Duizend jaren als een dag
gedicht
3,2 met 41 stemmen
14.887 Mijn leeftijd is negenentwintig jaar.
Vermenigvuldigd met een factor honderd
kom ik op drie millennia. Verwonderd
krimpt mijn historisch inzicht in elkaar.
Ons godganse ideeënrepertoire
ontstond in deze zucht, geen uitgezonderd.
Wereldgeschiedenis? Ben je bedonderd:
de laatste nieuwtjes van een roddelaar.
Slechts honderd keer de tijd die…
Waarom vragen naar waarom ?
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
44 De foetus die ik was werd,
wie ik nu nog ben, hoewel,
geen cel is dezelfde meer.
Alleen mijn oude namen bleven,
die ik van mijn beide ouders kreeg.
Als vrucht kon ik drijven.
Denken kon ik niet.
Ik kon niet lopen.
Ik kon niet staan.
Een schoolkind ben ik niet meer,
want ik zit niet meer op school.
De studentenfeitjes die ik wist,
ben…
De herfst van ons leven?
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
84 Aangekomen in de herfst van ons bestaan
vraag ik me soms af
hebben we genoeg gedaan?
Aangekomen en de laatste jaren van ons leven
vraag ik me af:
waar zijn al die jaren toch gebleven?
Aanbeland in de laatste weken, maanden van ons bestaan
vraag ik me af,
hoe zijn we hier toch aangekomen?
Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter…
Les in letteren
hartenkreet
4,5 met 2 stemmen
42 Het is om je te laten weten
Dat vloeken zo banaal
Ver weg van Poëzie
Een gebrek aan taal is…
LX relativiteit
hartenkreet
1,0 met 1 stemmen
56 buiten elke tijd
's morgens wakker worden
gebonk bij de buren
gapend tegenlicht
een engel voor mijn angsten
het voorhang gezicht
weer strooien ze brood
meeuwen ruziën om meer
natuurlijk tango
in bodystocking
met een klein kanonnetje
naar de wolkyshop
een sloep naar vroeger
einstein aan de overkant
stelt de dekschuit vol…
Wetenschap.
poëzie
4,2 met 4 stemmen
562 Wetenschap! licht zonder warmte!
Onverkwikkend! Onverblijdend!
Gloort steeds heller uwe toortse,
in het hoofd werpt gij de koortse,
't harte maakt gij koud en lijdend.
Ach! waarom moet elke stap
die het brein vooruitholt, op
't harte botsen als een schop,
koude Wetenschap?
O, 'k wil mij gaan koestren aan mildere stralen,
mij…
Hoe je geliefde te herkennen
gedicht
2,7 met 24 stemmen
9.286 De naam van de geliefde sist van voltage;
de stap wordt vlak voor het rendez-vous een fractie
gewijzigd: iets ingehouden of juist extra versneld.
In het oog blinkt het heldere polaar van duindorpen;
een strakke snaar die om je gedachten gespannen was.
knapt onverwachts.
Dit is wat de geliefde verspreidt:
een geur van zomerlinde, van avondmelk…
Tafel
gedicht
2,9 met 38 stemmen
14.786 Alles is twee keer zo groot.
Het verdriet twee keer de stilte.
De trots twee keer het verdriet.
De zijgevel twee keer de dikte van de huid.
Handen zijn het dubbele van de taal.
Het hemd is het dubbele van de tafel.
Het motorblok is twee keer het hemd.
De herrie is twee keer de geste.
-----------------------------------
uit: Parmentier jrg…
Grijs gebied
netgedicht
3,3 met 3 stemmen
98 Waarom heeft de één
beelden vol details
in geuren en kleuren
terwijl de ander slechts
wat algemene flarden
van verleden en jeugd
bij zich draagt
het geheugen
blijft een grijs
raadsel…
Kunnen zien
netgedicht
4,0 met 3 stemmen
58 Zojuist heb ik beelden gezien,
die prachtig getekend waren.
Met gesloten ogen zag ik dat,
terwijl ik rustig sliep.
Een lieve grijze muis zag ik,
die door mijn vingertoppen,
fijn geknuffeld werd.
Mijn muis genoot daar zichtbaar van.
Dat heb ik zichtbaar mogen zien,
met mijn beide ogen dicht.
Mijn hart bleef kloppen,
terwijl ik rustig sliep…
Perpetuum mobile
gedicht
3,0 met 41 stemmen
14.436 Wat is het toch een vreemd verschijnsel.
Zojuist heb ik het weer eens uitgevonden.
We waren opgewonden toen het werkte
ondanks de onbetrouwbare beschrijving.
Het nieuwe gaat er inderdaad niet af
zolang het eigenlijk nog steeds niet kan.
------------------------------------------------
uit: Te voorschijn stommelt het heelal, 1988.…
Weten
netgedicht
4,3 met 6 stemmen
46 Vanaf mijn balkon smolt ik in de morgengroet
van de zon
die als
een bruidegom is gerezen
God neemt
het duister dreigen
van de wolven weg,
denk ik
getroost en blij
zoeven ontwaakt
uit mijn slaap als een weerloos schaap…
Geloof, hoop en liefde
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
56 Dat we nooit zeker weten kunnen.
Dat we volop mogen twijfelen.
Dat we rustig mogen aarzelen.
Dat we mogen weten dat.
Dat we afhankelijk zijn van alles.
Dat we kwetsbare mensen zijn.
Dat fouten maken mag.
Dat falen groeien is.
Dat we vrienschap mogen sluiten.
Dat vriendschap ook liefde is.
Vertrouwen in elkaar.
Dat is alles wat ik weten…
De historische werkelijkheid
gedicht
2,7 met 26 stemmen
11.414 Is dit nu de werkelijkheid, deze stilte
van uitgewerkt hout in een uitgewoond huis
dat zoals geblakerd vaatwerk in vitrines
een zaak van gewicht is, door onze voorouders gemaakt?
Of dit: men leefde gebogen over akkers en houtvuren,
verloor de kiezen jong, de kinderen jong,
geleund op gereedschap met stelen loerde men
met van tandpijn scheefgetrokken…
Empédocle
poëzie
4,0 met 3 stemmen
474 Empédocle was 'n ‘wijze’ en
wilde zien waarbij het kwam,
dat de Siciliaanse Etna
lava spuwde en rook en vlam.
- Hoe men mag, tot heden toe, de
vorsers, die op elk gebied
alles mordicus doorsnufflen
‘wijzen’ noemen, vat ik niet. -
Nu tot daar. Hij klom dus daaglijks
op de berg, en zwart en vuil,
zat er uren lang te kijken
naar…
Specialistisch
gedicht
2,0 met 35 stemmen
12.390 Dat destijds in de oudheid niet alleen
de wetenschappelijke geschriften,
maar ook, ja, in de eerste plaats
Homerus, Sofocles, de grote dichters
geïllustreerd werden gepubliceerd,
het interesseert u niet en bovendien
gaat het u ook geen bliksem aan, maar dit tenminste
weet ik precies.…
Piramide 2
gedicht
3,5 met 37 stemmen
13.805 De piramide is zo ongeveer
Het logo van de goedgelovigheid
'Met een in 't klein zijn onze kwalen te genezen!'
Ook is nog steeds de mening wijd verbreid
Dat men er gans de toekomst in kan lezen
Men moet dan naar Egypte toe, dat wel
Een scheermes, voorts mag bot als stopverf wezen
Maar ligt het even onder een model
Dan wordt het weer vlijmscherp…
Aan mijn zoon, op zijn uurwerk
poëzie
4,0 met 1 stemmen
981 Zoon, die, door Gods beleid, de kloeke vinder zijt
van dezer gangen onbewegelijk bewegen:
hoe 's werelds slingeren u gaan moog', mee of tegen,
heb haar eenparigheid voor ogen te allen tijd.
Hebt gij het zwakke werk in 't schudden van de baren
tot ongevoel gebracht van alles wat het lijdt:
gedenk wat u betaamt in alle wedervaren,
die door…
Relativitijd
netgedicht
5,0 met 3 stemmen
69 Dit is een lied voor Albert Einstein,
Die de wereld heeft bevrijd
Van de illusie en de schijn
Dat ruimte iets anders is dan tijd.
Ze blijken bij elkaar te horen,
Vormen samen een patroon,
Ook al zijn er veel factoren,
Die niet passen in ’t sjabloon.
Einstein heeft ons onderwezen:
Tijd is altijd relatief
Want, zo was zijn hypothese…
Kon-Tiki
netgedicht
2,5 met 4 stemmen
73 Thor Heyerdahl (1914-2002)
Geboren in het koude land
van Noorse vikingen
begiftigd met de drang
om vreemde volken te verkennen
verstoken van verworvenheden
der westerse cultuur,
in stamverbanden levend
nauw verbonden met natuur
trok Thor Heyerdahl
in de vroege jaren dertig
naar Polynesië
en verbleef een jaar
vertoevend…
Het raadselachtig orgellabyrint
netgedicht
1,0 met 3 stemmen
97 Zie je echt een pijporgel voor je?
Verplaats je dan in een aardige djinn.
En spring vanaf de speeltafel
naar het dichtstbijzijnde labium.
Frivool stroomt een luwe wind
door mijn artistieke haren.
Want inmiddels is de organist
zeer nieuwsgierig aangeschoven
en nodigt me spelend naar de Quint.
Ik wurm me door de frontpijpen...
Hoe heten…
[ Ik weet niet zoveel ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
73 Ik weet niet zoveel
van groen: de moeder is geel –
de vader is blauw.…
Wonderdokter
netgedicht
2,8 met 5 stemmen
67 'Magie komt van een doekoen, een mwandishi,
Een paragnost, een ziener of sjamaan
Maar 'n medicus die orthodox geneest
Is meer met lab en apotheek begaan
Schrijft een recept voor en hij injecteert
En houdt zich bij z'n eed en bij z'n leest
Hij prevelt niet, maar diagnosticeert,'
Zei grootvader, die dokter was geweest
Maar zij…
Dualisme
poëzie
3,5 met 34 stemmen
2.227 Mijn Wetenschap en mijn Geloof,
Die leven saam in onmin,
Want de ene houdt, wat de ander doet
En denkt en meent, voor onzin.
Intussen, beide heb ik lief,
Juist e v e n trouw en innig,
En toch vind ik mij–zelve niet
Onreedlijk noch krankzinnig.…
Wetenschap
gedicht
2,8 met 8 stemmen
844 Je kunt wel alles denken
dat je wie weet wat,
dat de wortel getrokken
uit je bestaan
een mooi rond getal geeft,
het product van je wezen
een hogere macht is
maar
waar kiemt de liefde,
waar wortelt je lust,
door welke trage lagen
sijpelt het sap
van de groeiende onmacht,
wie legt van je zijn
de bleke uiteinden bloot -…
dromen en daden
netgedicht
2,5 met 2 stemmen
58 zijn geweven
droom ontwaakt in
een reuzeninsect
van linnen bamboe
en aluminium
zal hij de aarde
ontstijgen
moed en wanhoop
vechten om
voorrang
enkele
honderden meters
op zeven meter
hoogte komt hij
los van de grond
de maximumvolume
bereikt…
Een monument voor Rudolf Magnus
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
90 Een oude dienstwoning waakt
en weigert te worden afgebroken.
In dat huis werd ik grootgebracht.
De geest van mijn oude vader,
die voor het monument mocht zorgen,
waart nog altijd rond.
De stemmen van vier professoren,
zijn er nog niet verstomd.
Het geluid van Rudolph Magnus,
de grote grondlegger die overleed.
De colleges van Ulbe Bijlsma…
Het onzekerheidsprincipe van Heisenberg
gedicht
3,1 met 25 stemmen
9.997 Zoals iemand die wordt bekeken
en zijn hand onwillekeurig naar het
aangezicht brengt, de blik neerslaat,
de al gelezen krant nog maar een keer
openvouwt. Kortom: niet meer is
zoals hij onbekeken was. Zo blijken
ook elementaire deeltjes onderhevig
aan universele gêne. Als je kijkt
wijzigen ze schuchter en onvoorspelbaar
hun snelheid of plaats…
GEOLOGIE
poëzie
4,2 met 12 stemmen
4.061 Diepe zeeën omringen het eiland
diepe blauwe zeeën omringen het eiland
gij weet niet
of het eiland van de sterren is daarboven
gij weet niet
of het eiland aan de aardas is
diepe zeeën
diepe blauwe zeeën
dat het lood zinkt
dat het lood zoekt
dat het zinkend zoekt
en zinkt zoekend
zoekend zijn eigen zoeken
en al maar door
zinkt
en al maar…
het complot
gedicht
3,3 met 51 stemmen
13.358 wetenschap we lachen er wel om
maar het is natuurlijk
om ten hemel te schreien
nooit klikte het tussen ons
de dichter
en jou
afgemeten man plus chemische vrouw
laboratoire tweeling der vooruitgang
samen petrischalen vullen jaja
leg het maar uit
op witte gangen heb ik anders gehoord
wisselen jullie in smetvrije…