Alle inzendingen over Anemone

Anemoontje, Anemoontje, maagdelijk schoontje in het woud ben jij weleens zoet bezongen zuiver om je hart van goud? Om je beelderige kroontje en je weelderig' bladerdos, jij icoontje, Anemoontje, Anemoontje in het bos? Dan is dit voor jou een versje vol van verve en een blos zing ik samen met de roodborst en de merels erop los Anemoontje…

Anemoon, teder voorbericht van de zomer, licht na winternacht……

schelpen van haar oren ruist ruwe zee een levenslied waterorgels van tenoren waarin een zoute traan vervliedt dagen tellend als een meermin die van zichzelf niets meer verwacht bezingt ze onze levenszin vanuit oeroude zielenpracht ze verkleint het allerliefste de branding van het bang geluk onder het zaagsel van de piste waar ik haar anemonen…

In dromen ben 'k mijn rijkdom mij bewust; 'K zie, stil, mijn anemonen. - Ik heb rust.…

In dromen ben 'k mijn rijkdom mij bewust; 'K zie, stil, mijn anemonen. - Ik heb rust. -------------------------------------------------- dit sonnet is het 6e in de cyclus: Bevrijding…

mijn dichtershart en vele handen duwen mij aan land terwijl ik naar jouw gulheid snel en je naaktheid wil betasten maar je bent een filmprojectie en als een doorzichtige balletdanseres dans je verleidelijk om mij heen terwijl ik verander in een anemoon die jij tussen je heuvels steekt.…

Kijk mee met mij, de tuin bloeit wonderschoon Veronica, narcis, viool, aubretia Azalea, papaver, tulp, weigelia Astilbe akelei en anemoon! Ajakkes, Keizer-kruid! Daar in de hoek Eruit! Dat staat als woekeraar te boek!…

God van ontluikend, rottend groen Uit zijn bloed bloeien anemonen Hij barst uit de schors, uit gomhars (Het inteeltnest door Aphrodite bestraft) Zelfs de hel zwicht voor zijn schoon Zo wordt hij speelbal van godinnen Door een jaloers everzwijn belaagd Verraderlijk in het kruis gebeten…

breuklijnen worden zichtbaar en – de waarheid biedt niet altijd troost – overmorgen is verpakt in een vage belofte het leven is schaken in de schaduw waar het strijkend restlicht wordt geliefkoosd in uren van glas haastig afgestofte herinneringen herleven traag maar intens vluchten kleuren in warm zwart het sterven naast een boeket anemonen…

wilde anemonen wringen zich uit mij naar adem, gegrift door de zee vloei ik nieuw…

me door een gordijn van mist beseffend hoe ik muren metsel en struikel over lange tenen van ijs Door een facade van omhoog gekrulde mondhoeken doorspekt van cynisme rennend langs lege populieren hijg ik wolkjes in cirkels In 't hoekje van jouw schaduw zie ik tinten, rose, wit, purper zeg me dat het goed komt en leg me op het bed van anemonen…

Bekoorlijk dans ik naar het licht Zwemmend in iedere traan woont de zee die een waterhemel aan zeesterren in dromen spiegelt De anemoon wiegt zich zacht murmelend tezamen met de algen Rijgende koralen als vurige ogen volgen mijn danspassen op het mulle zand en in een pirouette swing ik mij moeiteloos huiswaarts intens gelukkig…

Bekoorlijk dans ik naar het licht Zwemmend in iedere traan woont de zee die een waterhemel aan zeesterren in dromen spiegelt De anemoon wiegt zich zacht murmelend tezamen met de algen Rijgende koralen als vurige ogen volgen mijn danspassen op het mulle zand en in een pirouette swing ik mij moeiteloos huiswaarts intens gelukkig…

Bekoorlijk dans ik naar het licht Zwemmend in iedere traan woont de zee die een waterhemel aan zeesterren in dromen weerspiegeld De anemoon wiegt zich zacht murmelend tezamen met de algen Rijgende koralen als vurige ogen volgen mijn danspassen op het mulle zand En in een pirouette swing ik mij moeiteloos huiswaarts intens…

sneeuwklokjes schuchter de kopjes scheefweg geloken witwassend een zee tussen de bomen, en daarna de anemonen, vaak wit en soms roze akoniet, geilend geel gillend om aandacht, schiet uit de grond krokussen, Japanners flitsen foto's wereldoverstekend naar het Lange Voorhout de lente naakt en smaakt naar zoveel meer…

Waar de zee zich in liet bewonen, stolt het bloed van anemonen in een hoogmoed van de tijden en laat overtollig moraal zich verleiden tot een niet te stuiten vloed om dijken te doorbreken.…

doet anemonen blozen in het jonge lentelicht waar staartmeesjes juffers vangen voor ontbijt is de bonte specht niet voor één gat te vangen lacht een groene je vierkant uit met bloemen beschilderde hemel reikt een hand niet te lang, thuis huist zij allerminst maar kabbelt voort op herboren wolken waar zij in besloten mijmeringen rust…

Ik heb zo'n zin in speenkruid Maar dat duurt nog een eeuw: De grond is een bevroren kluit En daar bovenop ligt sneeuw Ik heb zo'n zin in speenkruid In de buurt van anemoon Ik opper dat... dag in dag uit Maar de vorst blijft op zijn troon Ik…

Waar tere anemonen stralen, wit als sterren op het mos. De beek die in zijn bedding klatert laaft me als ik dorstig ben. Voert me mee naar vreemde plekken die ik alleen uit verhalen ken. En als ik 's avonds moe gelopen liggen ga in het zachte gras, dan heeft het pad tenslotte mij gevonden en me gemaakt tot wie ik was.…

er staat een wachtrij in mijn tuin van irissen tulpen en anemonen een voor een laten ze zich zien en dansen op de lentetonen de zon lacht en temperatuur stijgt het leven voelt opnieuw geboren al het grauwe is verdwenen voorjaar klinkt in onze oren ruik het groen voel zonnestralen duik een bos in en ervaar zie de kuikens en de lammeren…

In jouw ogen zijn, verdrinken zinken naar de bodem waar kalk en zout conserveren schelpdieren, anemonen hechten Draai om vrouwen van Lot bedek de ogen, volg of versteen zie geen meteoren brandend dalen onmensen smelten in de straten Massief blijf ik bewegen en jij kraakt steen, verkruimelt mij krakend tussen de vingertoppen van duim…

Het kruipend ijs sleet het dal uit alsof een zeeslang in de berg beet een flank die steil onder de spiegel dook oplopend naar een drempel van puin Daarachter ligt een verlaten haven altijd dieper naar de bron toe In de zomer rijst het peil zoete regen aan het oppervlak zout in de donkere diepte Een wemeling van plankton en anemonen Haaien…

kruipend ijs sleet het dal uit alsof een zeeslang in de berg beet een flank die steil onder de spiegel dook oplopend naar een drempel van puin daar ligt de verlaten haven altijd dieper naar de bron toe in de zomer rijst het peil zoete regen aan het oppervlak zout in de donkere diepte een wemeling van plankton en anemonen haaien die…

Zou de wind wel waaien de anemoon wel bloeien en de sneeuwvink zou die voor zijn jongen beestjes vangen op de rotswand aan de overkant? Heel die wand zijgt als je opstaat kreunend neer – decors ze worden in een oogwenk afgebroken de rekwisieten in een kist gegooid. -------------------------------- uit: 'Ik heet Welkom', 2007.…

Anemonen en lissen steken hun kop omhoog langs de oeverkant. Een jong stelletje loopt hevig verliefd langs het water; hand in hand. Gele en roze bloesems sieren reeds straten, parken en pleinen. Geur van de lente hangt in de lucht, terwijl de zon alweer dagelijks zijn warme stralen laat schijnen.…

Omhelzing tussen verlegen vijver bewoners spitsen hun sprieten genieten van het lenteatoom anemoon van toon en tekens. Tuin maken doe je zo groen graven mollen zomers pluisjes plegen hun aanslag luchtig bellen blazen en dan vooral de zon aanbidden.…

Enkele bloemen:chrysanten en anemonen, maar veel liever zonnebloemen en rode rozen... War kom ik je tegen en durf ik vragen wat ik weet en toch niet helder krijg?…

Hij vraagt zich af of hij, Wie het gegund is hier te wonen, Niet, Voor een enkel dag, Gerust, Tevreden is en de jonge vrouw, Ginds bij die anemonen, Vanacht geen minnaar in haar armen drukt. Van uit een open raam tuurt ze naar de andere bloeiende tuinen, En, Hopend en verrukt, Droomt van een nieuw geluk nog zonder een naam.…

haren kraakten web brak verbleekte hangende kruinen van zee-anemonen oprukkende grijstonen in tranen in kastanjehulzen mijn kromgetrokken handen tussen je krachteloze tanden het slotaccoord van onze inspanning klonk als een verloren kroniek de bergen lagen geestesziek en comateus als lakens in ons verlaten bed we zaten aan weerszijden…

Onze Lavatera staat nu bij Vera en de Anemonen heeft Astrid meegenomen. De Angelier is aan de zwier de Akelei heeft averij. Maar mijn Lelietjes van Dalen kan niemand komen halen, want die heb ik voor het leven eens aan jou gegeven. Gevlochten in jouw bruidsboeket, Mijn liefste, nog ruik ik het.…