Alle inzendingen over overlijden

Sterf niet mee Sterf niet mee met mij Ik ben er nog en wil dat je leeft Ik ben altijd bij je Je bent mij niet kwijt Je hart weet hoeveel ik van je hou Je ziel hoort mijn liefdevolle fluisteringen Jouw reis zal ik altijd volgen Voor eeuwig vlieg ik met je mee Als een arend boven zee Ik zie alle rimpelingen in het water En wanneer…

Elk hart beleeft zijn laatste bons Garuda krijgt weer kuikendons Nog smeult de schors en geurt het kruid Heilig Velijn is mensenhuid…

nu jij bent waar ook wij ooit zullen komen zetten wij ons stil op de oever van de grens die als een rivier meandert tussen hier en daar om jou en wat jij ons blijft betekenen te genieten terwijl jouw ‘het komt goed’ ons omhelzen blijft onze picknickmand heb jij overvloedig gevuld met de royale proviand van jouw doen en laten de niet aflatende…

vijandig brutaal recht in het gezicht midden in je verhaal het felle wrede licht verblindt het zicht verstoort je lieve leven slaat het zoete lezen dicht op de tast naar meer dan even vroege en latere verhalen allemaal nog-een-keer vieren alles nog-een-keer herhalen liedjes zingen nog-een-keer zwieren jij dacht: het kan niet waar…

Ik weet niet waar ik sterven zal. Ik heb de grote zee gezien aan de Zuidkust, toen ik daar was met mijn vader om zout te maken. Als ik sterf op de zee, en men werpt mijn lichaam in het diepe water, zullen er haaien komen. Ze zullen rondzwemmen om mijn lijk, en vragen: 'wie van ons zal het lichaam verslinden, dat daar daalt in het water?'…

Voor Ans Doodgaan is de kunst om levende beelden met evenveel gelatenheid te dulden als toen zij nog hun rol in ‘t leven speelden, ons soms verveelden, en nochtans vervulden. Hier stond ons huis; hier liep zij met de honden; hier maakte zij de bruine halsband los; hier hebben wij de stinkzwammen gevonden, op een beschutte plek in ‘t sparrenbos…

Je was een optimist in hart en nieren, zong, altijd opgewekt, het hoogste lied, nu sta je voor de laatste brug, je bent er en je bent er niet. Al bijna uit het leven weggesneden door een ziekte die niemand ontziet, wat moet ik met die tegnstrijdige gevoelens, je bent er en je bent er niet. De plechtigheid is achter de rug, er komt ruimte…

Herinneringen als mooie glinsteringen bewaard in tranen Dat mijn gedachten en gevoelens zich laten meestromen op de golven van het leven in een zee van eenzaamheid tegelijk hangt er een sluier van stilte boven het hoofd waarin jouw blik, stem tot zelfs jouw glimlach op je mond zijn geabsorbeerd. Al ben ik omringd door mensen en toch voel…

Het leven is mooi, liefde is fijn. Want als je het verliest, doet het ongelooflijk veel pijn. De dagen zijn dan donker, alles is somber en grauw. Dan moet ik huilen, als ik denk aan de momenten Dat we tegen elkaar zeiden; "Ik hou van jou!" Soms zijn er ook momenten dat ik moet lachen, als ik mezelf betrap dat ik onwijs veel lijk op…

Ik doe een dagje Sluis Mooie jeugdherinneringen Herkenning Het blije kind in mij De speelgoedwinkel Waar ik die mooie beer kreeg Hoe gelukkig kun je als kind je voelen Omringd met zoveel liefde De hemel te rijk Dan slaat de realiteit toe Jullie zijn er niet meer Jullie zijn er echt niet meer Het kind in mij kijkt verloren…

De beiaard luidt de grote klokke: keere weérom Reusken, keere weérom Hoe te buigen voor de schemering als het licht zich afwendt van alledag Hoe blijft men moedig in een onomkeerbare duisternis Hoe leg je je neer als de vliegende vogel verdwijnt in de nacht De beiaard luidt de grote klokke: keere weérom Reusken, keere weérom…

Je bent niet meer hier Je bent nu daar Waar geen pijn meer is Waar jij misschien niet meer jouw verjaardag viert Die dag waarop jij hier geboren werd Die dag is vandaag Die dag vier ik op een plek met liefdevolle herinneringen aan jou Waar we samen zo vaak wandelden In de zeegolven doken Schelpen rapen Kijk mama, een haaientand…

De avond daalt; er valt een vage schemer. ik zoek de vrede die de dag mij nam; en onweerstaanbaar brengen mij mijn schreden naar 't stille kerkhof waar ik na uw sterven berooid en eenzaam iedre avond kwam. waarom? ik weet te goed dat ik u niet kan wekken en dat gij daar zijt en ik hier en dat dit graf ons scheidt; dat ik aan deze steen niets…

Denkend aan de dood kan ik niet slapen, En niet slapend denk ik aan de dood, En het leven vliedt gelijk het vlood, En elk zijn is tot niet zijn geschapen. Hoe onmachtig klinkt het schriel 'te wapen', Waar de levenswil ten strijd mee noodt, Naast der doodsklaroenen schrille stoot, Die de grijsaards oproept met de knapen. Evenals een vrouw…

Mijn lieve kinders, schrik toch niet, Wanneer gij dode mensen ziet; Zoudt gij voor lijken beven? Kom hier: dees bleke koude man, Die voelen, zien, noch horen kan, Houdt nu niet op te leven. Hij denkt en werkt – ja meer dan gij; Maar met geen lichaam zo als wij. De ziel is weg van d' aarde. Die God, die hij hier heeft gevreesd, Is bij…

Nu ken ik alle kaden, alle stegen, En de Palazzo's. En ik voel me warm. Ik liet mijn hart hier achter, allerwegen. (En op de Academie-brug mijn arm, Mijn nier op de Rialto. En mijn lever, Die liet ik achter op het Arsenaal.) O, deze stad is boven spot verheven... Maar zelf een rarekiek en toverzaal. Hier kan men zeer voornaam de pijp…

I Hij trok het schuifken open, Het knaapje stond aan zijn zij En zag het uurwerk liggen: 'Och, Grootvader, geef het mij!' - 'Ik zal 't u wel eens geven, Toekomende jaar misschien, Als gij wel leert en braaf zijt,' Zei de oude, - 'wij zullen zien.' 'Toekomend jaar!', zei 't knaapje, 'O, Grootvader, maar dan zoudt Ge lang…

Ik stuurde de veerboot die van dood naar leven gaat heen en weer – zolang de klok het einde slaat. Ik vaar altijd bij schemering wanneer we lijken op elkaar – je wilt onder mijn kap kijken naar mijn donderend licht. Drink het water maar van vergetelheid – met de tijd doe ook jij je ogen dicht. En als je ze sluit tel ik de buit die…

Jouw luidkeelse lach, haal ik onmiddellijk voor de geest, Ik had zo graag gewild, dat het leven voor jou draaglijker was geweest. Een lieflijke zachtaardige jongen, heeft besloten om verder te leven, op een plek hier ver bij ons vandaan. “Waarom, waarom, waarom; waarom is het zo gegaan?” Een onmogelijk vraag, heb jij uit ultieme wanhoop aan…

Herfstzon streelt mijn huid Het licht van de dag waarop jij de dood opzocht…

nu jij vandaag niet meer wakker wordt proosten wij dankbaar op jouw leven op de dochter vrouw en moeder marian net als de oma van noa joshua en boaz voor wie jij altijd oma jacky blijven zult nu kun je overal daar zijn waar jij wilt terwijl het goud van onze herinnering ons de hemel in kleuren kammen laat die steeds de wolken voorbij schuiven…

wat was je groot in woorden en in daden met warme klank geladen tot aan je laatste noot wat was je sterk in teksten en gedachten die ernst en humor brachten tot aan je laatste werk wat was je lief in welgemeende zinnen een mooie man van binnen tot aan je laatste brief - Paul van…

Soms is die doos Vol verdriet Gewoon te zwaar Te zwaar Om te openen Te zwaar Om op te ruimen Te zwaar zelfs Om te verplaatsen Een plek geven Alsof het dan weg is Verdriet Gaat alleen weg Door te huilen Blijven huilen En als de tranen op zijn Nog eens huilen Een rivier vol tranen Stroomt naar de zee Neemt…

het boek wil laat zich niet sluiten door het onverwachte heengaan dat jij en niemand aankomen zag eerder nog schrijft de herinnering steeds weer nieuwe hoofdstukken ons met herleefd geluk vervullend de jaren van samen zo gelukkig zijn met de liefde van en voor het leven schonken twee loten aan de stam die jij liefdevol zorgzaam koesterde…

Wie was de grote tovenaar PePijn In taal onovertroffen en in timing Met tekst vol reason en liedjes vol rhyming Paul woordenaar - aan 't end van 'zijn latijn' Een stem die je uit duizenden herkent Zei 'blijf je hele leven veelbelovend' Zo was Paul, geestig genereus wellevend Een tikje eigenzinnig, wars van ego Taalvirtuoos…

Zo'n man waarvan je denkt dat hij er altijd wel zal zijn Hij schitterde op planken maar was wars van schone schijn Zijn typetjes verschenen regelmatig op de buis Ze werden nationaal bekend bij menig kijker thuis Naast koning van de lach was hij een dienaar van het kind Zijn inzet wereldwijd was groot en was wat mensen bindt We missen…

Ze wilde het niet Toch wilde ze het wel Ze verlangde om naar huis te gaan Niks was er hier dat ze nog wou Ze was ongelukkig Ze wou naar huis Daar stond ze dan Zo hoog Ze sprong En zei: ‘Eindelijk naar huis’…

Het voelt zo koud, leeg en kil zonder jou Het kaarsje in mijn hart zal altijd voor jou branden Liefdevol blijf ik jou in gedachten omarmen…

In Drachten rijdt de jonge meubelmaker trots op een motorfiets door zijn mooie woonplaats opeens maakt een ongeluk een einde aan het leven van bijna negentien jaren zijn bescheiden grafzerk toont de sterke woorden "Veilig in Jezus' armen Veilig aan Jezus' hart" bemoedigt ruim een halve eeuw bezoekers van de begraafplaats kijkt met krachtige…

In de stad waar lang geleden mijn leven begon De stad waar jouw aardse leven eindigde Vandaag een jaar geleden Brand ik een kaars voor jou Op die plek waar wij elkaar zo vaak zagen De plek waar de Moedergodin de kerstening overleefde Een pelgrimsoord Voor ieder die diep van binnen weet Dat de Moeder van God een Godin is Ik dank…