Alle inzendingen over BOOMKRUINEN

boomkruinen schurken tegen lichtblauwe wolken zomer in aantocht…

De boomkruin reikt tot in de hemel dankzij de ruimte om de stam.…

vanuit zijn boomkruin roept een lijster de regen die zacht ruisend valt…

onweerslucht, blauwzwart, kleurt de boomkruin feller groen terwijl bliksem flitst…

Amper kleurverschil tussen hemel en aarde, enkel gescheiden door de zwarte weipalen en het rag der boomkruinen.…

moet ik nu vluchten op een duin in de schaduw van de maan in een boomkruin tussen de plooien van de wind of ik een schuilplaats vind ingetogen weggedoken achter wenkbrauwbogen in het glasvocht van je ogen de vogels moet ik het niet vragen ook zij ontvlogen moedeloos de hagen.…

Vanuit eethuizen kringelt keukendamp, bereikt wijde boomkruinen. Dan verdwijnt zijn lucht langzaamaan in dicht, kleurig beregend herfstloof. Oven, najaarsvocht geven samen late smaak aan het Sprookjesrijk.…

Terwijl ze me grommend op het mos trekt zie ik nog nèt het knipogen van de boomkruinen.…

een bootje dobbert stuurloos op de golven wolken pakken zich samen boomkruinen zwiepen heen en weer ze vangen veel wind terwijl het bootje op de golven voort dobbert staan de beste stuurlui aan wal zoals altijd…

Zoekt zich een weg baant zich een pad door herfst Negeert regen wind uit west tegen begeeft zich van het pad Kijkt naar de luchten wolken grijs gekalkt boomkruinen in kleurendruk Buigt zich in aandacht voorover knielt in stille verwondering.…

het bos is vol zon; uit dicht loof valt een druppel: verlate regen.…

Aan de horizon een boomkruin en ook nog een zwevend dak. Reigerkoppen zonder poten staren in dit wolkenpak. Oorverdovend is de stilte in dit onherkenbaar land. En mijn hoofd, ook zonder lichaam peddelt naar de wallenkant.…

Op 't donkre buiten Boomkruinen ruisen; Stormwolken drijven: In 't lamplicht huis en Voor donkre ruiten, Zit 'n dromend beeld Woorden te schrijven, En 't kruinenruisen, En 't wolkendrijven, Staat, een geluid, in Schrift gepenseeld.…

Steel niet mijn illusies van achterhaalbare waarheid in de geboorte van jaren die mijn spiegelbeeld verscherpen Laat mij nog wat dromen in dit vergroende veld waar wind boomkruinen streelt en bloemen de aarde benevelen Maar wanneer de vogels zwijgen neem ik jouw vleugels over maak mij dan ademloos in de stilte van één tocht…

Kaarsrechte polderdijk Naamloos fietspad Ernaast voor hen Die het duel Met de eenzaamheid Durven aan te gaan - Juist hier de Eenzaamheid die Ik voel om wie Ik verloren heb De boomkruinen Wijzen mij loom De windrichting Aan waarin ik Mijn troost mag Zoeken, ze wuiven Met zachte beweging Mij de troost toe Die ik zo…

en ik sta daar maar verloren kijkend over het water en weet het zeker dit komt nooit meer goed maar toch zal ik ooit weer glimlachen weer geloven in de liefde weer vertrouwen in de toekomst krijgen hoopvol zijn maar nu nog niet zelfs de wind biedt nu geen troost zacht fluister ik wat namen en de lenteregen legt een rouwsluier over boomkruinen…

ik open het verleden dat zich vloeiend vermengt als een aquarel met het heden van alledag wat laat ik zien waar toon ik me de meester van de afgewende blik waarom kijk ik schuw achterom het lichaam omarmt sluimerend mijn ontwortelde ziel ver weg diep achter me vliegt een zwerm vogels ik hoor het zware ruisen van een vallende boomkruin…

Niets bijzonders toch na het eten een boswandeling halfuurtje opgelegde therapeutische bewegende handeling maar terwijl het zonlicht tussen boomkruinen stroomt lijk ik alles te vergeten levendiger zijn de kleuren bomen en struiken zijn bloeiend aanwezig geluiden en geuren maken mij even los dit is zo mooi en fijn ik heb het nooit…

laat me, mijn lief laat me een gedicht voor jou maken al is onze dood onbegrijpelijk voor de beuken en de bloemen eenhuizig zonder stem, met schimmels langs heuvels, glad en grijs ik klaag niet, mijn lief om het mos dat aanspoelt door regen mij zacht kust in boomkruinen als zouden vruchten nooit verdwenen zijn en de…

‘de coulissen van de wereld’ Ik zag toen lantarenlichten van de avond eerder drijven het rimpelen van de boomkruinen, takken de vensterramen van twee drie hoog donker glas, verlichte vakken kroonluchter, schemerlamp en dan de golvende geveltrappen, klokken er waren patrijspoorten lange masten, een reling En op de brug stond de man wiens…

wat ben je dichtbij, dat andere licht hier alsof bladeren verguld zijn, aaibaar soms uitzichten sterven voor mij in lange stiltes hier op dit punt tilde ik jou van blijdschap je bloemenlach en heerlijke huid kropen hartstochtelijk in de wuivende boomkruinen “which way the wind blows”, ik hou van jou zei je, op afstand gadegeslagen door…

fluistert de wind heel zacht Waar onbegrip droeft en neersabelt in harde woorden daar zwijgt slechts de stilte in het goud Zachte stroom van liefde kabbelt in duizenden waterdruppels als regen op dorre bodem Dorstig drinkt moeder Aarde kwistig ontkiemen zaadjes en ontluiken bloemen in de mooiste kleuren Groene struiken wuivende boomkruinen…

's Avonds loopt een kind peinzend achter het huis om, ziet door zwarte boomkruinen het sterrenrijk: hoge èn verzonken hemels binnen bereik van één wijd, overweldigend vorstendom. Benauwend klein is de wereld rondom, glazen wanden onder duwende lucht gelijk.…

Hoe in het woud de geëerde helden rustig genieten van boomkruin en plant, vertellen de verhalen uiterst zelden. Wat zij ervaren bij lover, omrand door zon of schaduw, zal men nooit vermelden, maar houdt in de geest van rijpe lezers stand.…

De zon stijgt uit boven de bossen aan de horizon, zet het rag der boomkruinen in een aarzelende gloed. Een moment geleden renden twee reeën links uit de driehoek van de nog verrassend groene weide.…

Te midden van roerig sprookjesgebeuren rent onze kleine roodbruine kameraad heen en weer, duikt bij mensen op, en gaat, gewenkt door boomkruin en verre geuren. Het diertje klimt, wil ijverig speuren naar eikels en noten voor wintervoorraad, daalt weer, waagt zich op plein en wandelstraat, proeft kabouterkookkunst naast eethuisdeuren.…

Door Olterterper boomkruinen omringd staat de oude kerk fier, toch bescheiden, waar bij feesten van vreugde en lijden plechtige of opwekkende wijs zingt. Zachte, gele schemer daarbinnen drinkt vloeiend wanden op, kan zich verblijden, daar rode banken jong gemoed bereiden. De preekstoel toont houtsnijkunst, die stil opblinkt.…

zo 'n enkele slang of hagedis zweefde eens tussen twee boomkruinen dieren schiepen in landen als India China en Japan schone vertellingen waarin gestreden werd met geduchte wezens die alle verschrikkingen en gevaren in zich hielden deze sprookjes sagen en heldendichten mochten de scepter zwaaien over heel de aardbol in het rijk…

De felle krans laat fluisterstemmen waaien over waterrimpels, door boomkruinen, waar haar woorden in zwakke wind oplaaien: "Hier mogen voeten van wild bos rondstruinen; soms willen hun zolen verstrooid zaaien: woestenij baart en beschermt tere tuinen."…

Zwalkend op het pad der weemoed spreekt de taal zijn stille tocht Een plaggenhut markeert verlatenheid wanneer koude mijn ogen blind traant De windhoos blaast een boomkruin kaal lenig dansend herfstig sjansend wat meteen de adem stokt En waar mijn geest de winter wacht waarin ik jou zo naarstig zoek met handen blauw gevroren draagt…