inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 27.263):

rijpen in beslotenheid

voortaan laat ik mijn deuren
niet meer kieren, want daar achter
ligt te wachten op een blik van mij

ik hoor het zuchten en kraken
steunen onder het mengen van metaal
met hout en verf die onder haar taak uit bladdert
ik zou willen terug likken in schilfers op mijn tong

maar het rilt onder mijn huid
alles van een masker voorzien
heeft iets tussen de kiezen
dat veel te groot is voor een mens
laat het maar gapen op wat afstand
gaat het tussen de muren en mij net iets luider

ik laat het bij gesloten deuren
want ik heb slechts woorden genoeg
voor afgesloten kamers en het behang
die ze leest peutert wat stukken uit mijn schaduw

Schrijver: Manuel Van den Fonteyne, 1 augustus 2009


Geplaatst in de categorie: individu

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 128

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)