Netgedichten

netgedicht (nr. 26.942):

als pelikaan op stok met de kippen

zie hoe hij daar
aan voorbij gaat
de wereld
die zich kenbaar maakt
in een poel van smaakverschil
en hoe hij zich daar bloot gelegd in voelt

het decor van het leven
dat zuigt aan de netvliezen
de dingen die razen
voorbij een plastiek venster
met een stukje pellicule
hoe hij er niet kan instappen
het lijkt hem te doorlaatbaar
in een te dunne werkelijkheid

laat hem maar waden
in het kader er rond
en in de schade
die de nacht achterlaat
op het altaar van genezing

misschien
zou de bedelstaf
hem nog passen
wachtend op het ultieme
het geschenk van het doel
als een stuk brood
aan de uitgemergelde