Netgedichten

netgedicht (nr. 32.929):

vallen en

in een land waar wij smullen
van de vuiligeid
het nieuws en daarna de thee
in de file heen
verbrand weer terug
de tijd tikt snel
veel te vlug
klimmen klimmen klimmen
op naar de top
o zo diep
dit dal van gal
stop
teken leef met me mee
de straten van woede neem ik mee
op een pad vol vrede
het is tijd voor de rede
tot dan mijn strijkt mijn kwast
op en neer