Alle inzendingen over Begraaf mij vrij ...

me vrij ik heb al té veel verloren...…

Vandaag begraaf ik jou in mij Niet in de aarde, niet in die kist Niet onder de bomen, in de ochtendmist.. daar ben jij niet, jij bent veilig in mij Vandaag begraaf ik jou in mij..…

Ik begraaf je niet Ik wil je voor altijd een beetje Een beetje in mijn hoofd Ik neem afscheid Verloren is de strijd Al om het welke is even Ik begraaf je niet In mijn voortuin niet De bloemen die blijven voor altijd Een beetje in mijn hoofd…

Begraaf me in de herfst, mijn lief, wanneer de bonte blad'ren vallen, paddestoelen en zilveren webben, mijn graf sieren in de vroegte. Begraaf me in de herfst, mijn lief, wanneer de geur van herfstfruit en rottend bomenloof het einde doen vermoeden, voor een koude tijd.…

Tussen de wieren bleke zonnebloempitten - ik begraaf ze thuis…

Een foto, zes jaar oud begraaf ik in de tuin -- onze geheimen.…

de zon achter de wolken maakt licht in de duisternis fluister mij je woorden en laat mijn lichaam zweven laat mij langzaam dood gaan verzacht de pijnen niet voel mijn lichaam sterven en laat mij aan je overgeven bewaar mijn lichaam maar begraaf mijn ziel laat mij herrijzen zoals jij laat alles wat mij lief was vrij kijk mij recht in…

van het universum Vruchtbaar wijzend naar de levende Geest en naar het kind in mij Waar we ook gaan, we gaan vrij...…

Als ik de zomer niet haal Begraaf me op een warme winteravond Proef intens van 't laatste geluid Seconden doden en doden vergaan Kus teder mijn tere huid Liefde leeft en leven moet gaan Als ik de zomer niet haal Begraaf me op een warme winteravond Laat je lach zachtjes met me meegaan En haal weg m’n verdriet Fluister stilletjes mee…

begraaf me niet onder verhalen die ik niet heb bestaan laat liever los wat naar beneden zou halen gedenk me zoals jezelf en beloof me…

Waar ik de bollen in de tuin behoedzaam een voor een bedelf begraaf ik jou, met mijn verdriet, ten tweede male, omdat de lente zich -altijd- zal herhalen.…

knieën en helende heupen verder is er niets of niemand ik leg voldaan verleden naast heden de toekomst begraaf ik aan de rand van het water voor later…

opeens ontmoet ik de dood in eigen tuin uit het vlieggat van een vogelhuis tuurt een lijkje poes vrat moeder op voorzichtig begraaf ik haar jong…

en weet dat ik na drie dagen dansen, zuipen en sjansen mijn rode kop diep in mijn kussen begraaf…

het is als bij een afscheid van iemand die er al niet meer was leemte blijft leemte alleen is het nu blijvend in een symbolische tombe begraaf ik al mijn leed en dek het af met een dikke steen die mij te lang en te zwaar op mijn hart drukte…

ze slaapt bij mij niemand die het weet ik begeef mij terusten begraaf mijn hoofd in kussens, warmwoelend en dan zo maar, een knieholte gevuld kittige kuttenkat poeskelief met nagels haal maar uit naar mij ik houd toch wel van jou…

begraaf me in gedichten in een kist die spijkerhard is voor gezichten die het beter wisten mijn oogopslag aan hen hun laatste hamerklappen jatten ook mijn licht woorden tafelen mijn graf ik herrijs niet in oordelen dat doen er al zo velen…

hier staat het leven daar ligt de dood puinhopen beven zand kleurt rood om het even Palestijn of Jood woede en verdriet begraaf je niet in het beloofde geroofde land het land dat brandt…

Begraaf uw bijl! Bevrijd dat kind! Alsof u binnenkort al wordt begraven! Leef met wimpel en met vlag. Leef als een vrije vogel. Pluk de dag.…

Vergeet te ademen of begraaf een filosoof, Hang niet teveel gewicht aan je eigen gelijk, Omgeven door omgevingen, vergeten te gedenken, Ik fusilleer geen gezang, of ets, of wens, of niets.…

begraaf mij maar eender waar niet daar…

. ------------------------------------ Ik begraaf één kus om er duizend te oogsten – allemaal voor jou.…

Als het iemand is is het dus die iemand die ons neerslaat wegmaait, al ons gras Ik ben niet bestand tegen dit alles vernietigende beeld Daarom leg ik een steen in een doos, sluit de deksel begraaf zo de stilte achter zijn naam Als het iemand is is hij hier niet is hij die steen in die doos ook niet. ----------------------------…

Begraaf me dus niet in gewijde grond, Maar leg me maar voordelig naast mijn hond.…

als de wind mijn laatste ademteug meeneemt in de eeuwigheid begraaf me dan in een oud bos naast een beuk onder het mos en zo, dat overdag bij zon en 's nachts bij 'n bleke volle maan mijn mosbed in hun licht zal staan.…

als jij je toevertrouwt aan de aarde ik je blinddoek en begraaf in het zachte zand van de woestijn als dan een muur van zand je hoofd van het ongeziene lijf zal scheiden dan wachten jij en ik tot de maan haar schaduw op de aarde werpt en de kracht van de eclips je helen zal…

Als m’n geest reist door het heelal staat in schreeuwend rood op de vloer rondom mij geschreven ‘Mijn lichaam is voor even een zitzak ik ben niet dood begraaf me niet dan trekt bij terugkeer mijn dakloze geest bij U in en gelooft U mij dat wilt U niet dat betekent oorlog onder Uw schedeldak’…

Draag mij, of begraaf mij maar laat mijn pijn niet zinloos zijn...…

om me heen Ik mis je warme, tedere blik Verhip, zonder jou voel ik mij alleen Ik mis jou helemaal Ik zal verdrinken van verdriet Mijn hart zal zinken in die zee Het is zo zwaar als steen De pijn is onverdragelijk Wij waren samen één Dus haal mijn hart maar uit die zee Begraaf het met je mee…

Gewoon als een gevonden noodlot dat kerkhoven dankbaar maakt en rouwende tranen opspaart op de dagen dat ik het heden begraaf en wachtende ogen kijkend rouwen naar een vreemdeling die steeds op hen wilde lijken.…