rijpen in beslotenheid
voortaan laat ik mijn deuren
niet meer kieren, want daar achter
ligt te wachten op een blik van mij
ik hoor het zuchten en kraken
steunen onder het mengen van metaal
met hout en verf die onder haar taak uit bladdert
ik zou willen terug likken in schilfers op mijn tong
maar het rilt onder mijn huid
alles van een masker voorzien
heeft iets tussen de kiezen
dat veel te groot is voor een mens
laat het maar gapen op wat afstand
gaat het tussen de muren en mij net iets luider
ik laat het bij gesloten deuren
want ik heb slechts woorden genoeg
voor afgesloten kamers en het behang
die ze leest peutert wat stukken uit mijn schaduw
Geplaatst in de categorie: individu