Alle inzendingen over Archaïsche structure

nog nooit ben ik beland in niemandsland de aarde is vergeven van heersers over leven de grond al eeuwen verdeeld er is geen ding dat zonder eigenaar is gemeenschappelijk bezit een fictie wij leven in archaïsche structuren van grenzen en consumptiemaatschappij mondialer denken komt sporadisch dichterbij het is de overlevering van…

Mensen op werkvloeren maken dingen die ze zelf veelal niet kunnen betalen; land’s streven blijkt geen welzijn maar materiële welvaart van vooral de elite, geen ‘horige’ die gemotiveerd raakt Als de baas de ‘onderkant’ van de samenleving met zijn criminaliteit…

Zit er al structuur In uw karakterstructuur? Of lijkt de laatste stand Meer op los zand. Is het prematuur ? Met een goede structuur Verlies je de macht niet over je stuur.…

Archaïsche woorden zinderden door de klas wanneer u ons het dictee voorlas, met felle tong, het tandgeknars. Voor kinderen van een nieuw gelag, van Leeuweriken en reçuutjes Een keur aan cedilles, een verlate gast reeds verjaard was de taal uit uw boekenkast.…

Oude structuren van macht Zullen moeten worden ontkracht, Nieuwe structuren tot wasdom komen. Evolutie Door revolutie?…

Traditie geeft structuur en verbindt je met het ritme van de tijd…

In deze nacht daalt het licht lenig uit een slanke maan Behulpzaam smelt zij op mijn lichaam in een golf van zeldzaamheid In dit donkere uur kleur ik opnieuw de woorden in, smeed ik hun gestalten archaïsch, eindeloos In verlatenheid opgenomen boort angst een illuster fluisteren van fragiele lichtdeeltjes in een te kleine ruimte…

Gedachten Rollen als tranen Over je archaïsche gezicht Een glimlach Als gebeiteld Verbergt je angst voor verdriet De wereld Voor jou een mogelijkheid Om iemand anders te zijn Het gevoel Dat je langzaam ten onder gaat Steeds vaster in je ketens Blijf jezelf Of wees gedoemd Je eigen schaduw te verliezen…

Archaïsch haast. En jammerlijk uniek Wat eigen jeugd ten hoogste nog mag hopen Komt meestal toe aan spelers die ze kopen…

nog smeult de haat laait agressie op uit het archaïsch duister waar het misverstand geboren is hoe ongebreideld is de brute kracht die levens pakt van andersdenkenden in hun streven naar de wereldmacht fanatici en barbaren bruuskeren alle normen en waarden die de mens verheffen uit een beestachtig bestaan hier zal de hitte exploderen…

Ik zag nooit haar werkelijke gelaat, waarin de appels rijpten, haar contour sneed door mijn blik, gloeit na in een ondergaande snik, waarin de ogen blijvend glanzen, gehouwen uit het frêle marmer, bespot, beschadigd, rond smalle mond, het verlangen geaderd, onverzadigd, als een witte ster die losbreekt van z’n voetstuk, geen misvorm in…

jij toont veelkleurigheid ik het onderscheid maar de vorm waarin geeft altijd strijd jij weet de wereld gemaakt in geruststellende beelden waarbij plaats en formaat balans in realiteit delen ik zie onaffe structuren wachtend op inhoud emoties en groei om ooit te komen tot bloei wij lopen geen pad het mijne is niet af wel is er het…

Als de dood het leven doet ontsporen ontspoort de structuur van ons bestaan doorbreekt dat alle grenzen van het heden doet ons denken aan kort en lang verleden waar vanuit wij verder mogen gaan…

het hooggeheven been dat ik in slank sculptuur zomert al structuur er is geen lente in de steen waarop ik hak en eindloos tuur het in vijlen en schrapen naar meer ontluikende prilheid stuur ontwaken is schoonheid maken is vorm geven maar het voorjaar blijft ontbreken subtiel in bewegen het been fragiel geheven in steen ga jij…

ik zag de kleine spanningen in je vingers als de toon in je woorden zich verzette tegen jouw uitspraak je framede nog in het laagste echelon dat de sterkste muren heeft gebouwd naarmate je meer bij de hemel kwam koos je voor licht en luchtig waar zwaartekracht wat meer in het geding kwam nam je de framen erbij ondanks hun sleet…

mijn kind mijn kind van grote zorgen mijn kind wat vind je in de dag van morgen losse flodders door elkaar geen enkele connectie er is geen logica die wij overal in zien strakke potjes op een rij keurig in een lijn gezet als dat zo blijft ga je blij naar je stille kale bed maar wat als de stroom uitvalt een plotselinge regenbui wat…

nu de wereld wordt herleid tot lijnenspel doorzie ik het bos…

toeval geen logica deurpaneel wandelstok doorkijk factuur Magische schaduwen anti-esthetica schaap in een trappenhuis droom en structuur…

Obscure selecties van pure projecties: reflecties, figuren, connecties, structuren, Daartussen: de rozen die razen in broze extase van kussen. ------------------- uit: 'Rebis' 1989.…

ik voelde grond golven wist hun agressie kende vorm en kleur rook nerveuze krachten in onontkoombare hitte tijdens de duur van het vuur patronen schoten uit een archaïsch verleden om te innoveren in heden herkenbaar in hun beproefd strakke regie van populistische eenvoud de eenling verdween in het schuim van de immens rood ziedende…

--gebaseerd op de structuur van Liefde is, Ed Franck--…

negeren helpt niet tot ik ze oppak hun structuur doorgrond als ik niet opmerk wat voor mijn voet ligt val ik er over pas na duizend keer herken ik nu mijn eigen maaksels…

Als je weet Dat dat bloemetje Naast de voordeur Geweldig mooi is Qua vorm, qua kleur En qua structuur, En het je nu Niets meer zegt, Dan zit je in Je donkerste uur Waarin het niet zijn Lonkt, en het zijn Heeft afgedaan…

er was het grijze archaïsche water, de tijd van de vreemde eend in de bijt, het ijselijk gefluister van kristalnachten. of de groeiende kracht van zachte klinkers in woordenmonden, de verlossing van de bandhond, de krijs van de uil, de moed van de muis. weg jankende verslagenen. aarzelend het juichen nu, schittering in oog.…

eerst verander je van kleur dan van structuur maar soms ook niet als de rukwinden komen en ze komen altijd dan gaan we allemaal zeggen de goden het angstige kind klampt zich vast aan zijn stam en schreeuwt om zijn moeder…

ik slijp briljant jouw diamant jij koolstofde geluk door druk en laaiend vuur je kernde volmaakt structuur setting is uniek door eigen vormgeving wij hebben elkaar lief…

getingel van carillon en klok komt vrijwel niet aan bod waar uren splitsen met veel kabaal als zij na laden onverwacht aarden dit grote magisch realistische doek doet het goed in de kunst waar de kippenvelfactor versleten is door schaarsheid aan echt gevoelde emoties de gespleten tong furore maakt in fantasieën die raken aan ons archaïsch…

----------------------------------- uit: 'Archaïsch de dieren', 2014.…

. ----------------------------------- uit: 'Archaisch de dieren', 2015.…

Toen had ik geen oog voor de grillige structuur van de bomen om ons heen. Ik lette niet op het zoemen van de insekten, de warmte van de zon op mijn gezicht. Noch had ik interesse in de geur van de magnolia of de aardbeiensmaak van je lipgloss. Vreemd dan dat ik me dit alles kan herinneren, maar niet meer weet hoe je eruit zag.…