1302 resultaten.
Lieneke (3)
netgedicht
3.6 met 7 stemmen
133 rond haar ogen
groeit overwinning
zij tilt haar zomertop
op en vangt het licht
dat valt op het volmaakte
ze ontkent de weemoed
in mijn woorden
ik stotter stamel sterf
als een duikend duiveltje
heb ik te lang
aan het hazenpad gewoond…
GOD IS ALLES
hartenkreet
4.2 met 4 stemmen
115 God zit in een boom
op een berg in een afgesloten dal
gaat mee met de stroom
hij vertoeft in mijn dromen
verblijft in een paardenstal
ontsluiert geheimen aan een kind
wat het ooit later tegen zal komen
en op haar levenspad ooit ondervindt
hij zit in een bloem en een kogel
hij zit in een lach en maakt plezier
en in pech geluk en droefenis…
Heksenketel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
113 wij werden in een heksenketel geworpen
woorden tegen de wind gefluisterd
maken dat we dansen ... dansen
in geïnspireerde spiralen
(terwijl de wanden de hele tijd
wervelen in de wind,
en de hele tijd
wind wervelt door onze wereld)
we dansen
op het water dansen wij
water dat we ons eigen maken in de dans
onze eigen dans
eigen…
De mystiek van de mist
netgedicht
1.7 met 6 stemmen
129 Grijze nevel vouwt
wacht stil op een kale tak
de wereld verdwijnt
Verre vogelgeluiden sterven langzaam
weg in grijze verte waar kale takken als donkere
lijnen ongekende geheimen schrijven tegen verbleekte hemel.
Het in stilte gehulde landschap wacht onder de mantel van rustende nevel.
Als een ademend wezen omsluit de mist
alles wat…
FLAUW SCHIJNSEL
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
137 Takken ogen stakerig in een zuinig licht,
flauw schijnsel ener lantaarn, genoeg
om ‘t donker van het laantje te verzachten.
Het voldoet net voor wie de weg hier weet.
Wind dringt er binnen, bladeren opwerpend,
die droog geworden zuchtend voortschuiven.
Een hond, schijnbaar beschutting zoekend,
draait de hoek om, komt al rap weer terug.…
Pitriet
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
165 Een mandje geweven van riet,
in de warmte van de zon, teer en breekbaar
Tegen de avond vloeit de zonneschoot weg,
en komt de grondgeur naar boven drijven,
van de aarde waarin het riet is volgroeid,
en die zijn rijke sappen in het pitriet heeft opgeslagen
In de nacht worden alle sterren gelokt,
waardoor de hemel lijkt op een pikzwart geverfde…
ZOEKEN (WAT JOU ZOEKT)
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
240 je zoekt en zoekt
maar weet niet exact wat
ook kun je de weg
er naar toe niet vinden
maar toch ooit
worden de ramen ontdaan
van hun blinden
dat is het moment dat
wat je zoekt jou heeft gezocht
en gevonden…
Standbeeld
gedicht
4.6 met 7 stemmen
6.595 Een lichaam, blind van slaap,
Staat in mijn armen op.
Ik voel hoe zwaar het gaat.
Dodenpop.
Ik ben een eeuwigheid te laat.
Waar is je hartenklop?
De dikke nacht houdt ons bijeen
en maakt ons met elkaar compact.
‘Om Godswil laat me niet los,
mijn benen zijn geknakt’,
fluister je aan mijn borst.
Het is of ik de aarde tors.
En langzaam…
Toverfestijn
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
156 Uitgeput de put uit
denkt de zandtovenaar
die nog sporadisch
mijn gedachten tekent
en ze steeds
sneller uitwist
soms zou ik
net als Kuipers
een astronaut willen zijn
om de mensheid
vanuit een groter perspectief
globaal gezien
te bekijken
toch zie ik het heelal
in een sufi met
een brandende rok
terwijl een trapezedanseres
heel…
De maan en haar mystiek
netgedicht
2.8 met 5 stemmen
148 De hemelse maan
glimlacht en zit in de nacht
stille verrukking
Hoe uitnodigend en verrijkend het
is om de maan waar te nemen als een unieke bol
waarbij ze op elk moment van de nacht in de open hemel staat
waar pracht en zacht her en der zijn verspreid tegelijk voel ik haar diepte in mij.
Het puur licht van zon neemt eender
welke donkere…
Aanboren
netgedicht
2.3 met 3 stemmen
255 Het aanboren van eigen verzinsels
van wat ik wil zeggen of niet,
wat ik wil maken, beginsels
In mijn brein, mijn bron,
diep bij me vandaan
Dat maakt geluk,
ik creëer mee aan het bestaan.
‘ t Gaat niet om rijmen maar om verbinding,
om de dank en de klank,
het aanborende en dan het horende,
het verstaan,
het ook laten gaan…
Droomrijk
netgedicht
5.0 met 8 stemmen
163 Een echo danst
ritmisch in leegte
dronken droomzwervers
tellen bizarre woorden
in lethargie van verveling
grootspraak van mensen
zoveel belangrijke vragen
zonder antwoorden
samengekomen voor vrede
in verleidelijke kleuren
wie heeft daar gelijk
bij de welkomstdeur
laat ons toe in oprechte vreugde
van het schaduwrijke gebied?…
Het dorpsplein
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
121 ik ben er
altijd op uit
gegaan in
onderzoekend
recreëren
nu komt de tijd
dat ik alles
ga abstraheren
zoek een
onopvallend
plaatsje zoals
een terrasje
op een hoek met
uitzicht op een
rustig dorpsplein
met lokale markt
of gewoon
ergens een
pittig drukke
splitsing van
wegen in een
middelgrote stad
met komend en
gaand verkeer…
XXXIV
gedicht
4.7 met 53 stemmen
5.517 dit de landschappen verenigt in een wil: het mij wenken.
kende dan ik de myriaden ogen van hun gelatene?
op het bereik waarvan ik mij in verdichtsels hulde,
al voedsel verzamelend onder maar een voorwendsel:
weggaan, uit mijn as treden, uitruimen de urn.
of zo: vochten uit mijn slijm tredend, zwemen verspelend.
maar zo, dat dit mij lokte als een…
FIJNZINNIG ERVEN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
119 In het oude Ierland
waaien vertellingen
van het volk rondom
hutten en weiden
steeds onthouden of vergeten
zweeft deze verhalengeest
naar Europa 's vasteland
verbergt zich bescheiden
in geschiedenis en sprookjes
bemint vooral
twee vrienden vol avontuur
Tom Poes en heer Bommel
dragen bij hun bezonnen
dan wel dol beleven
de…
wat verborgen lag
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
198 de vogels zwegen in de bomen
de muren stonden sprakeloos
in de wind
het stille schip voer binnen
onder het oppervlak dreigde
de duisternis
de leeuwerik viel en zweeg
de dood sloeg met zijn hamer
het uur
met gouden tong
zou de jongen spreken
hij was geen overtollig mens
het laatste zonlicht was vergaan
de reis lag verborgen
zij…
Paardenbloem
netgedicht
4.6 met 5 stemmen
514 Ooit zag ik echt een paardenbloem.
Langdurig en intens. Haar ontstaan,
omhoogkomen, zwellen, opengaan.
Haar stralenpracht.
Ooit zag ik een paardenbloem,
van de wereld door zoveel levenskracht.…
Kundalini
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
150 Mijn lijf leeft, het siddert en beeft
als het klaarkomt; het laat zich strelen, kroelen,
voelen; het geniet van aanraking, van drank
en lekker eten, en, bij inspanning of hitte
van stevig zweten.
Het kan ook pijn doen, rillen van de koorts
en verkrampen; mij heftig laten lijden,
de hel in laten glijden.
Mijn hart is vol vuur, het brandt
van…
Energieën
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
140 De bediening van ‘t terras
vertelde over gisteren,
hemelvaart en boos publiek, te druk
‘k daarom de prop servet
onder tafel, waaraan ‘k me stoorde
maar niet meldde,
en jij ze met ‘ach joh!’ zelf opraapte,
mij liet zien hoe ‘t hoorde
Daarna liepen we door ‘t lentegroen
en praatten over energieën,
over hoe diegenen
die overgaan, je begeleiden…
Dichter in haar droom
netgedicht
4.1 met 9 stemmen
137 Er heeft een dichter in haar droom gezeten
ergens bij de waterkant, op een mooie plek
bij een eenzame boom
toen de zon de lente aandacht gaf
de dag heeft hij een bijzondere wending gegeven
de geluiden van de vogels heeft hij omschreven
en de echo van het lied
uit een beminnelijke verbeelding
de stand van de zon in verband gebracht met…
Moment (iii) ik zie hen
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
136 Voor het eerst
buiten het nu
omarm ik de bomen
van het bos dat ik zie
omarm ik de stroming
van het water dat zij drinken
het water van het stille ven
dat hen tot aan de voeten staat
het donkere water dat hen tijdloos
rimpelloos weerspiegelt
de bomen dragen het bos
de stilte in
en het bos luistert
geeft hun stilte weer
in de ruimte…
BRONZEN MEMO
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
118 Onhoorbaar haast de roep van klokken
In stadsdeel, kern en buitenwijk
Die van Schiedam zijn onverschrokken
Zij hebben een enorm bereik
Ik stop mijn vingers in mijn oren
't Is zaterdag rond etenstijd
Dit beieren kan niet bekoren
Terwijl het ergens ook verblijdt
Waarschuwend dreunen en vibreren
We zijn op ons paasbest gekleed
Om het theater…
Het pril begin
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
117 jij hebt ooit
mijn gezicht
beschreven
door met je
vingers leven
te voelen van
het visuele
het plaatje
herinnering
in de teruggang
naar het pril
begin van de
eerste keer
later dan
ooit de
transitie
van voelen
en herinnering
naar woorden
die in taal
met elkaar
communiceerden
om alle emoties
te synchroniseren
naar een gezamenlijk…
Een zaterdagochtend
netgedicht
3.2 met 5 stemmen
175 Dwalend door verlaten straten
van mij onbekende kille steden
doodstil door Jan en alleman verlaten
opgejaagd door spoken uit het verleden
wandel ik op een vroege zaterdagochtend
aarzelend door mijn hoofd
op zoek naar zekerheden
waarvan ik denk te zijn beroofd.
In een kluwen van verlatenheid en nijd
die de liefde even deed verzwinden.
ben…
Luisteren
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
100 Luister,
naar de wind die zich in de stilte verstopt
Luister,
naar de druppel die zich in het water bevindt
Luister,
naar de aarde die de grond onder je voeten vormt
Luister,
naar de warmte die de zon verspreidt
Luister naar het onmogelijke
en je zult jezelf ook weer horen…
o die wijze koeien
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
110 Tragedies hoeft geen mens te vrezen.
Komedies komen met het leven mee,
net als de golven komen met de zee,
net als de boeken met het lezen.
Ons script wordt gaandeweg geschreven.
Geen heeft de pen in eigen hand.
En als we weer eens zijn gestrand
is huilen, lachen om het even.
Eens leer ik me niet te verzetten,
ontvang ik met een open hand…
dragers van licht
netgedicht
3.7 met 10 stemmen
271 intens rode donkerblauwe en gouden
stralen in de wolken als duisternis en
licht elkaar omarmen
in haar ogen twinkelen vrolijke leeuweriken
passie rebellie gloed hoop en verdriet
minnaar en geliefde ontstijgen tijd en ruimte
mythische vogels worden van binnenuit verlicht
voelen de stralende omarming van de zon
het lied van duizend vogels…
In ronde stilte
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
214 je hebt geen stem
het zwijgen zoekt
woorden in duister
taal is de sleutel
van betekenis
keiharde waarheid
je weet
en voelt
aanwezigheid
ware aard
iets mysterieus
vanuit de dieptes
naakt met blote adem
in ronde stilte
verstand op nul
helemaal jezelf
groots in kleinheid
ongetemd hart
stille gedachten
kunnen niet praten…
Nomade & Bengalen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
130 De doorgewinterde nomademan
Die eerder figureerde in Tagore
Maar ook als Melkwegleider, daags tevoren
Houdt immer nog verblijf in Bangalore
Denkt, kom, ik trek de stoute schoenen an
Hij las teveel van rala en meimalen
Z'n alter eega zei 'trek erop uit
Met zeven jongens en een ouwe schuit
Het ruime sop, de Golf op van Bengalen!'
'…
Laatste gras
netgedicht
4.7 met 6 stemmen
225 Waar is de veerman?
We reiken de halzen.
Zwijgende kraaien wachten.
In gesloten bomen.
Waar houdt hij zich schuil?
We draaien de hoofden.
Verstarren in de duisternis.
Watergeesten kronkelen.
Wanneer doemt de veerman op?
Ergens wacht hij aan de schimmige overkant.
Hoeveel kraaien zullen hem vergezellen
Wie van ons neemt hij mee?
Een…