1093 resultaten.
Met haar doornen bloot
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 39 In dit decadente
gedeelte van de kosmos
zwijgt de rede
en bedekt een zwarte wolk
het verstand
dat buiten aan
de hemel
hangt dat zodanig door
het vlees is bezwalkt
dat men de mens
niet meer
met nieuwe inzichten
kan verrijken en iedere poging alleen
maar paarlen voor de zwijnen
gooien wezen zal
zij is als een roos…
Schepping
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 40 God dacht nog met trots allemachtig
De mensheid te scheppen was prachtig
Zijn zoon zei bedeesd
Ik ben daar geweest
Verknallen dat lukt hun reusachtig…
Het open luik
poëzie
3.0 met 30 stemmen 2.473 Het harde, houten luik is dicht
en daar achter is de dag
met zijn parel-gouden licht;
daarachter de bomen, de bergen, de wereld, de wind,
de mensheid: man, vrouw en het fijne kind;
daarachter de zon,
daarachter de maan,
daarachter de zilveren sterren;
ook Vlaanderen, nevel-blauw,
en God.
Het leven is nabij en verre;
het hart des levens…
Presteren
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 96 Je moet presteren
Je moet het alleen doen
Je moet beter zijn dan de ander
Je familie moet normaal zijn
Je moet niet afdwalen
Je moet geen fouten maken
Je moet dure kleding hebben
Om erbij te horen
Die Nikes zijn het geld waard
Om erbij te horen
Je moet niet arm zijn
Je moet de perfecte ouders hebben
Je moet altijd op tijd op werk zijn
Je…
Deuren
gedicht
3.0 met 61 stemmen 13.444 Elke dag
worden duizenden mensen geboren
elke dag
gaan duizenden mensen dood
Elke dag vrijen duizenden
met andere duizenden
en moorden enkelingen
duizenden uit
Elke dag zoek ik naarstig
naar mensen
en ga
met mijn kop
door duizenden muren
------------------------------------------
Uit: 'Geen Hemel zo hoog', 1983.…
Rarm
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 109 Hoe arm kunnen rijken worden,
door nog rijker te willen zijn.
Zie ons economisch groeien.
Zie rijke mensen arm worden,
dankzij zorgelijke bezittingen.
Vanwege armzalige vertoningen,
die gewoonweg lachwekkend zijn.
Hoor ons optimistisch praten.
Zie ons succesvol overdrijven.
Zie hoe we de aarde bedreigen,
terwijl we wijs kiezen kunnen.…
Grottenpaleis van nachtlijke Sibulle
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.373 Grottenpaleis van nachtlijke Sibulle
Stond zwart voor 't oosten; fakkelvlammen deden
Flikk'ringen vliegen langs scherpkant'ge treden
Van trap in plots'ling blauwe vestibule.
En zichtbaar achter transparante tule,
Die van 't terras fosferde naar beneden,
Wezenloos, groenig wit kwam aangegleden
De maan, bewusteloze somnambule;
En stond…
Afscheid
gedicht
3.0 met 25 stemmen 14.198 je drijft van me weg
in de kleur die zo goed aan mij hecht
ik herinner me hem vooral in mijn armen:
nog altijd ben ik van hier
ik hoor nergens anders
als in die boot doordrenkt met blauw
met mijn hart aan de mast
wapperend zwart samen met jou
of jij het zo ziet
weet ik niet
ik zou jouw omhulsel ook graag als
het mijne willen erkennen…
verdwalen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 72 hoezo verdwalen
lachten de Bosjesmannen
wind vogels dieren
bomen en sterren
ze kennen ons allemaal
wij verdwalen nooit…
Grenzen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 103 Het leven heeft veel onzichtbare grenzen.
We denken: Het leven legt ze er neer.
We kunnen ze niet verleggen.
toch komen er steeds meer.
De wereld verdeelt zich,
In wereldjes met eigen grenzen.
Partijtjes en groepjes.
Overschrijdt je een grens,
je hoort er niet bij, hoe graag je zou wensen.
Als een vreemde wordt je behandeld.
Papieren moeten…
T WAAR BETER STIL TE BLOEIEN...
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.783 't Waar beter stil te bloeien als een bloem,
En stil te sterven bij de dood van 't jaar,
Stil af te vallen als 't Novemberblad,
Dat zich, onmerkbaar krimpend, mengt met de aard',
Dan al 't gewoel, deze ergernis en pijn.
Wat helpt het slaven in de wildernis?
Wat baat het sloven in een woestenij?
Schiet welig 't zaad op van een barre rots…
Bij de commissie
gedicht
3.0 met 7 stemmen 10.488 Bij het hervertellen
herinnert niemand zich
of hij een granaat droeg,
of dat zijn ineengeklapt lichaam
explodeerde bij contact met
de verschrikking die zou komen
Maakt het iets uit of je weet
van 't detail dat waarheid heet?
Aangezien, op fast forward,
het einde hetzelfde is,
namelijk over en uit.
De vragen, hoe dan ook bedoeld,
leiden…
Zomer (I)
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.088 'T aardoppervlak zie 'k als een schedelhuid:
Zweetstralen, sijp'len stinkende rivieren,
Waarlangs vuil-groenig roos en schimmel tieren;
Gebergten schurft steken er boven uit;
Mens-luizen, in hun nesten meest op buit
Rondkrauw'lend, zie 'k land'lijke blijdschap vieren.
Verpletterd soms, als 't trekken van wat spieren
De rotsen storten…
Vox Populi
gedicht
2.0 met 45 stemmen 10.578 Steeds minder wordt de fantasie
fantastisch, steeds kleiner
de wereld, korter
de reisduur, de voetbalbroeken.
Narcissen verdrogen en worden
door tulpen vervangen, de kat
werpt tussen ontsproten bintjes
negen jongen waar geen blik voor is.
Elke dag poets ik zorgvuldig
mijn schoenen en gebit terwijl er
verrekt, gecrepeerd en gemoord wordt…
Weergod Hiemstra
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 82 Het is een slimme secretarisvogel
Die weet hoe hij het Weerlicht heeft doorgrond:
Doorploegd mijn associatierijk jargon
De free jazz van het meer-weergodendom
De Ster en Maan - SM van Gerrit Hiemstra -
Laat ik voorlopig voor zijn rekening
In lederhosen doet-ie ook zijn ding
Als Meteoroloog maar zonder Swing
Het was de opperweergod Jupiter…
Vooruitzicht
gedicht
3.0 met 36 stemmen 12.994 Hoe plezierig is het niet om iets
in het vooruitzicht te hebben, een
veldje met pas begonnen bloemen, of
een berg die naar behoren de lucht
in steekt. Het is alsof de wereld met
zulke gunstbewijzen aan het tijdelijke
zich verontschuldigt voor het wrede
dat haar eigen is. Want meestal
zien we weinig, is het donker, nacht.
Er is zeker durf, en…
De verovering der gouden vloot
poëzie
3.0 met 17 stemmen 7.022 Dag vader! dag moeder! ik ga der op uit!
Ik laat me door geen zon koeieneren,
Dit wordt de strijd der gebakkene peren,
Manmoedig de lont in het kruit! -
Paperle - paperle - paperle - pap,
Kijk es hoe ik in de zonneschijn stap!
Piet Hein die veroverde een zilveren vloot -
Ik lust je, jou hemeldragonder!
Al zou je me kraken, je krijgt me…
Wereld
poëzie
4.0 met 23 stemmen 3.105 De wereld is vervuld met droefenis en klagen,
Vol snode lastering en vol onwaardigheid,
Vol vijle ogen-lust, en vol lichtvaardigheid,
Vol onverdiende haat en dodelijke lagen.
De wereld is vergift met wroegen ende knagen,
Vol stege wrevelmoed en vol hovaardigheid,
Vol ongebonden zucht en vol kwaad-aardigheid,
Vol zonden opgehoopt, vol opgehoopte…
Legpuzzel
gedicht
3.0 met 19 stemmen 11.270 van schoonheid hing de wereld samen
de koeien leken echt te kloppen
slechts hun koppen waren groter
of zat het in de ogen?
een vogel die we vaag vermoedden klonk
uit de lucht een stip die zong was thuis
uit onze doos ontsnapt
later vouwde al het vee zich
samen voor de hekken
droomden wij dat na de regen
onze namen zouden groeien in het…
KLEINOOD
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.521 Toen eens die grote schilder
De wereld verven zou,
Klom hij eerst in de hemel -
De hemel maakte hij blauw.
Drie droppels liet hij vallen
Beneden op de aard, -
Drie mooie kleine dingen
Zijn daar altijd bewaard: -
De eerste viel in 't koren,
Dat werd een korenbloem,
Die bloeit in 't blauw naar boven,
Dat is haar grote roem.
De tweede…
Recht op vrije meningsuiting
gedicht
4.0 met 37 stemmen 12.425 Recht op vrije meningsuiting,
dat betekent, heel normaal,
dat je niet de hele dag hoeft
lopen letten op je taal;
dat je hardop durft te praten
in de tram of in de trein,
over wat je stom of slecht vindt,
zonder bang te hoeven zijn.
Recht op vrije meningsuiting,
dat betekent, heel gewoon,
dat er niet wordt meegeluisterd
naar je eigen telefoon…
Jeugdherinnering
poëzie
4.0 met 57 stemmen 3.699 Dit was mijn eerste visie op de tropen:
Een gladde plaat boven de schoorsteenmantel,
Waarop, om lange palm, laag bladgekantel,
Een tijger sloop, de ogen bloedbelopen.
Daarvoor, 'n Chinees in geel kleed op 'n theebus,
Met plat gezicht, hangsnor en scheve ogen;
Op 't deksel stond een onoplosbre rebus:
Karakters van onmetelijk vermogen.…
Niet sterk genoeg
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 134 ze nam de benen
aan ongeziene snelheid...
en mijn ketting brak
nu ben ik opnieuw alleen
ik... met een gebroken schakel!…
binnen bij de vissenkom telt een grijsaard de seconden
gedicht
2.0 met 24 stemmen 12.212 binnen bij de vissenkom telt een grijsaard de seconden
's avonds eet hij kreeft van dik damast
en heft zijn kristal naar niets
dan kaarslicht in een spiegel.
Op straat de lokroep van de haat langs gelaten tralies,
ineengedoken Vietnamezen, de slagregen van de skins.
werkeloze fietsen op naar de failliete
villa's der gevluchte vaderen.…
De profundis
poëzie
4.0 met 8 stemmen 3.292 Wij zijn de overwonnenen
op de zuiderstrook der lage landen langs de zee
De zee was niet ons goed
al schuren hare zoute waatren zuiver ons strand
van bitterheid
Soms is een plant ons goed nog
en dieren
Ik meen daarmee buiten de paarden
schepershonden van Mechelen of Groenendaal
die na de schilders de roem van…
Aubade
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 103 Wat ik nodig heb
Een vers kopje morgenzin
Gegoten door jou.
Wanneer afgelopen nacht haar geheimen onthult
in een nieuwe dag is het ook de tijd van licht en vluchtigheid
waarin wereld ontwaakt uit een diepe slaap tegelijk kleurt de omliggende
zon haar hemel in verschillende tinten en tonen onder het wakend oog van de maan.
Op hetzelfde moment…
Vleugels van de Vrede
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 Soms lijkt het wel alsof ik kan vliegen.
Gedragen op de vleugels van de Vrede.
Ik kan daardoor alles duidelijker zien.
Ik kan daardoor de wereld zien
vanuit het standpunt van de Vrede zelf.
Ik kan daardoor zien wat er zo allemaal
de Vrede in de weg staat en belet.
Wat wil de Vrede zelf?
Ze wil dat de mensen ophouden
met het plegen van allerlei…
een broze wereld
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 121 iemand trok een streep
in het zand en maakte
iedereen wijs dat het
een grens was iemand
oefende het woord
liefde en zette deuren
open iemand zonderde
zich af onder dekens
van zielenpijn iemand
voer een vloot vol
verlangen maar meerde
nooit meer aan iemand
was gevleugeld en had
handen gevuld met
licht iemand wist van
de broosheid…
Een droombeeld
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 71 Droombeeld
Ik wil gelukkig en blij zijn
in een schone groene wereld
onbevangen kunnen lachen als een kind.
Zonder zorgen en luchtig te mogen leven
zoals paardenbloemenpluisjes zweven
gedragen door de wind.
Lopen over schone witte stranden
de zee ingaan en de voeten zien gaan
door het water zo helder als blauw kristal.
In de lucht de…
Nog niet getreurd
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 690 De Schepper weent, Hij ziet Zijn wereld doven
Het duister dreigt, er is steeds minder zicht
Het lijkt erop dat het niet lukt daarboven
Nog niet getreurd... Zijn ster die geeft nog licht
De aarde zucht, hij ziet het leven sterven
Door gif, door gas, door plastic in de zee
Het lijkt erop dat straks niets valt te erven
Nog niet getreurd... niet…