Voorgoed
Ik stierf en er was niet
van ver mij vandaan
een stronk, een kussen
voor mijn houten hoofd,
waar ik de bedding vond,
waarin ik rusten zou,
ik zocht snakkend zonder
adem naar een stem, die nu
voorgoed zou zwijgen.
Ik stierf en er was niet ver
van mij het hart, waaraan ik
in volle geest, de laatste kus
had willen geven, geboorte
van de dood, verlangend
naar die laatste stoot, die
mij de vrijheid bood.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 30 januari 2009
Geplaatst in de categorie: vrijheid