Alle inzendingen over tijd

door wie ik nu ben ben ik wie ik was vergeten gebonden aan oude gebreken schrijf ik woorden die liefde vermoorden dit zegt alleen wie ik nu ben en vergeet wie ik was als je de woorden anders las anders zou zien zou je het begrijpen misschien als je echt naar me keek zou je mij zien zoals ik was zou je weten waarom ik zoals…

in een land waar wij smullen van de vuiligeid het nieuws en daarna de thee in de file heen verbrand weer terug de tijd tikt snel veel te vlug klimmen klimmen klimmen op naar de top o zo diep dit dal van gal stop teken leef met me mee de straten van woede neem ik mee op een pad vol vrede het is tijd voor de rede tot dan mijn strijkt…

Voort gaat de trein De ene keer snel de andere keer langzaam Maar stoppen doet hij niet De weg achter hem is bedekt door mistflarden Voort, voort! De weg is onbekend Het doel ook Alleen één ding is zeker Het einde is bekend Eens zal hij niet meer voort gaan Eens zal hij stoppen Voor altijd Het einde is dan bereikt Als hij eenmaal is gestopt…

kleur mij kleur mijn dag mijn lippen in rood schilder mij schilder mijn blik mijn ogen minder dood schets mij schets me dan mijn leven mijn zijn in roze met rode rozen en ik ik beloof je leer je zweven over de wegen tot aan de hemel tot aan het blauw…

Wachten is als een regendruppel die valt op de grond Wachten, wachten op iets dat toch nooit komt Wachten, een speling van tijd wachten, tot je je teder tegen me aanvleit Die dag komt nooit, status: onvoltooid Straks is het voorbij, nog even, en dan... Niets meer... Morgen Komt Nooit Meer…

Tijd tekort druk, dit nog, dat nog de klok tik in haar rug tijd tekort vijf voor.. tien over.. zij rekt de tijd zij rekt de tijd zo eindeloos dat zomertijd en wintertijd compleet zijn uitgerekt de tijd die zij dan overhoud laat Magere Hein volkomen koud!…

Is er dan tóch aan het eind van deze tunnel een zwak licht ? Kunnen we schuifelend ons onttrekken aan dit donkere gat , ogen niet meer dicht ? Is er dan tóch aan het eind van dit verhaal een "happy end" ? Kunnen we schoorvoetend elkaar toegeven : "Ik heb zolang mezélf niet echt herkend ." Ik verloor niet alleen jou maar ook…

de wierde op het lage land weerkaatst mijn trots en hemelt het boegbeeld van de horizon dichterbij dan ik kan kijken een avontuur of een vallende wind temeer daar de zee is ingetoomd en haar wallen nu rusten tegen het moderne leven toch, misschien ook doch beleef ik het verleden al was ik nog geen mens en kon ik de gloed verstaan die…

O laatste liefde, die mij zoet moogt zijn, Als de eerste nimmer was, waarom zo laat? 'k Heb lang geluisterd naar uw stap op straat, 'k Heb lang geweend in 't eenzaam kamerkijn. Ach! als de Meiwind speelde om mijn gelaat En duiven koerden op het raamkozijn, Wachtte ik zo angstig en mijn hart deed pijn... En voor mijn lijden wist de Lent…

Ik wandel door dagen van vroeger laat kleurt de zon de avond rood licht klimt in huizen van straten stroomt uit ramen in een stad waar ik eens iets moois gevonden had maar ik raakte het kwijt en weet nu niet meer wat... mijn zintuigen vangen geuren en geluiden uit een verloren tijd ik droom alles terug, liggend tussen bloemen in het…

Steeds heb ik in mij gemeanderd. Steeds ben ik in mijzelf veranderd.…

waar in mijn lichaam wonen de geuren van Brazilië of van pepermunt op zondag zuinig en voorzichtig geschoven uit en gewikkeld in een koker van zilverpapier nog ruikend naar gemorste Eau de Cologne waar bleven de stemmen die klonken achter geblindeerde vensters waar uit kleine maansikkels het spaarzame licht verloren ging in de veel te grote…

De schemering draagt de zwaarte van de nacht met zich mee stemmen roepen, vergeten namen uit het hart van oude bomen en ik val als een ster in de spiegel van de zee naar de bodem van een diep en donker dromen... waar oude wonden helen, verzonken herinneringen eenzaam wachten...op het licht voor jaren bedolven onder water,zout en…

Ach, konden we maar terug gaan naar die lentetijd, te verdwalen in de regenbogen van beider ogen, in overtal de kansen wogen, bevlogen van geloftes naar de wereld en onszelf, ingetogen onbedorvenheid, fundament van het onvermogen, de kwalen van het ongeduld, onbegrepen en miskend.. Ach, konden we dat ene holle vat aanslaan…

de deur slaat dicht en het is stil plotseling klinkt zo duidelijk wat ik zing klanken verkleuren gesloten deuren dempen het geluid van wat ik zeggen wil ik zwijg en het is stil van mij naar jou…

Je ziet het niet, je voelt het niet, je hoort het niet, Het is er altijd Altijd maar doorgaand, Niemand die het kan stoppen, Nooit zal je dingen kunnen terug draaien, alleen vooruit Heerlijk wanneer ik met mijn vriendje in bed lig, en naar het slaan van de regen op mijn dakraam luister, Hoop ik dat het voor altijd stil kan blijven…

de beschadiging heelt langzaam van buiten naar binnen herstelt zich wat gekwetst was…

wat is wordt was wat rest is as ontregeld ontdaan ontzet wat ging vooraf aan dat wat rest…

Beleving van de tijd: ‘De tijd staat stil’ tot ‘de tijd vliegt’. Elk volgend jaar bevat gevoelsmatig altijd meer uren dan een voorbije jaar, dat ik achteraf altijd als kort ervaar. De natuur programmeert ons zo dat de toekomst mooier lijkt dan het is, een illusie die motiveert tot investeren. De optimist, populair bij ‘t andere geslacht, plant…

druppels blijven stromen stromen in de gedachten van mijn dromen kan me niet verschuilen niet verstoppen voor deze waterval wil alleen nog huilen huilen tot ik val vang me vang me dan ben jij sterker dan ik dacht ik val val oneindig maar land eindeloos zacht…

Er is geen toeval in dit leven Het is doelbewust en vastomlijnd Alles staat beschreven Niets wordt ondermijnd Het is geen plotsklaps gaan en komen Of uit het niets ontsprongen Alles is reeds vastgelegd Geen woord wordt onbewust gezegd Geen blad waait doelloos uit de bomen De zon komt op en daalt weer neer Getijden blijven gaan en komen En…

Laat je tranen stromen en je licht schijnen Laat je warmte binnen komen en je kilte verdwijnen Laat je voeten zweven en laat los je haar Laat de bloemen leven en toon een lief gebaar Laat je brein varen en schud een hand Laat je ogen staren teken in ’t zand Laat je dromen bestaan en vergeet niet dat uren stil voorbij gaan Niemand…

vleugels bewegen verloren in het groen verdronken in de regen nog steeds om te doen alsof het nog kan vleugels verloren gevonden drogen in de zon lonken naar de horizon nog steeds bewegen ze verbonden aan elkaar toe, vlieg en zweef maar... weg…

Je begon weer te twijfelen of de afstand niet te groot de treinen op tijd zouden rijden de zon wel op zou komen en ondergaan waarna de maan zich manifesteerde de aarde daarin ook een rol speelde. Dat je niet begreep waarom juist ik jou geheel vervulde. Daarom weg kon blijven met een vliegend tapijtje bij de hand en duizend en één dromen…

Tussen geboorte en dood wordt het leven geleefd in liefde, ontdekking, onthulling en ontrafeling bezongen in onze innerlijke wereld om uiteindelijk van dit aardse bestaan afscheid te nemen in tijdloosheid te gaan en herinneringen worden geboren…

Soms moet je de sprong wagen Soms moet je niet teveel vragen Soms moet je gewoon handelen Soms moet je nieuwe wegen bewandelen Laat je niet leiden door angst Grijp elke kans, welke leidt naar een doel waar je naar verlangt Bouw geen muren om je heen Maar houdt open huis Trek erop uit Denk niet teveel na En kom tot een besluit Handel…

dit is een verdrietig gedicht ik zag, zojuist, mijn spiegelend gezicht waar de jeugd, met een enkele puist haar jonge jaren onbevangen vlagt en wimpelt daar weent mijn huid, het rimpelt ik ben niet meer die schone Heleen, begeerd door geile Grieken bedroefd, gegroefd wend ik het gelaat af misschien kunnen mijn krullen u verlokken men zegt…

Het gedicht krijgt een gezicht op muren van eeuwen schreeuwen onder oude lagen op te graven bericht slijpt, schuurt, tast zoekt het contouren van de wondere heupgewiegde tijd harde zetels staan op wacht bij fresco's oogstrelend zacht.…

Lichtpuntjes in het zwart, zoals de sterren bij nacht. Doorbreken het donker, het donker waarop ik wacht. Een geruisloze wind, door bladeren te horen. Ik wacht op de rust, die zij nu nog verstoren. Maar iedereen wacht op die duistere rust, want ieder mens is zich van de dood bewust!…

Verloren de oude tijd opnieuw geboren de nieuwe tijd opnieuw verloren onverwachts door warmte gesmolten door kou gebarsten weg gelopen stuk gebroken je zocht, je vond een begin, een eind de cirkel rond wat rest de schoonheid van de troost de tijd.…