Alle inzendingen over vrijheid

En als de storm 't zwiepende weefgetouw Vastmokert op nachtlijke vastelanden, En wereldzeeën blauw en goud doet branden Onder zijn spoel, een streep van goud en blauw, En dan voor de ingang van cyklopenbouw, Een berg elk rotsblok met duiz'lende wanden, Tot groet aan morgenzon met trotse handen Zijn regenboog zich omsjerpt, hel op grauw -…

Hoe moet zoiets, van hem houden? Zijn vader zegt dat het niet mag vanwege het geloof. Want tussen God en Allah is de liefde vreemd. Dat is nu eenmaal zo. Hij wil zijn pa niet grieven. Alle wegen leiden immers terug naar Ankara. Ik weet alvast: ik blijf alleen. Als Fatima in Appelscha. -------------------------------------------…

Openheid is een blauw gewelf, waarin gedachten, als witte wolken, drijven. Hemels zijn het die helder worden, wanneer we gedachten gadeslaan, en weer aandachtig laten gaan. Ook angstwekkende gedachten, die op onweerswolken lijken, drijven opgelucht voorbij.…

mijn gedachten verwaaien met de winden op weg naar daar waar ze in woorden een voedingsbodem vinden een plek om te gedijen waar ze confrontaties weten te vermijden mogelijk kunnen verlichten als bouwstenen dienen voor gedichten…

De handen van de zanger verstomden voorgoed nadat de militaire macht was toegezongen in dissonante akkoorden tijdens de zwarte nacht kritisch klinkende woorden worden met bloed beschreven in het volle stadion als dank aan ‘t vrije leven onder de Chileense zon de stemmen vermoordt leeft desondanks als melodie de gedachte voort…

Och wat krijgen we nou wie is ‘t toch die zijn ogen sluit voor mishandeling in vredestijd? En ik geloof nog steeds niet dat God jou de opdracht heeft gegeven om haar voor twee ijzeren spijkers te laten beven terwijl jullie de doornen plantten alles wat tegen de wind ingaat om de roos uit haar schoot te plukken Na de trieste…

Je opmerking klinkt scherp, maar redelijk. Toch wordt het niet gepruimd. Men vreest de pragmatiek: o wee als het waar is, het onomstotelijk blijkt: de persoon in kwestie zich voor iedereen ontkleedt...! Mag je zulke blindheid signaleren? Nee, gauw wissen, doen alsof een sprookje is weerlegd - 'correctief loochenen' heet dat. Sssssst…

Duizend regels Duizend wetten Bazen en plichten Nooit ben je vrij Ook niet in je hoofd Daar hebben anderen van alles in gestopt Alleen de dood maakt vrij…

Bevrijding Los komen Van slaaf zijn Van moeten Vrij komen Van mijn Eigen gevangenschap Vrij zijn In mijn Doen en laten Mogen en kunnen Zijn wie Ik ben Daar verlang Ik naar Eindelijk vrij Bevrijdingsdag 2021…

Wit werd de stad als een duif de vrijheid tegemoet in de trieste lucht de aerosolen druppels die zijn blijven hangen ontsteken we het vrijheidsvuur anders dan anders…

vrijheid is het kunnen mogen durven het luchtruim doorzweven het luchtruim de ander - de wereld - je thuis vrijheid daar waar je wil wezen daar waar je zonder angst of pijn jezelf mag zijn…

Holland heft op nieuw het hoofd; Alle twist zij uitgedoofd! Eendracht zal de harten binden. Telgen van één Vaderland, Geen verdeeldheid hoû meer stand; Wij zijn broeders thans en vrinden. Ach, hoe duur, hoe duur, Bataven, Heeft partijzucht u gekost! 't Wrocht u 't schandlijk juk van slaven, U, door Nassauws bloed verlost! Ach, te smartlijk…

Ik heb een roofdierhart en roofdiermond, verorber land na land, elk moment is het moment voor de sprong. Ik knoop tijd aan elkaar. Hoe het komt? De grens, klemvast, was een ver geheim. Het was nacht, de maan was rood. De hoge heuvel sleepte stenen aan waar 't licht afdroop als afscheidstranen. Het gevaar verbond de wond. We liepen.…

Ze kwamen als een dief in de nacht en omsingelden het land speurend naar Joods bloed zodat het volk leven en Waarheid niet meer zouden bestaan hier en daarginds strijders in Waarheid en Geest strijders voor vrijheid en liefde niets zal ons tegen houden om te strijden tegen de klokken die tegen de wind in luiden…

Iemand strooide vrije vrome woorden om de talloze doden te eren en onze vrijheid te memoreren in tegenwoordigheid van wie ons leidt die in de herfst niet even gastvrij vloog naar dat ene eiland onder dezelfde zon zijn gevolg bevond zich daar zonder actief geheugen aan een deal met een andere vrome leider zo gastvrij…

niet hoeven kiezen tussen de rijen links of rechts niet worden gescheiden in: jij naar links jij naar rechts tussen werken of direct vergast tussen leven en dood wij hebben het moeten kiezen of gekozen worden tot dusverre weten te vermijden daarom laat ons even stilstaan bij hoe verschrikkelijk mensonterend dit was hoe het hen…

In de kooi van dag en nacht, de kooi van de boodschappen, blikjes bier, de betere baan. In de kooi van het fotoalbum, van de liefde. In de kunstkooi, in de kooi van het weten: Sta op, grijp de tralies, haal de diepste adem en scheur je hart uiteen.…

'K hoor, hoe met gouden lijst de schilderij Onhoorbaar zegt, terwijl ik sta te kijken: Ik hang in 't niets, zelf niets dan schijn van eiken, Van weiden en van wolken, zee en hei; Brahman's gedachte heeft bereikt in mij, Wat in uw werklijkheid hij wou bereiken. Met kosmisch Zelfgevoel zal 'k u verrijken; Zink door mijn schijn in 't Wezen…

anders denken dan anderen zonder paal en perk te slaan over geloof hoop en liefde gelijk de kleur van herkomst geeft vrijheid zonder grenzen vriend of partner mogen zijn van de mens om wie jij geeft zonder naar verschil te kijken wat in kunne ons ook varieert brengt vrijheid vol van liefde zonder hinder van beperking een mening opvatten…

een terras is slechts wat stoeltjes met een tafeltje ertussen een kaart met getypte lekkernij hier en daar een asbak hier en daar een bloempje hier en daar een kaarsje uitzicht als een schilderij of stoeprand baksteen en gevel whatever, het glas is leeg en moet halfvol niet thuis niet binnen niet alleen maar de zon op onze bol…

waar in vlammen vrijheidsvuur lonkt gloeit vandaag in ons de herinnering aan wie hun leven gaven in de strijd voor vrije harmonie en broederschap om dat permanent te kunnen geven op de hele wereld aan ieder van ons is die opgave altijd nog de uitdaging de geschiedenis grift ons geheugen met de essentie van haar boodschap dat de belofte…

En ook als het zou kunnen - de wind mee, een begaanbaar pad -, loont het dan wel de moeite uit de woestijn - want dat bezweer ik je, dat was het - nieuwe woestijnen in te gaan? O, ik geef toe, ik heb als iedereen die tussen buitenlanders leeft... Leeft? Het woord ontvalt me: verblijft. Verblijven moet. Hoogstens gedoogd als onkruid tussen stenen…

Ver, ver - in droom - Ik hoor mijn jagerskreet Gillen door 't woud, als toen mijn arm de knots, Moordend door steenklomp, met machtige bots Op 't hunk'rend roofdier, bloedig voedsel, smeet; 'K voel mijn verleden, toen 'k, druipend van zweet Na donk're worsteling in holle rots, 'T bedwongen wijfje - vroegste mannentrots - Hijgend van…

De nacht kleurt het verlangen Voorbij het purperen avondrood, Een bootje draait en danst Op golven net een slag te groot Driftig manoeuvrerend Raakt het nodeloos in nood, Geluk eerder nog verterend Nu met schrik beroofd van De laatste meedeinende golf, Op verlangens na verdronken.…

in de bloeiende binnenplaats groeit de liefde voor het leven: pepers en tomaten wonen gebroederlijk naast elkaar in het huis van glas de levenslang gestrafte buigt het hoofd aandachtige handen koesteren het kwetsbare in een begrensde wereld: buiten in de binnenplaats het patina van de tijd legt een zachte sluier…

De koe en het kind staan voor de sloot te denken – wat vrijheid zou zijn.…

Bij uitstek voor het Nederlandse volk Gewoon was het nadien decennia, De nazi's hadden ons ervan beroofd, Lees er de grondwet nog maar eens op na. Nu heeft het virus ons ’t weer afgenomen En komen wij dit keer niet ondergronds, Maar wel massaal voor onze rechten op En nemen wij geen kapje voor de mond. Wij willen handen schudden en omhelzen…

Vandaag kwam ik de vrede tegen En heb hem gevraagd waar hij al die tijd was Ik zei; “U hebt zolang gezwegen, Terwijl toch iedereen over oorlog las” Hij zei; “Ik heb reeds zolang op aarde gezworven. En geen media erkende mij. Door al dat leed ben ik duizenden doden gestorven Niemand luisterde, wat ik ook zei. Zolang de mensen elkaar niet…

Ik verlang naar het begin van iets Loskomen van de tijd Verroeste gedachten Met andere ogen Kijken naar de omgeving van Vertrouwde vergezichten Zijpaden inslaan, afdwalen Ontdekken wat jij zag en Voor mij nog geheim was. Ik verzamel moed, baan mijn weg Naar de oppervlakte Door angstzweet, schaamte Die mij stom geslagen Gevangen…

De zweep der vrijheid geselt onze jeugd, Ontneem hen niet het vlees, zij worden laaiend; Het is verworven door de ouders, minstens zo vrijgevochten willen zij nu zijn. Geen generatiekloof kan dat nog keren, De puberteit gaat postmodern aan hen Voorbij; er heerst het feest, laat ons het vieren En dat zal ook de demonstratie zijn. Die vrijheidskoorts…