Netgedichten

netgedicht (nr. 76.407):

AANDENKEN

De zangers van het oude Griekenland
krijgen in sagen én jonge boeken,
die blijven waken als zorgende kloeken,
onsterfelijke lof, door tover omrand.

Schone stem bij lier verwint nuchter verstand,
vindt drukke stad, eenzame uithoeken.
Zelfs planten, dieren en rotsen zoeken
het spel, waarbij de koudste ziel ontbrandt.

Aan onbekende, verloren klanken
hebben de kunstenaars der vroegste tonen
hun onwankelbare naam te danken.

Beeldhouwers- en bouwmeestersroem mag tronen
binnen zakelijk woord, over schoolbanken,
blijft tastbaar gezeten tussen mensen wonen.