Netgedichten

netgedicht (nr. 25.230):

Tsunami in mij

aarde laat mens
over zich heen lopen,
het jeukt aan haar korst.

ze pruttelt in kokend schuim,
over de rand beweegt een hoed,
flanerend pantoffelheld op straat.

stormwind van uitlaatgassen
verregent alle kracht,
ik zak ineen als natte leem,

beef op dit mensdom,
ondergedompeld in bad
zie ik vingers in de lucht.

door beraden hand
zinkt al het swingen weg,
slaat mijn ziel op de vlucht.

wilde anemonen wringen
zich uit mij naar adem,
gegrift door de zee vloei ik nieuw