maar een hard hoofd hebben het is anders te vlug van een ander het krult er van de softe neigingen meer en meer trekt er een lange adem door het besef komt van opzij aan de kant waar het begint te neigen en het gezicht krijgt van een mens die aan zichzelf doet mijn vingers reiken tot in de andere zijn vel en het knabbelt…

Fel en grijs, met scherpe gouden randen, trekken wolken langs het loden uitspansel, en de kleine, dappere gespikkelde lijster - sommigen noemen deze vogel de regenroeper - is hoog opgeklommen naar de zwiepende top van een zilvergrijze, jonge berk, dit zwerk is nu vol en zwaar, zo vochtig, zo warm en broeierig, vol onbekende erotiek, intens…

Geef mijn naam het onbetwiste En schaakmat mij zodat de tochten die we ondernamen de hoofdrollen zijn de we zochten nog droom ik mij in gisteren en laaf aan de herinnering die we samen deelden, al had de kleur voor ons ieder een andere vorm iets ongrijpbaars, doch visueel vermogend dagvaardde mij om de gelogen tijden te verlaten en het…

Geld zal mij gelukkig maken van de liefde word ik droef gezondheid zal mij vrolijker maken en van kanker ga ik dood. Aangezien ik niet sterven wil nu nog niet, wellicht later verlang ik naar water met droog brood zet mij maar vast, dan ook mijn geld. Tijd zal leren hoe een hart klopt hoe bloed stroomt in het denken van je ziel en als…

Zo zat om weer opnieuw te beginnen Zo zat om gebruikt te worden alles zo zat..…

toen de wolken waren opgetrokken het gebonk van bouwen enkel nog vaag naklonk aan het einde van de toegestroomde mensenschaar werd het zichtbaar - hemelhoog het is een boom, riep er een, en inderdaad, het was een boom, het is een huis, vond een ander, en ook dat was waar het was zelfs zonneklaar dat het een winkel was, een reiskantoor…

Van uit het niets zo maar hopend op iets mij een weg banend in het donker zoek ik naar warmte en het licht geheel vrijwillig soms verplicht maar toch... rusteloos en moe ga ik dan stilletjes weer even naar het donker toe Intens genietend doet het geen pijn niets of niemand te hoeven zijn…

je moet dichtbij je ware ik blijven met wijze woorden wijs je naar anderen hoe ver wil je gaan? je bent niet fair je bent niet wijs maar weg van jezelf…

Geholpen door mijn competentie Van selectief vergetelheid Overleef ik wederom de dag Hoef ik niet te voelen, van al die nare dingen Op simpele gedichten zingen Probeer ik van mezelf te houden Ben alleen vergeten hoe…

zie hoe hij daar aan voorbij gaat de wereld die zich kenbaar maakt in een poel van smaakverschil en hoe hij zich daar bloot gelegd in voelt het decor van het leven dat zuigt aan de netvliezen de dingen die razen voorbij een plastiek venster met een stukje pellicule hoe hij er niet kan instappen het lijkt hem te doorlaatbaar in een te…

ver sta ik van mij niet luisteren naar de oplossing zo dichtbij steeds minder ver antwoord…

JE est un autre - Arthur Rimbaud Ik ben dichter experimenteel dichter gelegenheidsdichter laatnaarjekijkendichter je mag gezien worden, dichter stadse kijkmijnoudichter fratsendichter margedichter worshopdichter mystiekdichteretceteradichter Dichter van het eerste en het laatste woord dichter van de afscheidsgroet dichter van de…

heel voldaan is de mens voor zijn geboorte daarna staat hij alleen als een verloren god hoe omstandig hij tracht te voldoen grenzen te slechten terwijl hij zich aan materie hecht hij weert en wringt zich ongewild in bochten de gezochte vervulling blijft weg zijn bereik ver te buiten tot hij ooit oprecht liefde kan uiten…

ik ga alleen maar door omdat iemand mij nodig heeft…

Mezelf een beetje niet helemaal die komiek of die zonderling van vroeger nog in korte broek op weg in de straattaal van mijn schaduw vermoei ik mijn nachten nabij de trotse pruimenboom geef ik mezelf een beetje leven in mijn wolvengehuil. *…

Het deed mij geen verdriet aan haar te denken zoveel vreugde had ze mij ooit geschonken met de woeste natuur van haar geest en lichaam maar ze wist hoe moeilijk het was een vreemde te zijn ze nam van niemand afscheid in al lang vergeten aardse steden waar realiteit als niets meer dan noodlottig was gebleken zelfs mijn hond jankte…

Hij ademt in deze onbevangen stilte een woord van vrijheid misschien subtiele kern van grenzen, en gelijkgestemden het is al nacht maar dat doet geen pijn omdat hij niet meer wacht met mens te zijn.…

Vertrouwd is het donker Van uit het niets zomaar hopend op iets mij een weg banend in het donker zoek ik naar warmte en het licht geheel vrijwillig soms verplicht maar toch... rusteloos en moe ga ik dan stilletjes weer even naar het donker toe Intens genietend doet het geen pijn niets of niemand te hoeven zijn…

het lijkt niet eens moeilijk vliegen met stramme vleugels schateren met de wind mee pluizen volgen op hun vliegroute een vink uit een pimpelmees een arend naast een valk of het gekraai van wat wel een kraai moet zijn herkennen maar giftige kruiden uit heilzame vertrouwen versus wantrouwen zwijgen als goud en het sprekend zilver dat is…

Men noemt mij mens Ofwel homo sapiens Anderen zeggen knul Sommigen zelfs lul Een leraar vond me dom Mijn vrouw vindt me lief Mijn chef een rare pief Een politicus zag me als rood Een griet vond me stom Bij de een ben ik briljant Bij de ander een dilettant Een nudist ziet me graag bloot Papa vindt me slim Volgens Sjors ben ik Sjim…

De maan is mijn dode spiegel ik verlang zo naar een vrouw in mijn beweging, hunker ik weiger ik, steiger ik, tijger ik hijg ik, slik ik mijn dode spiegel is mijn vrouw kom bij me, hou me vast hunker samen, laten we naakt zijn ik huiver, maar voortaan niet alleen streel mijn ego, laat tranen varen samen varen mijn dode spiegel is mijn…

Moet je zien hoe hij een draad trekt om de mensen heen om de dingen en wat fictieve waarden recht zijn speeltuin in hoe er buiten de lijnen slechts halve waarheid bestaat en het wachten op zijn grillen om een steen te werpen om te zien of er een rimpeling ontstaat met kleverige handen weer gaat wikkelen want het is nooit af het…

als ik jou of jou zie zoals ik denk die je bent je toelach en spreek over je mooie zijden bedreig ik je dan of vertel ik dat wat je hart verwent voel je dan wel dat ik slechts aardig wil zijn maar enig bezit wil vermijden als ik jou of jou even op een troon zet aan mijn hof wees dan niet bevreesd ik bewierook je ziel soms gewoon…

Wat ben ik? De snelheid, de wind? Ben ik het rijden, de auto waarin ik me bevind? Ben ik m’n ogen? Mijn oren, mijn mond? Ben ik het zien, het horen, het woord dat ik vond? Wie ben ik? Mijn hart of mijn denken? Ben ik mijn hand waarmee ik jou, of ons kind kan wenken? Niets, niets, ik weet het niet – wat van mezelf te vinden…

De blonde leeuwen met hun gemelijke koppen, trekken rondom lopen kringen in het losse zand, aleer zij door de brandende hoepels springen - Een koperen pauw draagt in zijn snavel je spiegel - Jij Narcissus die naar haar evenbeeld kijkt Ik: altijd bezig je ongrijpbaarheid te bezweren in het net zo efemere*) van de liefdesdaad…

Het is in het verschijnen der dingen dat de mens zijn bestaan kan hervinden na het ongebreidelde rijmelen transcenderen in verheven gedachtengoed af en toe moet ik mijn pezen spannen om weer in goede relatie met de aarde te staan * zoals ik de Yucca verplant even de illusie wek van iets grootser maar de bestemming weer afgrens tot een…

zeilen gaven een hemel aan het podium in een ruimte van lucht waar stoelen leegte kenden daarboven vaak de ouden van de dag die nu en dan de ogen naar de aarde wendden beneden zat toekomst geringd met gerucht in het gras lyrische zielen afzonderlijk bij elkaar bij het buffet leek het even een gemengd ras…

Niet langer een blinde vlek willen zijn Het water dat wacht tot het paard eindelijk drinkt Genoeg om me heen gekeken nu Ga ervoor staan…