Alle inzendingen over individu

Met boek en al op bank beland Vrolijkheid verwaait helaas Op bladzij drie en vier gestrand Buiten blowt weer bladerblaas Herrie nadert, ik krijg kriegels Om uit de ergernis te blijven Landt de kaft recht op zijn spiegels Valt ‘t besluit: ik ga weer schrijven Snel pak ik papier erbij Herrie klinkt nog uit mijn zicht Zomerblaadjes vallen…

Nu moet je een grote meid zijn, Bal je vuisten, kin omhoog. Niemand zal jouw schouders laten zakken Langs je mooie bruine haar. Jouw bruine ogen zijn niet mooi meer Zolang er tranen in zitten. Ik had het je verteld, We zullen haar missen. Maar je moet vechten en volhouden Tot het einde van de nacht. Vouw je handen samen, Kijk omhoog, Marietta…

Zie je de zon en zie je de maan? Zie je je vader en moeder daar staan? Zij wachten op jou tot je weet wie je bent. Zij hopen dat jij straks de wereld kent. Zie je de sterren en voel je de wind? Iedereen hoopt dat jij wel iets vindt. Iets dat verstopt is, dat niemand kan zien, Enkel wie jong is die vindt het misschien. Heeft het te maken…

Zakelijk als een stroman Wat levert mij veel op? Als ik ergens geen kaas van heb gegeten Dan is het wel van geld Voor mij is winst - niets wil ik hiervan weten - Als zoeken naar een speld Hooibergen worden onder me doorverkocht Zonder dat ik het door heb Raak ik aan die speld verknocht…

Eigenwijs Soms wil ik maar niet luisteren Ik ben zo eigenwijs Laat ik argumenten varen Voor een te hoge prijs Al kost het soms mijn kop De meeropbrengst van alles - Ik zal het stiekem fluisteren - Levert toch meer op…

Pieter peuter Altijd als ik stress heb Krab ik als een kleuter Tot en met mijn tenen pieter-peuter Al is alles afgepeuterd - De wil wil niet beklijven Ik ben te beteuterd En te kriebeleigenwijs Om van me af te blijven…

Mijn agenda Als door mij delen van de dagen bij vlagen over wordt geslagen En ik niet weet wat gaat gebeuren Dan komt er iemand die gaat zeuren Plagend met een vrolijke stem Zodat ik mezelf afvragend Ietwat stressvol check of ik mezelf nog ben…

ver weg in stilte leegte zonder alles met niets in volle rust me alleen en alleen van mezelf bewust…

Slordig schrijven Onzin vond ik netjes schrijven Vaak moest ik er na voor blijven Op mijn schrift kreeg ik geen sticker In plaats daarvan flink op mijn flikker En weer een veeg als ik wat schreef Zonde toch van al dat miepen Juffrouw had toch kunnen weten Dat er ook nog zoiets was als typen…

Praatgraag In groepen ben ik niet zo stil Ik vergeet dat een ander ook wat wil En als men met een goede reden Niets te vertellen heeft of zegt? - Het is wat het is, al heb ik dat mis Dan klets ik het op mijn manier Wel weer recht…

Onbescheiden Onbescheiden ben ik graag met eten De koektrommel die is altijd leeg In mijn droom was ik het ooit vergeten Met mijn mond vol filodeeg Plechtte ik Bea toe te spreken: “Mag ik u even onderbreken? Geef mij uw Majestueuze hand en ik neem uw Koninklijke arm! …Bij wijze van spreken”…

je hebt gewoon geluk en 't opperste geluk daartussen veel gradaties... mij maakt het niet uit ik ben gelukkig met elke vorm…

De wereld werd mij aangeboden als labyrint met gelijke deuren, moeilijke keuzes voor je begint, de extreme linker- en rechterzijde, dien ik het meest te vermijden, door andere deuren kieren geuren, laat me verleiden door haar kleuren, stevig aangedraaid door een tourniquet, traag draaiend, in z’n vaste sporen ingebed, een wenteltrap…

er hangen nog oude gordijnen in dit nieuwe leven verleden is geweest komt soms langs voor een losse babbel verdwijnt dan even geruisloos als het kwam door de geoliede poort ik heb door de volle maan geslapen zag een ekster een vreugdesprongetje maken had geen idee dat hij springen kon er komt een nieuwe herfst aan waarvan ik zeker weet…

In het donker onder de grond nestelt zich een droom Een licht beeld wil met wortels dwarrelen In de nog kleine kruin koekeloeren daden die Vrijuit met groene blaadjes scharrelen Een fijn vertakte doelstelling laat haar visie vloeien En haar missie stoeien in weer en wind De boom vraagt zich voorzichtig af Of ik er iets van vind Terloops…

Soms zou ik me wel eens willen uitspannen over een aantal gevlochten tegels alsof ik de wereld zelf afbaken tussen vier armen oneindig strekkend de aap in mij spelenderwijs en op de rand daarvan in het gras worden zelfs tuinkabouters deel van een wereldgeschiedenis die ik zelf verzonnen heb maar mijn bestaan is gezolderd in een aantal…

de vogels wil ik horen fluiten na middagregen die in vlagen tegen hoge palmen slaat en vleermuizen verstoort die nog slapen tot zo laat verfriste bloemen wil ik ruiken in de rondgeknipte struiken langs de lanen in de stad met mijn hond die uitgelaten kwispelt op het ritme van mijn verblijde hart de buren wil ik lachend groeten in straten…

wat schuilt er toch in mijn gedachten wie stuurt de stilte in mijn hoofd hoe komt het, dat je blijft verwachten wanneer wellicht alle antwoorden reeds zijn verdoofd zwijg ik de stilte aldoor omdat mijn tong is verdroogd en schreeuwt een hemels koor, dat alleen mijn zwanenzang nog wordt gedoogd het is raden in een doolhof met steeds…

Mijn gedachten begonnen klein Mijn plannen liepen op de trap Mijn voeten stonden in de lift omhoog Wat begon als een klein pitje Begon te groeien tot een boom Waar vele ideeën ontkiemden tot een plan De bergen waren te groot om te kiezen, Maar mijn stappen werden groter En mijn lach steeds feller dan de zon Het vertrouwen in mijzelf…

ze zoekt in haar zakken naar het treinkaartje een bewijs van retour in de hal wacht ze een man met lange tanden brengt haar een briefje een illusie armer zoekt ze op het perron naar haar vertrektijd…

Als je er voor kiest om anders te zijn lekker vreemd buiten alle normen om verblowend de verantwoording en gezag een geest vol verwarring mistig en krom In de roes genietend flierefluiten gebruikend al wat heeft en leeft terend op die gemeenschap welke begripvol steeds maar weer geeft Maar dan als de jaren tanen het lichaam protesteert…

begraaf me niet onder verhalen die ik niet heb bestaan laat liever los wat naar beneden zou halen gedenk me zoals jezelf en beloof me…

Zo bouwt ieder zich een huis van taal waarin men schuilen kan tegen een boze wolf een slachtbiggetje vervuld van heerlijkheid met romig schuim van vet een appeltje in de bek geknepen Het is de kracht van taal die ruimte schept en gelijkertijd twee mensen nader brengt tussen wie afstand piepend ontsnapt een eigen energie van warmte opbouwt…

Ontbijt met krantenfoto van de onontkoombare oogopslag van een loensende blondine die besloot de paarse kringen van slaaptekort aan het glasdeeg van de huid rond haar ogen toe te staan daar ze droomt als ze werkt en werkt als ze praat en praat als ze slaapt en slaapt als ze reist als ze denkt en denkt als ze droomt. Goedemorgen passagier…

Het is nieuw Je voelt je onveilig Kijkt om je heen En sluit je ogen Je droomt iets moois Alles is bekend En je ziet je vrienden Het voelt zo veilig Je legt je neer bij het onbekende En gaat alles aan Je hebt een winnaars mentaliteit En gaat overal voor Je staat open voor verrassingen En gaat de uitdaging aan Je zult het goed doen…

Het boterde niet tussen hem en het land woekerde onrust stroomden wrede rivieren vlogen sombere vogels over Hollandse velden onder grijs bewolkte lucht in een vermeende duistervlucht deelde hij zijn wanhoop met het land en zijn kinderen sliepen op grauwe landschepen waar ze de blote duivel knepen omdat het niet boterde tussen…

Het was zo ergens een dag in mei dat ik slenterde langs de muur weliswaar op de stoep maar zonder er aan te denken dat de weg vlak langs mij ging. Voor de tijd van het jaar was het kil en somber het leek meer herfst dan lente en ik droeg dan ook wat warms omdat de kilte mij al had gevangen. Toen werd mijn aandacht plots getrokken door…

getrokken naar getekend licht nader ik de hand die nodigt zo het lijkt de mot in mij is bang te branden voorkomt dat ongeremd verlangen neder strijkt tastend draai ik om de bron van alle zijden op te nemen tot er blijkt waar duister inbegrepen is en bespiegeld zicht gebroken stenen goud verrijkt…

voortaan laat ik mijn deuren niet meer kieren, want daar achter ligt te wachten op een blik van mij ik hoor het zuchten en kraken steunen onder het mengen van metaal met hout en verf die onder haar taak uit bladdert ik zou willen terug likken in schilfers op mijn tong maar het rilt onder mijn huid alles van een masker voorzien heeft iets…

Laat me zwijgen wanneer ik mag spreken van schijn en bedrog en haak mijn wiel aan het einde van jouw stem alwaar ik mag wezen zonder jou aan te raken terwijl ik weet dat liefde ons zoet zal smaken in hebbigheden waar ’t geluk onze voorspoed zal ontbinden want voor elkander geschapen maakt van de morgen nog geen nieuwe dag doch ik…