Alle inzendingen over (Ooit) voorgoed

Is het spoor bijster In de doolhof van zijn Brein - Alleen de schedel Nog weet grenzen Te bewaken, Uiterste grens waarachter Leegte gaapt en waarin ooit Voorgoed vervangen Wordt door nooit…

soms is het moeilijk om te kiezen en zou je haast vergeten dat je niets meer kunt verliezen dan je eer en je geweten want in ons tijdelijk bestaan op deze godverlaten aarde zal alles ooit voorgoed vergaan en is niets van blijvende waarde weet dus goed waaraan je hecht en laat je niet zomaar verleiden in alles wat je doet en zegt op elke…

mocht ik ooit voorgoed verdwijnen zoals het licht overgaat in de nacht wanneer ik niet meer lente zal schrijven de vorstenwinter mij verwacht lieve lief beloof me niet te treuren als mijn klanken eens zullen doven zoek en vind mij rond de kleuren in de stille bloemenhoven daar, waar zon en schaduw elkaar tegen komen sta op en ga…

Toch zie ik kinderen die blij zijn, groeten, zingen, die nog niet weten hoe zo ver van hier in andere streken nu de winter nadert; Zo voel en zie ik weer dat nergens echt ons thuis is, dat ze zwerven steeds onderweg, naar kou of hitte, naar treurnis of verblijden, dat nergens ooit voorgoed de wegen scheiden.…

Soms zingt het antwoord wel, doorheen de pijn, maar ‘t leven blijft een leren, altijd weer opnieuw en niets is ooit voorgoed gezegd of maar bedacht. Ik droom het soms in ’t diepste van de nacht en kan dan niet meer slapen. Nog veel moet losgelaten worden eer ik leef of sterf. De naam zelfs die ik altijd door maar erf.…

Ik weet nog heel goed wie jij bent Jij hebt mij ooit voorgoed verlaten Sindsdien zwerf ik door landen, steden, straten en geef ik om de liefde meer geen cent Dat jij mij toen hebt afgewezen heeft mij gekrenkt in heel mijn trotse wezen. Ik wilde breken, wreken,lijden en slapen met duizend and're meiden.…

Soms zingt het antwoord wel, doorheen de pijn, maar 't leven blijft een leren, altijd weer opnieuw en niets is ooit voorgoed gezegd of maar bedacht. Ik droom het soms in 't diepste van de nacht en kan dan niet meer slapen. Nog veel moet losgelaten worden eer ik leef of sterf. De naam zelfs die ik altijd door maar erf.…

(Prikkeldraad III, tevens slot) Het leven doorspekt met raadsels Gelardeerd met vleug surrealisme Tijd gaat ons leren of de waarheid voorgoed boven water komt of dat het mysterie zich con- tinueert in een staat van eeuwig zijn De toekomst zal ons leren of 't raadsel zich toch....…

Scheppers wegen anderen dansten nachten door mijn woning met hemelse mond rood lachend voor hem zongen hun lied met kristal zuivere stem en geurden een leven lang naar honing maar hoe wonderschoon en oogverblindend zij wentelend in lavendel, schitterend van het goud niets is meer dan alles, niets is meer dan jij want bij alles wat ik zag, of ooit…

Op de gevels klinkt nu eendengesnater waar ooit de stad zich luidkeels bewoog. Hier zwalkte de zwaar beschonken matroos, maar zijn onzeker lied is voorgoed verstomd. Vader tijd heeft alles meedogenloos wat ooit gewoon was voorgoed uitgegomd.…

de mensaap Bokito is voorgoed heengegaan…

Hou mij nog één keertje vast Met je sterke armen Streel mij nog één keertje Met je zachte vingertoppen Bemin mij nog één keertje Met je goddelijke lijf Hou me nog één keertje vast En lees me voor Met je heerlijke warme stem Lach huil nog één keertje met mij Laat mezelf in jouw ogen zien Voor de laatste keer Als ik voorgoed mijn ogen sluit…

"Voorgoed", zei jij, zou ik het verleden bij me dragen. Je hebt zo gelijk. Ik kan niet meer. Maar wil en durf niet te klagen. Achtervolg me niet meer. Mijn lijf doet zeer en mijn hart dat bloedt. Lieve Heer, hoelang duurt voorgoed?…

Gelukkig kon ik als laatste zeggen: "Jij bent het beste ooit." Je lag daar, ik wilde je knuffelen, gaf alleen een zoen. Ik ben niet alleen, ik weet dat jij nog vriendschap in mijn hartje strooit!…

het was een donderdag niets vermoedend op de bank tot het kwam die ene traan op je wang vervolgens die ene zin voor hem is de poort geopend hij heeft de stap naar de andere kant genomen de poort is gesloten en hij zal nooit meer terug kunnen komen die ene poort, gesloten voorgoed…

Ik stierf en er was niet van ver mij vandaan een stronk, een kussen voor mijn houten hoofd, waar ik de bedding vond, waarin ik rusten zou, ik zocht snakkend zonder adem naar een stem, die nu voorgoed zou zwijgen.…

Ik zie hoe jij jouw ogen Voorgoed hebt gesloten Een keuze hebt gemaakt Die mij heeft geraakt Ik wist dat jouw leven Je pijn had gegeven Maar niet dat de pijn Zo hardnekkig zou zijn En ben je daarboven Wil je mij dan beloven Om de gedachte te bewaren Dat wij gelukkig waren…

jouw afscheidsrede heeft geschreven ik vraag me af of jouw lippen die mij zo vaak hebben beroerd mijn naam nog kunnen spellen of ben ik al vergeten in die massa waarvan je denkt dat die al jouw wensen voedt nu ik weet dat ik je hand op mijn schouder zal moeten missen schreit mijn gebroken ziel en rijg ik de dagen aaneen om voorgoed…

Mijn huis, mijn kasteel, ik zie het staan ik zie het vanuit later, veel later dat huis waarin ik eens leefde, het stond er, het staat er nog steeds. Dat huis, mijn kasteel aan die brede laan waar de prunussen bloeiden, die oude laan. Jij mijn lief, samen wandelden we door de tuin achter ons huis. Was het een kasteel met lakeien, met kanonnen…

ik had je hand in hand willen betreden je kinderen thuis willen brengen toch liep 't anders, anders dan gedacht 'heilige' grond verzadigd met verdriet in de loop der tijd overwoekerd overwoekerd met al er groeit en bloeit zingen vogels er in 'gepaste' stilte gelijk begraven verhalen die nooit meer 'n luisterend oor zullen vinden…

Geen troost valt aan het najaar te ontlenen, de bladeren verworden in de goot en de gelieven zijn voorgoed verdwenen. Wie weet is ons vergund pas metterdood, door vreemde hemellichamen beschenen, iets vast te houden wat ons niet verstoot. ----------------------------- uit: 'Geleende tijd', 1999.…

hoe jij almaar won dacht ik nooit aan verliezen maar voorgoed ging je…

'n rug je oogopslag alles komt terug ik loop snel herinnering komt toch wel Wilde dat ik 't kon vergeten uitwissen 't niet meer weten 't verdriet helaas dat kan niet Wanneer krijgt 't een plek gedachten 't achteromkijken alleen vooruit ik kom er niet uit Het onbereikbare 't onmogelijke 't intense hét gevoel gaat dat ooit…

Dus als ik er ooit niet meer zou zijn, mis me dan gewoon, huil en lách even, want ook als ik er niet meer ben, gaat álles gewoon door, ook jóuw leven.…

Woorden ontbreken om gevoel te beschrijven dwalend en dolend in denken en doen Berusting, verlichting gedachten verdrijven verwijten verglijden in grenzeloos toen Gelouterd, geraakt gelezen, gesproken gehoopt, niet gevonden verloren, verdoofd Gezocht en gebeden voor letters en woorden getikt niet bezeten ooit héb ik geloofd ...…

Niemand kan meer van je houden dan ik van jou deed Niemand zal ooit meer strijden dan ik voor jou streed Nooit zal ik voor iemand voelen wat ik voor jou heb gevoeld Nooit zal ik het gevoel meer hebben dat het zo is bedoeld Ooit zal ik hopelijk begrijpen waarom het niet mocht zijn Ooit komt er dan ook, hoop ik, een einde aan al mijn…

Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat verlangen naar echte liefde Dit juist groter maakte Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat ik niet durfde te denken Aan wat ik eigenlijk zou willen Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat geven en nemen Ongeëvenaard waren Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat doordat ik zoveel gaf Ik m’n eigen hart brak……

je lacht en ik zie de ongestelde vraag in ogen die niet meelachen je wendt je blik te laat af de twijfeling was zichtbaar ik zucht en wil niet zien het weten is voor later…

Misschien in 3006 Zal ooit voor eeuwig Vrede vloeien. Stromen van 't Ene continent, Europa, naar 't Volgende. Dat deel van de Wereld op zijn beurt doet zijn Best, zo goed hij kan. Ooit. Wie weet, in 2106 Worden mensen wijs en wakker Wrijven ogen. Lezen meer Heldere blikken. Blauw Als water.…

De pelikaan lonkt naar de vangst van een visser laat de tijd rijpen als het getij over het strand stormwind raast woester dan woest kille lucht waait de schelpen naar een nieuw getij als ooit op een dag vandaag is geworden en later ontluikt tot in het einde van de tijd…