1709 resultaten.
De kleine glimlach
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
19 Een helder blad, nog onbeschreven,
de lucht vol grauwe wolkendans,
een verre zon die niet kan stralen
en regen die als tranen valt,
maar toch is er de vriendschapsvreugde,
verbondenheid, het kind, de goede buur..
en in de traagheid van dit uur
het weten dat het licht zal winnen;
de kleine glimlach naar de rozen,
het diep besef dat alles…
Zuurstofvriend
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
108 Een oude boom met een knoestig lijf
een krom gebogen stam en eerbiedige takken
ben ik voor jou in dit voorheen verlaten bed
alsof mijn nieuwste wortels vochtig worden
door alles wat in tranen bij jou bleef
en ik buig voor jouw jeugdige schoonheid
jouw frêle handen aan de volumeknoppen
zuurstofvriend jij bent de vitale bron
voor mijn…
Kraaienvriend
netgedicht
3.0 met 9 stemmen
140 De heldere najaarszon
slaapt achter sluimerwolken
het is middag in de herfst
het oude seizoen
kent een jonge start
een zwarte kraai zit
op een gebogen tak
bij het archaïsche graf
dat je voorzichtig bezoekt
vanwege jouw krankzinnige moeder
je ziet er tamelijk gezond uit
op het geaccrediteerde najaarskerkhof
waar je de zwijgzame…
Aan mijn vriend Réne Victor
poëzie
3.7 met 6 stemmen
2.778 Op ’n plein –
’n Fris wijd-open
Plein, - waar kinders stoeien
En om hun spel verheugd zijn
En waar blije meisjes voorbij komen
Met knappe stap, -
Daar staat een boom die immer bloeien
Zal, door Winter en door wind:
De sterke, hoge boom
Van onze vriendschap,
Groot en vroom.
Door de tijden van onze primula-veris,
Als d’eerste bloesems bloeiden…
Je leven is een dans
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
104 Je leven is een dans
de muziek
een briesje
door het lover
de vogels zijn de muzikanten.
Ritme wordt aangedragen
door golven van de zee
en zacht ruist het graan
als zwaaien van je rôbe.
Je leven is een dans
met muziek door 't lover.…
Zo graag
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
116 Zo graag zou ik je laten weten
hoe dankbaar-blij mijn ziel nu is
maar ‘k vind niet gauw de juiste woorden
en vraag ook best vergiffenis
want ‘k twijfel soms nog aan je vriendschap
want zelden stuur jij een bericht
als ik niet eerst een mailtje stuurde
of woorden van een nieuw gedicht.
Je hebt het druk, dat weet ik echt wel
en dagen gaan…
Gekend
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
106 Wij praten veel, kunnen het
over alles hebben, voorzichtig
wanneer het intiem wordt
en we aftasten hoe ver
we ons durven laten
kennen, hoe schaamteloos
nieuwsgierig we mogen zijn
naar wat schuilgaat
in onzekerheid
verlangend
naar de bevestiging
dat het goed is
en wij goed zijn
zoals we zijn
zoals we leven
in elkaars aandacht…
Stoere vrienden
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
114 Over de tong gaan en begluurd
worden door de mooiste meisjes
is het voordeel van jongens
die zich lachend opwerken
ten koste van de bekommernis
van hun voormalige vrienden
die het verraad niet begrijpen
en zich terugtrekken
in gekwetst verlangen
naar de vroegere intimiteit
(Sommige binken overdrijven
hun stoerheid, ze schieten
hun…
De stormen zijn voorbij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
114 De stormen zijn voorbij – het angstig jagen
van nood en drift, van zorg en pijn -
't Is warm op deze zomerdag, geen vragen,
gelukkig om jouw vriendschap zijn.
Een hond blaft in de verte, vogels fluiten
en 't zonlicht draagt wat vrede aan.
De kind’ren spelen zoals vroeger buiten
en buren blijven even staan.
‘'t Is alles heel eenvoudig heel…
In stilte gesmeekt
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
130 Je hebt me stil gekregen.
Dit is het moment dat ik iemand een knuffel geef.
Jouw hoofd rust op mijn schouder.
Tranen glijden door je haar.
Ik pak je gezicht vast.
Kijk je aan met doorgeweekte ogen.
Ik geef je een kus op je voorhoofd,
en leg mijn kin op jouw hoofd.
Kijkend naar boven,
smekend tot God.
Maar in stilte.
Pak mij.
Laat haar…
"Ik ben stervende"; maar we vierden het leven!!
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
310 We hadden elkander een tijd niet gezien
vrienden van oorsprong de 2e generatie
nu in de 4e het jaar 2025 van deze mannen
de jongste in z'n 60ste levensjaar
en de oudste op weg naar de 80
mijn verjaardag moest nog gevierd worden
die van mijn ingaande 74ste levensjaar, 12-2
maar aanslagen op het lichaam hadden huisgehouden
in onze vriendengroep…
Vriend van de onbekende
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
262 Waarom zou ik boos op jou zijn
we hebben niets meer dan onszelf
in ongeschreven woorden
onmisbare gesproken taal
troostend en zoekend
vriendschap, zielsverwantschap
en het zijn op zich geen wanen
omdat werkelijkheid anders toont
het begint bij de onuitputtelijke bron
op een plek tussen hemel en aarde
daar schat je alles op de juiste…
Vertrouweling
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
197 Het wortelen van onze vriendschap
kost de nodige moeite
nu de weg naar dichterbij
plaatsvindt via jouw hart
maar op het dromerige slingerpad
naar jouw vergeten niemandsland
verbindt zelfs mijn
meest eenzame stilte
de eenvoud van jouw dromen
met een nauwkeurige werkelijkheid
die ik met mijn beladen verleden
als onbestaanbaar had…
Onverschillig heelal
netgedicht
3.0 met 7 stemmen
158 De voorzichtige inschatting dat je mij
vanwege jouw vaak grenzeloze
grapjes doet denken aan een clown
komt niet voort uit onverschilligheid
ik ben een fan van de vrolijkheid
van komieken, ze geven het leven bravoure
en zorgen menigmaal voor lachsalvo's
perfecte echo's voor het ego
het is meer dat ik jouw verdriet
nu beter begrijp door jouw…
Heel even
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
279 Even mijn armen om je heen
even samen en niet alleen
even mijn warmte aan je geven
in dit rommelige leven
heel even samen knus
en op je wang heel zacht een kus…
blauwe Brinta
netgedicht
2.0 met 7 stemmen
221 de ongewisse tijd voordat hij verdwijnt
uit de gewraakte lichtvlekken
wil hij zijn tong voor ’t laatst branden
aan de verleden schoonheid
gedienstig zal hij ’t beëindigen
al blijft ‘t ver van zijn bed ‘n showelement
en de godverdomse grote bekken in de kerk
vallen verstandig stil
in ‘n oogwenk ‘n papaiea
fluisterend in haar oor
die hen…
Een omhelzing
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
229 Een uitwisseling van een omhelzing. Wat een prachtig gevoel van begrip geeft dat.…
O vriend, gij zijt mij morgenlicht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
289 O vriend, gij zijt mij morgenlicht,
dat blinkt op dauw en bloeme,
gelijk de zon, die zachtjes richt
haar stralen door de zoeme
van ’t leven, stil en wonderlijk,
waar gij mij zijt nabij,
en ’k wandel, stil en kindergelijk,
uw schaduw naast de mij.
Hoe zoet is ’t, in den avondstond,
te rusten aan uw zij,
te spreken zonder grootse mond,
maar…
Zal je dragen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
285 Warme wind blaast zachtjes door de haren,
heb vlinders zomaar op mijn hand.
Nee vandaag mag ik zeker niet klagen,
al mis ik wel het verre tropische strand.
Zolang mijn voeten me willen dragen,
loop ik nu alsmaar verder van huis.
Ik zal het jou ook steeds weer opnieuw vragen,
al blijf jij liever lekker thuis.
Kom laat ook jouw haren wapperen…
After Valentine
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
215 Ik mis m’n ring en ik mis soms jou
Maar een ring is een ding
En jij een warm mens
aan wie ik me warm in de kou
In wie ‘k me verkillen kan
als het te warm
Me rijk voelen kan
als ik arm
Jij die altijd verzint
voor een machine, auto,
vrouw of een kind
Die ‘k altijd kan appen
jij, achter ‘t stuur,
zelfs als jij aan ‘t zappen
terug apt…
Uit stille hoop verzonnen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
285 Je brengt mijn schaduwkant naar de oevers
van de rivier, waar de hoofdstad
uit een spiegel drinkt
vol intieme handelingen
met een dronken volkszanger
op hoop van zegeningen
de beide longen in de wind
ogen naar de horizon
uit stille hoop verzonnen
dit is de nacht, hier is mijn dromenland.…
Vredesdromen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
203 Dromen wil ik over tijden
die slechts vrede brengen op aarde
wars van menselijk lijden
alleen voor ieders eigen waarde.
Nooit meer verschil in rang of stand
alleen vreindschap en vertrouwen
vijandschap bestrijden hand in hand
samen aan betere toekomst bouwen.
Een droom die ik wil verspreiden
over de wereld, over landen
een wereld vrij…
EEN MATROOS.
poëzie
3.0 met 26 stemmen
2.946 Een lichtmatroos: zijn donkre haren,
Zijn ogen bloeien, zijne wangen blozen.
Denk niet aan de duizenden lichtmatrozen,
Die jong en schoon als deze waren.
--------------------------------------
uit: Kwatrijnen (1924)…
Driftigheid
poëzie
3.9 met 16 stemmen
3.406 't Vluchtig woord, dat van de lippen
Af mocht glippen,
Wortelt niet in 't open hart.
Laat het vlieten, laat het schieten,
Dat de borst zich uit moog gieten,
En ontlasten van heur smart!
In één woordje, door de winden
Met hun adem weggespoeld,
Is de hevigheid van vrinden
In één oogwenk tijds verkoeld.
Maar, wanneer, met loerende…
stilte
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
543 waar licht komt
is stilte in mij
even niets
dan warmte
waar de weg gaat
kom jij op mijn pad
wellicht ooit
in mijn hart…
SLEDEVAART
poëzie
3.7 met 10 stemmen
1.830 Herinnering aan vrijdagmorgen,
28 dec. 1923
Dit is het laatst geluk geweest,
Dat u en mij op aard' verbindt:
Een sledevaart door sneeuw en wind,
En dit geluk gedenk ik 't meest.
Er was geen leven en geen tijd.
Onder een hemel van ivoor
Gleden wij stil de stilte door
Der smetteloze oneindigheid.
Peilde onze diepe veiligheid,
Aan…
Vriendschap
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen
756 Vriendschap is als geld, het komt en gaat, soms vind je
het zelfs op straat.
De waarde ervan is er ook zeker wel, maar dat weet je
waarschijnlijk al wel.
Het komt met geven en nemen, het lijkt wel alsof
ik dit aan mijn bank moet aangeven.
Soms is het niet tastbaar, maar voel je het wel,
ik steek het in mijn spaarpot, ik zie het dan later wel.…
Licht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
292 Er is genoeg licht
De zon schijnt onaflatend
maar alleen waar wij
hem binnen laten
Er is genoeg licht
om ons terug te brengen
tot mensen die uit
verwondering elkaar
weer kunnen vinden
Er is genoeg licht,
maar de gordijnen
zijn nog dicht…
Mussenvriend
netgedicht
4.0 met 8 stemmen
429 Laten we het eenvoudig houden
zeg je tegen haar, mussenvriend
nu de vriendschap liefde nodig heeft
omdat armoede om zich heen grijpt
en je nodigt haar uit
voor een verse kop thee
ze heeft haar pantoffels meegenomen
en een zak knapperige graankoekjes
in de tuin spelen de mussen
met de schaduw van de bomen
jullie praten over regen en wind…
Ik heb warme kleding en een paraplu!
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
471 We waren allebei clandestien ingestapt
in de ICE Internationaal naar Frankfurt
er was weer eens een trein uitgevallen
De trein bomvol, dus samen op de overloop
ik keek naar de vrouw met haar rode koffer
en dacht, voelde direct: zeker weten
'De somberheid gaat aan haar voorbij
die houdt zelfs van regen, storm en ijs'
Ik sprak haar aan met…