5729 resultaten.
verdragen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 74 je sjouwt dezelfde zware lucht als je moeder,
zeggen ze vaak
gelijk als zij draag jij je hoofd net zo naar beneden
draagt ze op afhangende schouders
haar opgelegde levenslust;
het heden en misschien haar verleden
je loopt als je broer
met je armen strak langs je lijf
in je handen (als een licht gebalde vuist)
een sleutel die naar de…
een doorgaande weg
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 67 als mijn wereld dreigt zich
voor haar taak te verblinden
waar ik als door de tijd heen vaak van wakker lig
lijkt een er geen toekomst, is het als het ware
tossen of een dichte mist trachten op te klaren
wijl ik diep de adem bevries of het vocht zacht
of ongeremd laat gaan
dan wel dwangmatig zoek naar de uitkomst
al vele mijlen verder, zakt…
Oogverblindend
gedicht
4.0 met 7 stemmen 4.448 Ik verblind je met mijn buitenkant.
Want binnen is slechts duisternis
die men, zelfs door mij te breken,
gelukkig nooit zal zien.…
werkelijkheid
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 76 jij volgde mij
verschool je achter iedere boom
ik zag je schaduw van opzij
en herkende daarin je schroom
om mij aan te spreken
was het plagen of ontdekken
wat mijn houding zou zijn
wilde je iets in mij opwekken
ofwel speelde je de schone schijn
wilde je iets losweken
dat in jezelf besloten lag
maar opzag tegen een eerste woord
de tijd…
Cordoba
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 157 Ook wij beitelden wetten in Cordoba’s muren,
in sermoenen en betogen werden waarheden gesmoord.
We dronken de Montilla wijn tot in de late uren,
in Moorse arabesken werden vriendschappen vermoord.
Op het torentje van de Mezquita kon je haast alles zien;
morsige toeristen, het mooie dal en bovendien
het hunkeren naar gisteren, het vervagen…
Bevestiging en Applaus
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 135 Als ik
Applaus
En bevestiging
Nodig heb
Denk
Nodig
Te hebben
Van de
Buitenwereld
Doe ik
Die dingen en
Ga ik
Die weg
Waarvan ik denk
Applaus
Te krijgen
Hierdoor
Dwaal ik af
Van mijn
Eigenheid…
Wave
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 53 Zomaar wat gedachten en ideeën
Ontstaan op het kruispunt van wegen
Miljarden ondoorgrondelijke
ondoorzichtige onzichtbare onduidbare ontelbare onoverzienbare
(van onachterhaalbare weeffouten voorziene)
Gedachtenweeeën
In het gereduceerde universum van de mens,
De menselijke geest,
Zich ergens ophoudend
Tussen twee grote helften
En één schors…
Echt waar
gedicht
3.0 met 5 stemmen 4.194 Het is al gebeurd dat ik 's nachts in bed
even licht heb gemaakt om mij even te zien.
(Ik durf zelfs pas ontvangen brieven ongeopend
posten, om nogmaals de bestemmeling te zijn.)
Ik denk dat ik mezelf uit het zicht heb verloren
en halvelings zoek ben geraakt in het ergens.
Want elke dag vind ik het steeds maar vreemder
mij te betrappen op…
Waar en hoe.
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.179 Niet in de scholen, neen, heb ik gevonden,
En van geleerden, och, weinig geleerd;
Wat ons de wijzen als waarheid verkonden,
Straks komt een wijzer, die ’t wegredeneert.
’t Leven alleen is de school van het leven,
Levens–ervaring het heilige boek,
God! door Uw wijzende vinger geschreven,
Daar ik niet vruchtloos de waarheid in zoek.…
Uit het niets
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 61 Soms ontstaat iets
zomaar zonder plan
of dadendrang
Brainwave
woorden beelden
associërend
neemt de drang
der daad
de draad op
in polychroom
getouw van
hersenweefsel
Doemt plotseling
iets op, passief
en ongebruikt
quasi nutteloos
long time no see
geen mestvaaltvod
De zolder van
het tijdeloos geheugen
zo…
prêt-à-porter
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 uw wond behoeft
daglicht en frisse
lucht
en
een zachte
omzwachteling
voor de nacht
hoe verdraagt een
open wond de
pijlsnelle doorboring
en
dan de afgewende
blik in
messcherp licht
het advies
averechts
misschien
alleen licht en
lucht van de nacht
om het trauma toe
te dekken
alleen overdag
vluchtige blikken
op…
Aan zee
poëzie
3.0 met 20 stemmen 4.954 In 't land der dromen in het dromenland,
het is als kindren badend in de zee,
met het gekniel van lichtvrouw in gebee,
de lichte armen hoog op de zee, want
er is gezweef van bove', en van de kant
ruist donkere muziek in om de vree
der wereld, der zonneberuiste stee,
en maakt het een verward doorzocht droomland.
Zachte dromen maken een…
Inzicht
gedicht
2.0 met 23 stemmen 4.938 We reden een uur lang door
het doolhof van de Botlek, langs
kokende ketels, hoge hijskranen
en donkere sissende pijpen.
En ergens, tussen al dat grauwe
grijs zagen we een kleine ronde buis
flonkeren die op ons netvlies bleef
branden en niet verdween.
Opeens schoot het door me heen:
de Botlek is ons zenuwstelsel
en die rode buis…
Gerief
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 79 kort zijn mijn gedachten
enkelvoudig is mijn geheugen gevuld
daarbij heet in de kuil vallen verwachten
het sluit aan bij menselijk ongeduld
gevuld met onwaarachtig verzachten
de zon schijnt door mijn venster
en zie het groen van mijn tuin
ook veel steen op elkaar gestapeld
aan de overzijde
daar wonen mensen
die kijken naar beneden, schuin…
Vannacht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 144 Mijn liefste, ook vannacht heb ik veel gedronken.
Terwijl je te bed lag en eens te meer genadig sliep
was ik bezeten, in diepe dronkenschap geklonken
alsof er iets of iemand dwingend naar me riep.
Zo schuifelde ik besmuikt door kamers en vertrekken
op zoek naar wodka en staartjes rode wijn
en trachtte de oude dagen op te wekken
van helder licht…
Schellen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 57 In het licht van deze volle maan
luister ik niet meer naar de letters,
leg de woorden als mijn kleren af
en vind in hun schaduw
mensen die met mij
bewegen door de straten,
maar niemand houdt echt
mijn hand vast – enkel in de vorm.
In dit licht geen kleur meer,
maar nog wel de huizen,
bevolkt,
verdraaid,
groeiringen
van een stad,
nooit…
Snel geluk
poëzie
3.0 met 21 stemmen 3.220 O, pluk de donkre rozen vóór zij dorren.
En kus de lentewind: hij waait snel over.
Geen tweemaal wandelt gij onder 't zelfde lover.
Machtloos als al uw vreugd is al uw morren.…
Verbaasd
gedicht
3.0 met 28 stemmen 5.044 Wetende en toch steeds weer verbaasd
dat het vertrek van de trein die naast
je staat je stilstaand rijden doet.
Dat uit het fototoestel dat de vader
achterliet, hoe hard de grimas ook een lach
betracht, geen vogeltje vliegt.
Dat het verwijderen van een tegel,
jaren geleden in de tuin gelegd, toont
hoeveel leven zich aan het oog onttrekt.…
Het pad van gruis
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 62 het vooruitzien is gestorven
ik zoek naarstig naar het heden
had ze ooit verworven
soms zelfs krachtig beleden
de ochtend kent thans geen gloren
het licht voelt als verdoofd
wanneer word ik opnieuw geboren
en door wie wellicht uitgeloot
ik heb weet, dat ikzelf
zal moeten herscheppen
het lijkt nog reiken naar een te hoog gewelf
of op…
Onrust
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.491 Ik ben geen plant: ik wil geen rust
’k Ben jong – en van mijn tijd,
Brenge ieder uur mij leed en lust
En telkens nieuwe strijd!
Als ’t plan wordt een daad,
Zonder raad of beraad,
Als ik liefheb of haat,
Als ik schrei, als ik lach
Wel honderd malen iedren dag,
Dan ben ’k ’t leven mij bewust,
Dan leef ik eerst naar hartelust,
Al…
Ring
gedicht
3.0 met 15 stemmen 4.389 Bij het houden van haar lichaam, vast
als een kind dat aandacht vraagt, maar
dan zwijgend, moeizaam lachend, zie ik
hoe een leven langzaam uiteenvalt
tot stof, tot zand, door mijn vingers, als
water in een rivier die rondgaat, eerst
ondergronds, dan omhoog over land
naar zee, het strand nu stil en rood.
Zij traant, ik troost. Met gesloten…
Toen was er niets meer.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 131 Zo had hij het vooraf uitgedacht,
op een koude voorjaarsdag in mei
zou hij lichtelijk verwaaid en in vermoeide tred
naar de periferie van zijn peergroup strompelen.
Zijn ego, thans onbarmhartig geklemd
in zijn bekraste armen, zou hij afleggen.
En later in de sterrennacht,
een versleten hond blafte nog even vergeefs
en schier overbodig naar…
Gebrek
poëzie
3.0 met 31 stemmen 3.092 ’t Is wederzijds gelijk gebrek,
Half wijs te wezen of half gek.…
Uitgesproken
gedicht
3.0 met 33 stemmen 6.599 praat met mij en doe dat
honderduit, vertel me zwijgend
waarover een leven gaat
hoeveel tederheid er nodig is
en adem gulzig tot het eind
spreek dit lichaam zonder
een spoor van schroom, spreek
het, spel het volledig uit
laat me duizelen breng me
in totale ademnood geef je
eindelijk helemaal bloot
----------------------------------…
Bij het beekje
poëzie
3.0 met 17 stemmen 1.934 Terwijl ik staar in ’t spiegelglad
Van ’t zilvren nat,
Schud ik mijn hoofd; wie ben ik?
Ja, hoge Hemel: Hoe, wie, wat?
Wat wil, wat weet, wat ken ik?
Zie hoe hij lacht – die dwaas, die guit,
Die lelijkerd in ’t water:
Mijn help! mij-zelven lach ik uit
Met wonderlijk geschater.
O mensenhart, o mensenhart,
Verschrikt, verward…
Vertrek
gedicht
2.0 met 10 stemmen 4.413 Mathilde trok achter de kat aan.
Geduldig wachtte hij op iedere hoek.
Gloednieuw klonken de klinkers
onder de driewieler van Mathilde.
Ze reed de Proefsteen uit
vertrouwde straat met de verbanden
die we huizen noemen, dreef
van haar kamertje vandaan.
Onafgebroken verschilde ze
van de Mathilde in het kamertje:
ze rekt haar genen, volgt…
Mijn hart gesloten
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 140 Mijn hart gesloten
Voor jou, voor iedereen
Want ik wil je niet kwetsen
Kwetsen met mijn pijn
Jij bent mijn licht
Mijn pijn het donker
Jij bent mijn hoop
Mijn pijn de afgrond
Dus ik verberg mijn pijn
Laat je licht me beschijnen
Zo is de afgrond verder weg
En onze eeuwigheid eindelijk in zicht
Al hoop ik soms dat de eeuwigheid niet meer…
Eenzame man.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 152 Eenzame man met je standaarden zo hoog
maar je moed zo diep gezonken.
Waarop heb jij voor ’t laatst gedronken ?
Het kost je moeite, maar je houdt je ogen droog.
In afgetrapte all-stars en steeds in korte broek,
Liep je vrij van haag en heg,
onveranderd, je eigenzinnige weg,
je wou rustig leven zonder zorgen
maar de liefde onder de roos…
Leermeesters
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 109 Ze vroeg of ik een westerse leermeester had
Ik dacht en zei:
ja hier, gewoon dichtbij
Een vriendin die wat evenwichtigsstoornisen heeft
zoals ik, maar die altijd over
Krishna begint
En één die me covid wenste,
later corrigeerde
met een ervaring van covid
En die twee vriendinnen,
voor wie ik weggevallen ben,
omdat ze een man vonden
Een…
De slaapwandelaar
gedicht
4.0 met 17 stemmen 8.410 's Nachts werd hij wakker
midden op een ophaalbrug
die bezig was omhoog te gaan.
Dan rolde hij vanzelf zijn bed weer in.
Of hij bevond zich op zijn kop
in een karretje op de achtbaan
waaruit hij zich liet vallen
om tussen de veren te balanden.
Eén keer viel hij
in een roeibootje in slaap
dat losraakte van de wal.
Het bleek zijn eigen…