Skulls

In stilte grijnst het bleke bot,
een masker dat de tijd vergat.
Geen vlees, geen naam, geen adem meer,
slechts lijn en vorm een herinneringssfeer.

Zonder huid lijkt ’t allemaal gelijk,
man en vrouw – één witrijk.
Toch verraadt de kaak soms kracht,
het voorhoofd rond, of schuin van macht.

De wenkbrauwboog, de nek die spreekt,
een stille hint die overbleekt.
Maar wie wij waren gaat toch teloor,
doch.. schedels zingen: memento mori... !

... Hoofden zonder vlees...skulls
Blijkt heel moeilijk om man en vrouw te onderscheiden.. ...

Biografie van deze schrijver

Skulls doodshoofden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 6