Netgedichten

netgedicht (nr. 26.569):

sinusoïdaal bestaan

Het is in het verschijnen der dingen
dat de mens zijn bestaan kan hervinden
na het ongebreidelde rijmelen
transcenderen in verheven gedachtengoed
af en toe moet ik mijn pezen spannen
om weer in goede relatie met de aarde te staan

*

zoals ik de Yucca verplant
even de illusie wek van iets grootser
maar de bestemming weer afgrens
tot een oeveren binnen het afgeronde van de pot
mezelf daarbij vergeet binnen de biotoop van mijn huis
ik zou me ook kunnen laven in wat vers water
en me versterken met wat voortbrengselen der aarde
maar het vergeten van de geest is waar het me om gaat

de Yucca is een plant, in een kamer, is een kamerplant

zoals ik wijdbeens vernielzuchtig word
beuken en berken verzaag en verklief
tot proporties van het alweer hanteerbare

hoe ik de tomatenplanten luis
tot een gotisch jasje dwing
van gigantische vruchten

me afvraag wanneer de slakken
weer gaan komen dit jaar
en weer grotesk zal falen
als ik mijn courgettes wil oogsten

maar alles met liefde
en al mijn kwalijke menselijke trekjes
word ik weer een ding
edoch binnen de proporties van het lichaam