Klein testament

Ach, konden we maar terug
gaan naar die lentetijd, te
verdwalen in de regenbogen
van beider ogen, in overtal
de kansen wogen, bevlogen
van geloftes naar de wereld
en onszelf, ingetogen
onbedorvenheid, fundament
van het onvermogen, de
kwalen van het ongeduld,
onbegrepen en miskend..

Ach, konden we dat ene holle vat
aanslaan, gevuld met een naïeve
zekerheid, waaruit de vermolmde
bodem werd geslagen, rozen -
water zich tot wijn liet schenken,
in het labyrint van onze mythen
te dwalen, verdronken in de droes
die de vurige horizon nog niet
gekruisigd had in spijt van bitter
geperste tranen, nooit bedoeld te
drogen, treft beide geen verwijt.
Wie heeft de onzin uitgevonden
dat tijd heelt alle wonden en toch
als blijvende pijn zo werd gevoeld.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 13 mei 2010

pebmartenskpnmail.nl

Bittere tranen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 10 stemmen 294