Alle inzendingen over Anonieme man

Opeens liep er een oude man op mij af, hij keek mij heel diepzinnig aan en ik zag hoe hij mijn auraleed met zijn ogen en ziel de grond in boorde. Hij maakte mijn ziel met een blik schoon, zoals Christus dat kan, maar hemel, Hij was het dus!…

Ik neem hierbij de vrijheid om bij dezen beleefd te reflecteren op de baan. Dat ik tot nu toe heel wat heb gedaan is volgens mij afdoende al bewezen. De rest treft u wel aan in mijn cv. De groeten dus van Volkert van der G.…

Jij die om een naam roept voor status en leven in vitale spelonken die ons wildernis geven die met zaad strooit langs velden en wegen het vreemde hart ontdooit niets dan liefde zal je geven die moordt maar liefheeft tedere voeling van smart zal altijd anoniem blijven dat is het noodlot dat jou tart.…

Op een bankje begroeid met mos ze zat roerloos gefixeerd op de stilheid van haar natuur, haar verloren blik verzonken in spiegeldelen tussen geest en haar frêle gestalte in een wit geklede wattendeken verpakt in de kwaal van het geleefde leven de mond gesloten geen zinnen zonder eenzaamheid, toen ik de ontmoeting verbrak…

wat allemaal niet kan men spreke er niet van: zo wordt heel wat af gevogeld onder Nom van Plume bij klokslag twaalf volle maan worden lieve boerinnetjes zachtjes en op eigen naam gedicht als loops met zinnetjes het is een crime maar ‘t beurt anoniem…

de druk van het bestaan een helder moment weet het afglijden de druk van de ketel een helder moment weet van gaan de druk te en dan verlang je naar rust heel bewust…

Ik ben zo bekend in mijn anonimiteit als anoniem in mijn bekendheid…

Ik weet niet wie je bent ik weet niet hoe je heet jouw gezicht heeft geen naam jouw stem heeft geen kleur Een verwonderde blik maar ik geef geen kik er is geen deur die voor mij opengaat er ontsnapt mij een snik Ook al kennen we elkaar niet zo echt ik weet wel dat je vecht een druppel geluk is alles wat je wilt het geeft je kracht…

Geen houding het lijkt of ik je niet zie echt wel maar je merkt het niet ik kijk naar je vanuit alle hoeken waaruit ik je kan bekijken het is een feit ik wil je zien maar het blijft alleen bij dromen als ik naar je kijk zijn we samen gelukkig echter als je me voorbij loopt niets bijzonders je kent mijn naam niet eens…

het laat zich raden, maar zoek het niet te ver dronken heb je weinig gezien het schouwspel beleefd in al zijn bedrijven. het zweet verhulde beklijvend zijn gelaat; verwijderde het niet al te ver, maar raad dat maakt het spannend. hij heeft een naam een klinkende naam, dus roep hem niet te luid een ding weet je; ook omgekeerd gok…

Mijn leven is gebaseerd op een waargebeurd verhaal Een verhaal dat ergens ligt te wachten, ver weg en haast onvindbaar Het wacht tot het wordt gelezen Mijn weg is gebaseerd op een zelfgemaakt pad Een pad in het nergens Langs weilanden, door zijstraten en haast niet zichtbaar Het wacht tot het wordt belopen…

engelen en luisteren naar de medemens die zo welkom is in de stal voor alle anonieme hulpverleners…

ik heb baat bij jouw schaduwwoorden die vlinderen anoniem om me heen als wegwijzers van aard tijdens de nacht (laat mijn waterogen gaan, op zintuigen van daar naar hier, van ’t ogenblik) tiktak, luchtig gevulde uren getuigen door de nacht van adem in mijn oren kleppert de klok een slapeloze muze mijn diepte gaat ver jouw schaduw verzacht…

Ze roepen mijn naam nog een hond begint te blaffen er groeit een besef in mij dat het niet mijn hond is maar de gevreesde hond in de donkere straten van een verlaten stad op zoek naar vriendschap voor de dood.…

je was al weg omdat ik dat met woorden zei mijn gevoel stierf als 't ware zijn dood maar je kon niet weten wat ik bedoelde, het had het gewicht van ondraagbaar lood wat geweest is, is nooit geweest, wat leeft is nimmer vrij zolang ik zal leven; ik heb aldoor gevreesd iets koos er voor en je werd door dat onhoudbare al eerder…

Wijs me de kamer waar u de anoniemen sensibiliseert…

( voor onze columnisten in tijden van verval ) geworden tot een onverdraagzaam volkje van ongedurigen die zich uitleven in kwetsende geschriften uiteraard lekker anoniem want heldhaftigheid moet wel behapbaar blijven welnu 'helden' van het anonieme geschrift zijn er voldoende teveel eigenlijk dat ik met een gemoed van wanhoop…

Valentijn oh Valentijn wat zou het eeuwig heerlijk zijn als ik met jou oh Valentijn een vers idee lanceren kon Geen harten, bloemen, kersbonbon geen wolken, sterren, maan of zon maar met de voetjes op de grond weg van troep en commercie Terug naar zo het eens begon een simpel schrijven – anoniem niet goed, niet mooi maar puur en rein…

Je bent hier zo mooi anoniem Cornil, zo mooi anoniem. Ik ook als nederig schepsel met zachte vrouwelijke voeten.…

In mijn dromen kwam je binnen Overdag laat ik je nooit meer gaan Alles wat ik zoek Alles wat ik denk wordt waar Waar jij gaat in mijn gedachten In mijn dromen kwam je binnen Overdag laat ik je nooit meer gaan Ik verstop je naam in een gedicht Verborgen gezicht van mijn hartstochten Woorden golven uit mijn handen Spoelen aan op het witte…

Aangenaam, mijn woonhuis is in een straat van nergens dromen onbevangen spiegelen eenzaamheid waarin ik mij thuis voel in leegte, droeve stilte onder bewolkte horizon kom ik tot leven ik blijf altijd mezelf een schaduwzijde aan andere kant van het bestaan een vreemdeling die liefde onderzoekt in het onderbewustzijn van anonieme…

Uit duizenden Zo op het oog Ontelbare achterlichtjes Hier naamloos verzameld Op Groningen Centraal Ken ik zelfs mijn Eigen niet, toch is het Mijn toekomst die hier Voor me ligt, maar, Weet je, door de waas Van anonimiteit zie Ik haar niet Groningen, Centraal Station, september 1978.…

A horse with no name Door dorre woestijn Een zwarte sirene Naar hall zonder fame Gros bisous de partout Een anoniem paard Plotseling de nulle part Sans doute tout à coup Een bodembestaan Ondergronds zonder water Nooit werd het er later Diep als d'oceaan Gros bisous is au bout Een meermin met voile Een zwarte étoile De nulle part…

een vriend is verkleed en anoniem De oorlogen zouden stoppen omdat iedereen kon zien dat vrede dus mogelijk is en niet alleen tijdens Halloween…

Ik ben anoniem, ik moet niet zeuren; over bekendheid hoef ik niet te treuren. Ik kan denken wat ik wil, het leven bekijken door een eigen bril. Mijn mening zeggen is soms riskant. Te zorgen heb ik dat ik nimmer mijn vingers brand. Anoniem ben ik zonder een eigen gezicht. Ik ben een schim in het ochtendlicht.…

Alle vaders met een dochterlief zonder loverboy – Zend haar gauw een kaartje met een anonieme groet Dat maakt ook haar Valentijn een klein beetje goed…

Anoniem waaien ze over, roddels gaan de wereld door, wie ze allemaal geloven, geef ik graag de wind van voor Leugen, laster zonder weerga en vaak ook nog anoniem, smeuren vuil over je leven, blij, dat jij hen niet kan zien Veilig zitten ze verscholen, op dat anonieme internet, lachen loerend onverholen, werpen op jouw naam een smet…

De kliklijn is anoniem dus ook voor die stillen anderzijds ook subliem slachtoffers staan aan de Zij - lijn te gillen witwas goed is te witten als je in de vuile was komt te zitten…

Grote gedachten passen niet in zalen Noch in teksten; als je ze wilt vertalen Naar woorden smoort dat in de kiem De grootste denkers blijven anoniem…

8- Minder of toch meer sprak de dichter en public .................................. dan krijgt u meer Blij* 9- Twitterpresident met veel te lange tenen wereld word je blij?…