Alle inzendingen over Aandenken

ik ben omgeven door populieren en in mij stroomt een rivier ingetogen, door vleesgeworden land van papier er spiegelt een wolk in tegels aan mijn onderhuidse muur ook zou er een trein komen die weer vertrekt om het halve uur mijn hart lijkt op de brug die ooit beide oevers verbond; verblind door de zon toen die nog aan de hemel…

de nachten lengen tot rode wederkeer naar 'n herfstige dood, wollig gekleed in grondmist en doorregen met rag op elk pad dat ik onwetend betreed het lijkt alsof verloren stemmen in die zachte, verstilde draden zijn gevangen alsof iemand mij zegt dat dit eeuwig leven naar eindigheid doet verlangen…

De zomeravond langs de waterkant geeft zicht op een souvenir.…

De zangers van het oude Griekenland krijgen in sagen én jonge boeken, die blijven waken als zorgende kloeken, onsterfelijke lof, door tover omrand. Schone stem bij lier verwint nuchter verstand, vindt drukke stad, eenzame uithoeken. Zelfs planten, dieren en rotsen zoeken het spel, waarbij de koudste ziel ontbrandt. Aan onbekende, verloren…

een warme herinnering aan het gestorven schaap haar wollen trui…

Wat moet je in het leven Veel aandacht geven, Wat is een mooi aandenken. Ja, aan aandacht schenken Moest ik sterk denken.…

De stralende hemelplaneet die haar blote lijf verwarmde verdiende meer dan een eerbetoon een aandenken voor de eeuwigheid zo vrolijk speels in haar gedachten.…

Zet voor een passend aandenken voor later De laatste junk derhalve op sterk water.…

bij elke aanraking groeft hij echo's in zijn hoofd gigabytes aan data voor de dag dat zij soms aarzelt hij, dan trilt zijn bovenwimper licht in twijfel over het moment hier maar vast te houden om dan toch hij leeft hun liefde gisteren het aandenken aan een morgen die misschien wel nooit…

Dat bord ligt daar in stukken weer een aandenken kapot ons samenzijn tot op het bot verrot maar de angst voor het niet-samenzijn heeft bij ons de overhand wij zwijgen alles weg maar het is een waanzin waarin we zijn beland ons huis brokkelt af het tekent ons bestaan ik laat het begaan.…

Het vaderhuis een aandenken, de vaste aasplek van de tijd. Maar vertrouwd met de worg der stervenden ben ik niet anders dan uw geest op zoek naar een zwermrijper andere als de leegte wordt gewijd.…

Ik zou graag sterren willen plukken En ik weet dat het me zou lukken Ik zou ze bewaren in mijn hart Speciaal voor jou leg ik ze apart Ze zouden mijn ogen doen stralen En het beste in mij naar boven halen Daarna zou ik ze aan jouw schenken Dat is voor jou mijn aandenken Zolang deze sterren blijven schijnen Zal mijn liefde voor jou nooit…

Laat een aandenken achter. ----------------------------- uit: 'Loper van licht', 2008.…

Geef mij de stemmen van die hier waren de lach van hen die nu niet zijn. Gedachten waar wij naar konden raden of lezen in spiegel van hun ogenschijn. Zachte bries die wij voelen als nog strelende adem die ons bemoedigend troost verzachtend leed en pijn. Geef mij hun beeld alsof ze naast ons staan zodat ik kan vertellen hoe graag…

Rolinbrug een brede tweebaansweg over het kanaal heel normaal maar daarnaast is geplaatst monumentaal de kleine ophaalbrug die er vroeger was als aandenken groot contrast nog geen twee meter breed wie daar vroeger over reed ?…

plechtstatig tentoongesteld omrand door glanzend kader Met haar mooiste kleding zit zij met doffe oogopslag het hoofd passief geheven en met gedwongen lach In zijn trots versleten staat hij vlak naast haar zijn arm om haar leuning plechtig van gebaar Oud en moe als zij waren en met doorleefd verleden schonken zij dit beeld als aandenken…

Zaai de paddenstoelen in mijn herfstig hart als ik naar onbekende oorden reis, verstrooi mij in de sporen van de golven van een bloemen oceaan en zal ontwaken voor het naderende einde, laat mij zwarte aarde eten indien ik in de armen stijg van een argeloze orkaan, die mij aan de geparelde zwijnen voert als aandenken wat voor…

ze draagt een kistje in haar tere handen dat een aandenken aan haar man bevat de winter had hem dit jaar beet gehad haar woning zou ze spoedig verpanden het open terrein droeg nog hun stappen en maakte zich op wat werd uitgestrooid ze voelde zich ellendig en berooid het alleen zijn was nog niet te behappen wat goed en leuk was ging helaas…

De weg terug, je moest er niet aandenken juist ontsnapt aan tegenwind en ook nog, lage zonnestanden je fietst dan als een kind, die nog moet leren. Als je thuis komt wacht je kopje thee ook twee koekjes uit de De Zaan zegt, dat het gras niet zo groen meer is bij de buren is het stukken beter.…

neerwaarts het meest ik raakte reeds de onderste richel en mijn fiere kop hing achterwaarts niet meer in de houding zo ik word gekend met mijn blik; ingetogen en bedeesd borst en buik bleken, hovaardig, hemelwaarts gericht en hoewel in de tijd gezien zij zeker opgezwollen zijn geraakt is dit toch een pose die men niet ter aandenken…

De vrolijk gekleurde eitjes maken samen met ontluikende bloem levenslust voor kind en volwassen sterk en bewust in het daagse gebeuren en streven. Genot van nieuwe geuren en smaken brengt opgewekte stond en moedige rust die uitziet naar nabije en verre kust, waar ieders lot mag slapen of waken. De opgestane heer Jezus strekt Zijn hand…

Zo dichtbij kwam de stilte met blijvend aandenken als drijfveer in mijn onophoudelijk kloppend hart geen sprookje die dat welbevinden kan evenaren van de realiteit in het maatschappelijk tijdsduur.…

Het ding heb ik op jouw verzoek bewaard als aandenken aan je mannelijkheid Glanzend gepoetst pronkt 't in de kamer je geest huist erin, je bent niet dood Vrouwelijke kennissen strelen z'n vormen dat maakt nogal wat gevoelens bij ze los Ze hebben je blijkbaar erg goed gekend ze giechelen; niet voor mijn oren bestemd halen ze fluisterend herinneringen…

Aandenken aan wat is gebeurd. Ergens klinkt de schreeuw van een kind, een doodskreet, een mens wordt verscheurd. Het wandelde om de hoek, nietsvermoedend langs een groep, van een man of zeven, of acht. Ze vertrapten haar knuffelbeer en wierpen het kind in de gracht. Wij keken toe, wij hebben niets geleerd.…

Aandenken aan wat is gebeurd. Ergens klinkt de schreeuw van een kind, een doodskreet, een mens wordt verscheurd. Het wandelde om de hoek, niets vermoedend langs een groep van een man of zeven, acht. Ze vertrapten haar knuffelbeer en wierpen het kind in de gracht. Wij keken toe, wij hebben niets geleerd.…

vastleggen, nooit meer storen baby girl ik hield onnoemelijk veel van jou was verslagen, radeloos en verdrietig diep in rouw jij moest in mij sterven, gleed door tunnellicht engelveer, mijn vlindertje doe zacht je ogen dicht ik laat de sterrennaam hierboven eeuwig vastleggen je sterfdag, blijvende herinnering aan gisteren ..geschreven als aandenken…

Aan de rotswand ligt het stenen roofdier, stervend, het hoofd met zware manen op zijn poten. Dichte ogen bergen tranen vol droeve berusting van het eed'le dier. De voorste klauw blijft echter trots soldenier, bewaakt zwaard en schild, zal nimmer tanen, steeds de weg naar strijdlust en -moed banen, het wezen houden van wachtende banier. De…