Alle inzendingen over Bewenen

Golven bewenen gezonken tranen met een melancholisch lied.…

Het bewenen de zon gaat onder de lucht kleurt blauw rood en geel een hemelse troost de duisternis valt de moeder beweent haar kind ze rouwt om haar zoon samengevouwen handen smartelijk tegen haar borst Roger van der Weyden, Piëta ( bewening van Christus) Museum voor Schone Kunsten van België, Brussel Het doorbreken wolken…

Wat is pijn Als je geen zachtheid kent Wat is verdriet Als je niet door vreugde wordt verwend Wat zijn verlangens Als ze worden vergeten Wat is stilte Als het lawaai is verdwenen Wat zijn tranen Als er geen liefde meer is om te bewenen…

ik droom mij blinder dan versluierd licht stem harp en luit tot vrome bede schouw deemoedig Sions heuvels beween het verloren vergezicht…

Maar wie er ook zien en bewenen, Dat ik zo jong moet vergaan, Niet hare grijsblauwe oogjes, En die hebben 't mij juist gedaan. ---------------------------------------------------------- Vader Müller - de Duitse restauranteigenaar in de Breestraat te Leiden oppasser - verzorger van studenten in de 19e eeuw ploert - hospes, huiseigenaar bij wie…

Afkeurend vele blikken Scannend van top tot teen Priemende speldenprikken Geniepig en gemeen Ik weet heus wel mijn benen -Hun schoonheid is ver zoek- Die zijn om te bewenen Zo in een korte broek Ik moet het wel bekennen Het is dus geen gezicht Maar oh wat is het wennen Aan zo een volksgericht Bij ouderdom hoort ongerief Stilzwijgende…

Huil niet om mij Bij dit wrange afscheid Maar wees liever blij Het was een fijne tijd Beween mij niet Voel je niet alleen Maar leef en geniet Van allen om je heen Laat geen traan om mij Het leven is zo mooi Dus leef en wees vrij Verwelk niet in een kooi Heb om mij geen verdriet Jouw leven is niet af Dus grijp het en geniet Al sta…

Een spel van licht en schaduw Waar duizenden, miljoenen lichtjes De avond troostend bewenen Ik spreek noch hoor de dromen In vermeden nachten Waar tranen worden opgeheven Ik kan mijn eenzaamheid verbergen In bovenwindse stromen Waar ik bewust de sterren heb opgesloten Een spel van stervend licht In een doodgezwegen schaduw … Daar ben…

In verstilde tussenspinsels zweef ik weg tussen steniging dromend van vrije lente afwezigheid die ik beween een laatste beeltenis kan ik je zenden mijmering je gulle lach gemis van je lendenen volledig universum kim van ons samen liefde, bedolven woordenloosheid het jij en ik, verstild tijd tussen ons de wil die te bevechten…

Ik was jouw zwarte zon die hen bescheen, van aarde wenteling, tot jij verdween en nu ik niets omhanden heb, jouw maan zich oplost in de naam die ik beween, nu hark ik hén die hel in míjn bestaan.…

Beween mij niet, maar zie de list waarmee mijn zicht Vertroebeld als in dichte mist ontnomen werd, waardoor ik minder scherp, diffuus en niet alert mijn blik liet rusten op het valse feit gericht. Beween mij niet.…

als ik ontwaak met jouw handen op mijn buik, je lippen aan mijn hals het verlangen zichtbaar aan je borsten weet dan dat ik mijn ogen weer sluit en de hemel verleg aan de akker van je hart de warmte van onze huid zal het gemis bewenen in elke porie waar een herinnering in staat te lezen lief, jij bent de zee op wie ik vaar het water dat…

Een wereldbeeld ontsnapte ons toen wij een halfrond vergden om er alleen te zijn, het andere bleven bewenen. Wij legden achter ons leven een tuin aan, ook een register van allen met wie wij nog zouden bijpraten, staren, verhelen. Wij meden de liefde en lieten de tastzin, schreven hooghartig de toekomst af.…

In Afghanistan werd een vrouw vermoord Ze kwam brutaal door stenen om het leven De taliban achtte zich hoogverheven De stem van Karzai werd niet eens gehoord Terwijl wij de jonge vrouw bewenen, Zijn we bang: het ligt er vol met stenen Ondanks het luide protest van het Westen, gaat men in sommige islamitische landen verder met het stenigen…

Mannen zullen het bewenen als zij kuis in de kerkbank het ene been over het andere slaan. Zwarte kousen, sexy benen koketteren in de kerk. God's wonderen zijn hier nog niet verdwenen; tweevoudig gaan zij voor het goede merk.…

jouw korte leven kan men niet in schrale woorden vangen de droeve schilder vaart over het water naar het galgenveld inkt, riet- en verenpen in zijn loden jas om jouw lot te bewenen bijl en wurgpaal als pover raamwerk hij zoekt slechts je gezicht op kostbaar papier dicht op je huid getekend de verborgen verlatenheid "de…

onweer in de lucht Hoogzomer slaakt een diepe zucht De donderbeitels gaan zich roeren Nog even en de bliksemschichten Zullen het kwade bruusk verjagen De kinderen stellen alweer vragen Lukt het de huislook pais te stichten De huisbezems het vuur te weren Zal donderbaard het dak maskeren Op deze warme donderdag Of zal men huis en boom bewenen…

eigenlijk is het een heel simpel verhaal afspelend in het naoorlogse Nederland zonder al die moderne pracht en praal krijgt de nostalgie al snel de overhand De weemoed naar het verleden spat van de buis het gevoel gaat mij door merg en been door deze revue voel ik eindelijk weer thuis terwijl ik de laatste scène nog maar eens beween…

Een lichte welving in het aards gazon, schildert teksten in het heem die ik in elk seizoen beween, pluk het als een heemboeket, waarin hij geleidelijk verdween daar ruist zijn rust in een oneindig gedicht. "Denkend aan een (h)echte vriendschap " Foto: Roos.…

Hoe ik zijn dood beween', Hier, bij dit zielloos stof, Breng ik d' Alwijze lof: Want, dierbaar kind! uw druk Veranderde in geluk; Gij werd bij d' Englenkring Een welkom Hemelling.…

Verzuchting 't is't geweten weten al dan niet bewenen verdukking, angst, oorlogsdreiging, wapens opnemen zonder geweten vernieling, aanslagen, levens ontnemen, prestige, machtswellust natuur in onevenwicht mokerslagen in 't aangezicht menselijke atomen verweren, 't slechte weer zich niet inkeren zonde die vergeving…

M’n lief, op dagen dat het leven zoet is en wij als in het pril begin, sluipt soms een weemoed bij me binnen en wordt het nu herinnering van wat wij zijn, van wat we waren en wat er voor ons komen moet laat zich al raden: je zult m’n kussen in je armen nemen, het wiegen en me grenzeloos bewenen.…

Het water kolkte verkoelend langs de benen Is het nutteloos dat ik met gesloten ogen in het verre staarde Waarnam door het licht te verstenen Het gras kriebelde aan de tenen De ziel verhief zich zonder dat het me zorgen baarde De zintuigen gescherpt ervoer ik de natuur in haar waarde Zo hard in haar schoonheid leek ze mijn aanwezigheid te bewenen…

ander, meester van de minnedaad, tiran van lust en het geluk tussen hemel en een wilde zee, gespoeld in het nauw tussen liefde en de haat, wat tussen de levenden en de noden staat, daarin vind hij de vrede niet, gekweld door de reflectie van verdwenen doden, zoals die zijn verschenen, de aanvaring met de deugden, z´n verdriet te bewenen…

Op de eerste stap in een ander jaar, nu moederziel alleen, zonder haar, rijplicht omvat de keel van mij en het bevroren land, het is niet zo dat de steel van de blanke lelie is gebroken, vertrokken alle keren op een houten slee, die plaats biedt voor twee, ik dien dat te accepteren, voor al die anderen die het tegendeel beweren,ik beween…

Warme tranen rollen stil langs m’n gezicht, ogen raken opgezwollen, verdriet drukt als een zwaargewicht Dik zes jaar is het nu geleden dat jij zo plotseling verdween, heel onverwacht naar de dood gegleden, en zo geruisloos als ik je nu beween Vaak mijmer ik over vroegere tijden, jij warm, veelzijdig, immer luisterend oor, mooie momenten…

Je kunt Me aaien, in me kruipen en bespringen, Me tot een bal opblazen, tot een punt Verkleinen, me bewenen of bezingen: Ik ben je materiaal. Besnuffel me. Loer in mijn keel, mijn hart, mijn reet, mijn maag. Vervloek me duizend maal of knuffel me. Ik vind het best. Ik heb je lief vandaag. Proef van mijn bloed.…

Hier huist een uniek ontwerp, lijdend van een lang bezinnen, verkoos het gezegde, geen deelwoord bleef onvoltooid Nog voor haar stem zich verder kon verheffen,werd zij door overmacht gekooid, verwoei haar kracht in een verfrissende wind die zijzelf had gesticht in een welving van een aards gazon, die ik in elk voorjaar beween, een…

Ik wil het leven niet langer bewenen Al is het gemis nog lang niet verdwenen. Je portret hangt hier op meerdere wanden In gedachten voel ik nog steeds je lieve handen. In gedachten leef ik nog deels in het verleden Denkend aan wat nu te doen en wat we ooit deden.…

Hier huist een uniek ontwerp, te lijden door te lange zinnen, verkoos het gezegde, geen deelwoord bleef onvoltooid nog voor haar stem zich verder kon verheffen ,werd zij door overmacht gekooid, verving haar kracht in een nieuwe wind die zijzelf had gesticht als welving van een aards gazon, die ik in elk voorjaar opnieuw beween,…