1250 resultaten.
Erfloze nalatenschap
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
8 Wie zijt gij en waar staat gij in het leven?
De lente neemt een einde nu
De zomer, zelfs de herfst hangt aan het gras
Begint naar ooft te ruiken
De eerste schok van de nacht is wel voorbij
De blik is op de sterren soms en nu
Ertussen. Of iets daar zich verholen houdt
zo niet moeten we meer Apollo’s sturen
Of met het roodborstje de…
Transformatie
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
40 Hecate, Lilith, Baba Jaga
De oude vrouwen strijken neer
De wijsheden van lang geleden
Hond, kat en uil herrijzen weer
Het vuur van feniks blaast nieuw leven
In wat tot as geworden was
De jeugd, de onschuld, afgebroken
In duizend scherven splinterglas
Een nieuwe vorm van zwart wit marmer
Zo hard als staal en diamant
Geen muren…
De Oude Boom Zegt
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen
67 kijk me aan
zie me staan
en voel mee met wat
me is aangedaan
zie mijn ijzige schreeuw
verbeeld door Munch
wil ik slapen is
het slechts een geeuw
misschien van verbazing
of met nog een andere lading?
als je goed naar me kijkt
zie je dat je op me lijkt
men zegt over bomen dat ze
maar wat staan te dromen
toch echt geloof me van…
verloren paradijs
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
105 onder ruisende bomen
nabij de grote steen een
kleine nimf in afzondering
frêle handen maken een
mythische reidans met
stokjes over onbewogen graniet
takjes bedachtzaam
gedraaid en verschoven:
een bezwerende offerande
het zachte prevelen
de geheimzinnige tekens
van een priesteres in trance
daar is plots grote zus
die trots…
De pracht van de maan
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
43 Een volle maan schijnt
kraters als grijze bloemen
luister: een uil roept
Hoe ik in de ban ben van de schittering van de maan
die met haar lagen gesluierd zilver golft tussen hemel en aarde
waar zij ook haar zachte toetsen laat afdrukken op een klein stukje huid
Een onverwachte verschijning die mij wakker houdt, nacht zonder slaap ontwaakt.…
lucht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
42 ze dansten op de adem van de goden
de mist steeg op
is dit het ritueel van leven naar de dood?
is dit de mist na een catastrofe?
is dit de stof die neerdaalt?
zijn dit de rokende puinhopen van de openbaring?
traag en adembenemend mooi
zweefden de aeroben ongestoord verder
ze dansten op de adem van de goden
de mist steeg op
was…
Krachtboom
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
31 Wortels als voeten genageld in aarde.
Takken als gespierde armen, jou verblijdt.
Voelbare kracht laat openbaren.
Jouw rijkdom aan biodiversiteit.
Waar vogels op takken landen.
Een boommarter jagend in de kruin.
Je bent een versiering voor alle bosranden.
In het bos of zo maar in een duin.
Als jij je rug recht in een storm.
Waar een…
Engel aan mijn tafel
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
124 Liefde van golven
opstuivend zand
brandmerk van water
vlieger in de lucht
Met engelen weet je het nooit
ze zitten aan je tafel, lachen
honderduit maar als je ze wilt
aanraken lossen ze op in het niets
Woorden verwaaien
in de wind, stekeblind
maar de herinnering blijft
sterk als een berg.…
KLavdia
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
139 Met haar groene Kirgiezenogen
in haar Slavisch, beminnelijk gezicht
verscheen ze bekoorlijk in mijn dromen,
zo zeldzaam prachtig uitgelicht.
Zij geurde naar borsjt en naar vuige zonde
naar arak en naar steppebrood,
Ik had verhoging en lag in mijn sponde,
verhit en amechtig maar ik wou nog niet dood.
Ze zei de lucht mag dan ijl zijn hierboven…
Cocon
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
43 Het liefste zitten we in een cocon
Dromend, vegeteren, Zijn gewoon
Alles blijft hetzelfde,
of fantaseren er op los
En dolen als in een donker veilig bos
omhuld door de natuurgeluiden
met geuren van zovele kruiden
We hoeven niets, we zijn gewoon
in moederschoot, je eigen huis,
jouw tuin, achter jouw pc,
je smarterige phone
En alles blijft…
een schepje water
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
68 ik was op pad met
de broer van Jezus
zonder pasklare
antwoorden maar
altijd met de paradox
van alle tijden:
onthullen en zwijgen
we stonden stil en
brachten iets in
beweging een
schepje water op
gloeiende kolen
we zaaiden wolken
al wisten we niet
van wie ze waren
we lazen van wie
bijna de hele
Britse zeebodem is
een…
Zeespeling
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
37 Zonlicht speelt met de golven
Sereniteit met de zee gedeeld
De wind danst zacht langs je kleding
Een zee-gedachte speelt
Diep dwalen ogen
Het glinsterlicht wordt gewogen
Uitzicht speelt met jouw inzicht
De zee geeft het tegenwicht
Laat golven maar komen
Als het leven mag dromen
De zee ademt door je gedachten
Het innerlijk komt op krachten…
SWANSEA
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
90 Verbleekt door vocht en zon
maar niettemin: beloftes!
Stevig-gearmde huizenrijen
met triomfantelijke blik:
'Wij verwachten het van de zee.
Welshmen aanbidden deze plek.'
Klauterend naar die uitspraken
vinden wij hijgend hun hoge bankjes.
Meanderen we naar St.Helen's Lane:
exquise, Indiase hapjes!
Morgen showt Swansea haar dieptes,…
Slagveld
gedicht
2.0 met 238 stemmen
70.784 De schemer valt als grond.
In Holland loopt een hond.
Een hond met lange tanden.
Er gaat door alle landen
een grote zwarte hond.
Wij liggen in het rond.
Niet langer van elkander.
Wat ons tezamen bond
stierf tussen onze tanden.
De schemer valt als grond.
--------------------------------------------------
uit: Blauwzuur, postuum verschenen…
Terug
gedicht
3.0 met 6 stemmen
4.393 Vannacht reed ik met je naar wat je zei,
je zat voorop en riep wat je bedoelde.
Wij stopten bij de horizon, daar bloeiden
achter de lage dijk de sterrenvelden.
Toen kwamen kleine dieren uit de greppel
de steil opsprongen tussen jou en mij,
die aten van ons goed en met hun hoeven
verschrikkelijk tegen onze levens sloegen.
Wij veegden elkaar…
Lisboa
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
46 De dis vandaag was vis
sardien met aardappels en sla
ik eet dat graag dus ik zei ja.
Terwijl ik na wat flinke slokken
de vis in brokken trok
eigenlijk zat ik daar gewoon te schrokken
keek ik met een volle vette vissenmond
eens rustig in het rond.
Tegen 't fel azuren zwerk
stond in al haar toegewijde kracht
te restaureren bastion van…
de veren van de vogelman
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
90 achter de duinen heeft hij zich
vleugels aangemeten
nu fladdert hij
de vogelman door het
zand naar het water
boven hem strekt een
oneindig blauwgrijze deken uit
hij houdt de vleugels hoog
tot hij als een vogelstip aan
de horizon verdween
de veren van de vogelman
komen bovendrijven
wie ziet zijn unieke veren
wie haalt ze uit het water…
vinden
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
104 iemand vertrouwt een fles met
levenskracht aan het water toe
nu rust ze ergens in
een ondiep zanderig graf
misschien sluimert ze aan
een oever of bij een verre zee
ze gaat niet ten onder aan
verlies of van verdriet
wie schittert als jij haar
vinden zal…
St. Lorenzo
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
177 Heilige Lorenzo!
Ik heb je beeld gevonden in het halflicht zonder tijd
Diep Godshuis voor de eeuwigheid
Uit oergrond gehouwen en geboren
Toen godenschemer nog godengloren
Toen zee nog blauw en naamloos was
Laat jouw spelonk maar heilig blijven
Je witte stenen preekstoel
Je marmerschaken vloeren
Je dak van mozaïek
Je zwijgende altaren…
Maannacht
poëzie
4.0 met 4 stemmen
738 De sterren glommen stil en breder
Als parels in der neevlen zee,
Zilver-doorvloeid was 't maanlicht weder,
Wij liepen zwijgend en tevree.
Vol was de maan, wier stralen banden
In zuivre kring de dampen grijs,
Gelijk een meer in marmren randen
Omcirkelend een hel paleis.
De wegen lijnden blank door donker.
Bomen geveld de bermen…
Maria
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
53 Op de dag dat ik me alles afvroeg
Kwam zij met de rijzende zon
Teerder dan rood van de rozen
Neerdalende dauw over planten
Vrede lag als schelpen op haar ogen te rusten
Haar blik sprak de ongesproken taal die zocht en zo zacht
In de hagen, de vogels de wolken vermoedde
Langs de top van nog komende heuvels vermoedde
Ik zag dat ze wijs was…
De herdersstaf
poëzie
3.0 met 5 stemmen
780 Ik was nog blond en jong van jaren
Toen ik een sterke, rechte tak
Zag wuiven met zijn vlag van blaren,
En tot hem opklom en hem brak.
Ik boog mij zingend tot hem over,
Dien kloeke telg van de oude es,
En ras verloor hij schors en lover
Onder het knarsen van mijn mes.
Dan heb ik half in droom gesproken:
"Ook míj, Heer, bid ik, breek mij…
KLANKBORD
gedicht
4.0 met 14 stemmen
5.586 Tegen het klankbord van de nacht
bewegen nog uw woorden.
Al wat gij hebt gezegd
is blijven leven in akkoorden,
die ik alleen in donker tref,
wanneer de stilten horen,
die tussen ons staan opgericht.…
Vloeiende vlam
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
45 verborgen woorden
dansen
achter mijn zinnen
a-ritmisch
als in een staat van
sint vitus;
beeldend,
vervagend
vuur,
ongrijpbare vlam
die niet verteert,
maar omlijnt
wat ik nog niet vatten kan -
zou het dat
ik misschien laten moet,
mezelf in het beeld
mag draaien, dansen
buiten adem,
geen lucht meer,
maar niet opgebrand,…
iemand
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
88 ze waren niet
ter plaatse de
beschermgeesten
toen jouw stem in
de savanne uiteen
spatte tegen het
bladerdak van een
Baobab één vogel
vloog verschrikt op
toen hij je schrille
schreeuw hoorde
onder de roerloze
boom begeleidde
iemand je dode ziel
naar het hiernamaals…
De Gehangene
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
43 Verwerp de wereld,
laat haar los
in strenge ascese
en offer het ego.
Zink in de bron van Urd,
negen nachten, manen,
en beluister
gefluisterde geheimen.
Machtige staven,
krachtige staven;
breng ze naar boven,
breng ze naar buiten;
zing ze, rits ze, dans ze
in de negen werelden.…
De maanschijn hangt
poëzie
4.0 met 3 stemmen
822 De maanschijn hangt, als een brug
op zuilen van kristal,
over een vale heide
onder de eindloze hemelhal.
Naakt en bloot de wijde heide...,
als een kerkhof naakt en bloot...
Is dat de slaap des Winters?
Is dat de slaap der Dood?
Als weefden onzichtbare handen,
handen, uit het schimmenrijk,
een koele witte wade
om een onzichtbaar lijk,…
Sonnet
gedicht
4.0 met 9 stemmen
4.529 goeden nacht mandarijn
uw gouden mantel werd vandaag gebracht
en ook de blauwe van uw schoonzoon
en de witte van uw jongste dochter
het papaverveld is voor de helft omgeploegd
de witte hond heeft eindelijk wat gegeten
rijst en pindaboter, maar hij wacht nog
op de naam die hij zal dragen
in kwangsi heeft het zwaar geregend
er was een hevig…
Bosven
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
28 Jong loof langs het bosven
Waar dodaars baltsen
Bladeren weerspiegelen aan de oeverrand
Salamanderlarven aan de waterkant
Zacht ruist de zwoele wind
Dit feeërieke plekje waar je gedachten terugvindt
Hier laat natuur je geest behagen
Het verleden zal z’n aandacht vragen
Je bent van bruggetje naar bruggetje gelopen
Een hazelworm over het…
Lente
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
43 De treurwilg wordt als eerste groen.
Het zijn mijn vroegste kinderjaren.
Ik weet geen woorden nog, ervaren
dat deed ik onbewust nog toen.
Ik lag maar simpel in mijn wieg,
naar boven, naar de lucht te staren.
Er kwamen wolken langs gevaren
en dichterbij zoemde een vlieg.
Mijn ik had zich nog niet gevormd.
Wat het betekent om te leven
was…