Alle inzendingen over 't Afscheid .....

Droom voorbij jij vervaagt tot een schim in de verte Langzaam ontwakend een glimlach in m'n hart 'n herinnering Geleefd en gevoeld in woord en gebaar Gezien en geroken jouw huid jouw haar Jouw liefde bracht geluk verdriet en pijn 't Afscheid heftig intens maar volmaakt Jij, alleen jij bent degene die ook m'…

Tot morgen, zeggen we bij 't afscheid. Maar of morgen nou volgende week is, dát ben je bij 't zachtjes sluiten van de deur, al kwijt. We lopen de deur uit, in 't besef, dat je vergeten bent dat we er waren.....…

't Afscheid is nabij dat weten we allebei ogen zoeken en vinden handen die ooit beminden 'n Laatste zucht ik ren en vlucht naar 't niet weten 't vergeten De lichamelijke pijn maakt me oh zo klein 't verdriet dat niemand ziet Uitleg onnodig woorden overbodig 'n foto, 'n brief oh, ik had je zo lief ...…

De laatste dag is aangebroken daarmee is het eind en zijn tijd om te vertrekken gekomen als vertrekkende ontvangt hij ‘t cadeau en een mooi woord dat laatste had hij graag veel vaker en eerder gehoord hij vraagt zich af in dromen als bespiegelde beschouw is ‘t afscheid tot andere tijden of een vaarwel voorgoed veel handen zijn geschud…

"Dag lieverd, daar ben ik weer", helaas blijven ook deze keer haar ogen onaangedaan afgewend: reeds 't afscheid, tijdstip onbekend. Onmogelijk haar aandacht te vangen haar blik blijft onbewogen hangen op 'n onzichtbare plek op de wand.…

Altijd komt ie totaal onverwacht, maar nu als op afspraak ’t afscheid is zacht, is teder is mooi en triest tegelijk, want afscheid, is afscheid en je bent er nooit helemaal op voorbereid! Rust zacht verre vriend!…

october kleedt zich aan met warme kleuren als de herfststorm door de bossen raast vieze regen langs de dorre takken vlaagt en de zieke zomerblaren gaan verscheuren een felle najaarszon doet ons opfleuren als het licht plots door 't wolkendek daagt october kleedt zich aan met warme kleuren als de herfststorm door de bossen raast 't afscheid…

't Afscheid wordt echt cool, verzekerd dolle pret Want dan, ruil ik jou in voor een groot zalig hemelbed!…

Bij 't afscheid werd geweend; op zo'n station spant alles samen tegen een romantisch slot. Hij reed naar huis en voelde zich een vod, maar leerde spoedig, dat hij snel vergeten kon. -------------------------- uit: 'De gedichten', 1974.…

Bij 't afscheid werd geweend; op zo'n station spant alles samen tegen een romantisch slot. Hij reed naar huis en voelde zich een vod, maar leerde spoedig, dat hij snel vergeten kon. --------------------------- uit: De gedichten, 1974.…

De wind die in uw lover luwt, Is 't afscheid dat mijn hart niet schuwt. Buiten de tijd en zijn bestier, Een ledig nest Hoog in de top van de populier, Komt nooit mijn hart tot rust. En alle dingen zijn eenzaam, en Vloeien ineen - Ik wil slechts wezen wat ik ben: Alleen, alleen, alleen!…

We leerden van haar duidelijk spreken zodat ze liplezen kon Zij hadden een kijker waarin we ansichts van witte bergen met hotels en stations mochten bekijken Er kwamen koekjes langs, stukjes kaas, plakjes worst Bij 't afscheid iets voor de spaarpot Bij mijn kinderen verging dat later ook zo Als ik nu aan de haven loop zie ik de stapels…

afscheid vertrok hij met vriendelijke lach ik bleef toch nog heel lang in mijn deur staan Hein had zeker dé flater van zijn dood begaan of was hij mij waarachtig met opzet vergeten?!…

in elkaar Maar dat is nu niet meer genoeg We kussen nog 'n laatste keer 't Afscheid komt altijd te vroeg Laat 't zijn, laat 't gaan Laat 't los en vrij Wees gewoon wie jij wilt zijn En ik ben mij Alles wat in stukken valt Laat 't los en vrij Wees gewoon wie jij wilt zijn En ik ben mij En ik ben mij We proberen…

Pijn in 't hart Om los te laten Zien ze elkaar Ooit immer weer Blikken in elkanders ogen Afscheid nemen 't Doet zo zeer Liefde doet hen Zeer beminnen Houden-van bindt hen te saam Maar zij moeten Niets te willen En hij moet haar laten gaan…

De eerste kus die jij me gaf Veranderde mijn leven Die eerste kus, mijn lieve lief Zal ik je nooit vergeven Die eerste kus was zoet als wijn En pijnigde mijn zinnen En zo `t ook de laatste is Wat moet ik dan beginnen Die eerste kus was als een vuur Van al te lang begeren Ik wilde dat die hete gloed Mij eeuwig deed verteren Die eerste…

Afscheid nemen van een jaar dat op 't einde beroerd was Afscheid nemen iedere keer of wegwissen met boenwas Maar het is niet uit te wissen wat gebeurd is, is gebeurd je kunt het niet veranderen maar 't heeft dit jaartje wel besmeurd Afscheid nemen van een jaar met heel veel hindernissen ziektes, doodgaan en zeker zoveel ergernissen…

't Zijn is verworden tot ik ben of ik was 't Verdriet is verworden tot slikken en 'n traan 't Accepteren is verworden tot 'n leegte niet te vullen Toekomst is verworden tot verwachting en hopen ...…

Je lijkt te spreken in twee talen Ik wens hier maar één van te verstaan Hieraan ontleen ik mijn bestaan Tot je woorden mij zullen vermalen Ik kan nog altijd vrijuit ademhalen Voorlopig schaak je simultaan Maar ooit zal ik de prijs betalen En hieraan ten onder gaan Ik proef je lach nog op mijn lippen Je hoofd tegen mijn schouder aan Het…

het is zolang geleden dat ik jou voor 't laatst heb gezien dat ik afscheid heb genomen is vandaag 'n jaar of tien een paar dagen ervoor gingen we (voor mijn afscheid) iedereen nadoen oh we hebben gehuild van 't lachen prachtige dag was dat toen tot een paar dagen later jij niet op therapie verscheen je had jouw eigen afscheid gekozen…

boeiend met je kruidige geuren suisende wind, unieke kleuren bladeren vallen op de straat takken die je achterlaat afscheid van wat is geweest het ontroert me nog het meest dat je bonte kleurenpracht 't gevoel van afscheid verzacht…

afscheid Soms zit er even Teveel verdriet In ‘t leven De dood strooit dan Zo om zich heen Dat de scherven Van de liefde Zich niet verzameld weten En onheel blijk je dan Veel te weinig tijd te nemen Het afscheid behoort niet Zo snel tot het verleden…

Ik rook; drink; lijd met je mee op jouw golven; te pletter waarschuwen ze voor de vloed. Als jij er niet meer bent in de nacht; dan eet ik nooit meer een hamburger met uienringen want dat doet zeer.…

Vroeger op zondag, Met je ouders naar het strand. Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand. Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen. De toekomst nog lang niet vervlogen. Je hoofd nog vol van het heden. Dat is nu lang geleden.... Het is nu raar...en denk telkens... Ik hier jij daar. Dag lief mens.…

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

Ik zou nog zo graag met je samen willen zijn terug in de tijd genesteld in 't stro met schetsblok en krijt jouw geur in me opsnuivend en die van teer en leder je fluweel zachte neus warm in mijn handen En met mijn armen om je heen zou ik jou dan teder vaarwel zeggen mijn gezicht in je manen die mijn tranen zouden meenemen iets van…

Bij een afscheid hoort een wens 't liefst van mens tot mens niet zomaar een loze geste ik wens jou het allerbeste…

Afschuwelijk woord dat ruw verstoort soms ongehoord een tijd begrenst of men 't nu wenst of juist niet wil. Dan wordt 't stil, ...... verandering, gevoel van zin, een nieuw begin, de eeuwigheid? Maar dan geheid toch weer... dat afscheid!…

Het afscheid was een beetje sterven. Kon 't vertrek de pret bederven, bedorven was 't vertrek geheid. Gebalk had ooit hiertoe geleid. Nu is de kamer in ontbinding. Mensen, léér door ondervinding! In het nieuwe parlement komt hoop'lijk aan 't gebalkenend.…

Ik herinner mij jou. Die schuine ogen van je die ondeugende blik met daarachter dat immense verdriet. Hoe ik mij steeds verbaasde, over die vreemde combinatie van levenslust en levensmoe. Dat dwars door de pijn heen leven terwijl je bezig was te sterven. En nu, zonder jou gaat de tijd gewoon z’n gang zonder jouw oren om mijn verhalen…