Alle inzendingen over Binnen de krijtlijnen

later toen mijn woorden rijpten en met trage wiekslag neerstreken binnen de krijtlijnen van de nacht voelde ik een geluk het was te groot voor mij…

de krijtlijn van talent, niet te krijgen wat wordt nagejaagd, de blauwdruk van een literair verlangen wordt de scheidslijn vervangen en weer weggepoetst.…

de fictieve krijtlijnen van talent, bestaat er weinig wat niet wordt nagejaagd, een blauwdruk van het leven als in het literaire verlangen wordt de scheidslijn verschoven en als ballast ook weer weggepoetst.…

marges en de krijtlijn van talent, wordt gejaagd op blanke bladen koele vellen, blauwdruk van een literair verlangen wordt de scheidslijn weer vervangen, weggepoetst wat is neergeschreven ook wat de prullenbak niet vrat, heeft een kort bestaan, onverschillig voor de dood of leven, warm of koud door niets ontroerd.…

Zijn naam ligt wederom op ieders lippen, Hij wordt bejubeld door het legioen, Wie had gedacht dat hij het goed zou doen Op gras met krijtlijnen en middenstippen? Wel jammer dat de man niet zelf meer hoort, Dat tegenwoordig Shakespeare zo goed scoort.…

woorden dienen zich aan organiek en documentloos met droge ogen en stille trom waarbij muren verblinden het huis zich zelden opent een nawee zich aandient niettemin, een nacht is geen synoniem voor rust wel aanvaardbaar als foto van een roerloos moment er ligt een krijtlijn van ochtend zichtbaar in klare taal…

Een krijtlijn van heuvels dichtbij rug aan rug. Lichte gordijnen trekken grenzen voor het behang de schemering is bang. Luie druppels worden hard en duizelen als kleine herinneringen. De sneeuw leest haar dagen voorbij onzichtbare banden en wiegt zich in een ondichtbare slaap.…

Langzaam telt zij haar laatste zegeningen langs de krijtlijn blijft zij roepen, haast onmenselijk, als eenling in die grote woestijn, waar de wereld even lijkt te hebben stilgestaan In de verte waar warme luchtgolven spiegelend een verfrissende oase duiden gaat zij op zoek naar haar waardigheid mompelend wil zij behouden, vasthouden, maar…

Hoewel ze nauwelijks beweegt danst zij de rode krijtlijnen op zijn wit blad. Een trek, een veeg, een streep, ze heeft het allemaal gehad; ze poseert naakt en heel sereen vooruitziend naar wat komen moeten zou.…

het dak laait, de wirwar wordt scherper achter de slaande deur rolt de soldaat met een gebroken zwaard de krijtlijn tussen binnen en buiten is uitgegomd hij heeft grijze snippers uitgespaard de kleur verbannen kubus en kegel dwong hij op een vlak doorheen de schuivende hoeken van een gitaar kijk ik als een kikker naar een wak als een…

Verborgen herinneringen komen langzaam weer naar boven. De pijnlijke ervan vergeet ik dat heb ik mezelf moeten beloven. Als bewegende schimmen zie ik ze langzaam verschijnen en op dezelfde manier zullen ze ook weer verdwijnen. Ik wil mijn ogen ervoor sluiten en verbannen uit m'n hoofd. hopend dat het niet meer pijn doet maar dat…

Dit is de eerste dag van mijn leven dat ik zeker weet: dit is waar ik wil zijn Ik wil niet weten of er meer is dan dit ik ga niet weg omdat dit het is Mijn toekomst is nu helder alles is hier: binnen in mij… Vrij vertaald de tekst van het nummer Ligaya (radio edit) van Gouryella.…

Diep van binnen Gevoeld 'n Woord 'n Klank 'n Gebaar Diep van binnen Getoond 'n Lach 'n Traan 'n Emotie Diep van binnen Bewaard 'n Tekst 'n Lied 'n Herkennen Diep van binnen, Heel diep van binnen.…

Want binnen is slechts duisternis die men, zelfs door mij te breken, gelukkig nooit zal zien.…

Terwijl de hemel open plooit van purpergrijs naar geel verkleurt met vegen wit erdoor, net of iemand een stuk stof ontrafelt, priemt het eerste blauwe van de dageraad door de hangende mist. Geluiden, bijna onhoorbare trillingen op de wind, komen door het raam aangewaaid, langzaam zwellend tot een geheel van twinkelend vrolijk vogelgezang…

Schuilen bij onweer Bij slecht weer met plassen tot je kuiten Sta je toch liever binnen dan buiten Verzet je tegen de atmosfeer die je pestte Blijf gewoon thuis; binnen zijn de beste. 4.…

Vanachter glas klapperen vleugels warme uren weg, ik zie ze duiken zonder vrees en met gevoel; de duiven die de tijd aanvechten. Vanachter glas praat de straat geheimen uit, onsamenhangende geluiden waaien om elke hoek. Vanachter glas werpt het licht zonnesteken richting de zich in grijze gebouwen hullende mus, mens, gevangene en werkmier…

Ik ga kapot van binnen Ik snap de wereld niet Ik ga kapot van binnen En niemand die het ziet Het zit alleen van binnen Dus een ander weet het niet En ik hou het liever binnen Want dan is het er niet…

Blijf moedig ouwe dichter drijf je pen niet stuk, blijven boeken zonder lezers, achter - gelaten onder stof, bijeengebracht tot schimmel van gedachten, die je deelde met een zielspartner op een ander halfrond, wachtend op alle woorden die je stak in het schrijven van een verbond, waarin een nog niet geboren kind rust in z’n chromosomen,…

van binnen naar buiten de deur valt achter mij dicht op dat moment kan ik geen warmer woord bedenken dan zijn naam ik struikel over verwondering opnieuw de authenticiteit van zijn hart en handen trekt me overeind wrijft over mijn kale kop wanneer hij de blauwe plekken - van angst en 't lage zelfbeeld- uit mijn hoofd trekt…

Er huist iemand in mij eet en slaapt spreekt in mij hij is nooit luid maar fluistert woorden in een voor mij onverstaanbare taal hij is mijn vriend geworden ik kan hem niet meer laten gaan ooit zal ik leren hem te verstaan.…

herhaald op een andere morgen, wachtende op de teksten die je brak in het samenkomen tot een gilde, waarin het nog ongeboren kind van taal nog rust in al haar chromosomen, onkwetsbaar over al het geschreven leed, zal het zwijgen over ongeboren dromen, die je uitsprak met spijt, vergeet alle twijfels zonder het verwijt om de herkomst binnen…

het is dat moment waarop dieven schuilen in het donker aan niets anders denkend dan de steelse wegen van hun pad het betasten van een deurkruk, die voorzichtig neerwaarts buigt een knisperend geluid dat slechts de scherpste oren spitst opgesplitst aandachtig achter een voorhoofd vol verwachting zoiets als dit ten overstaan van wat…

Als je niet mooi bent van binnen speelt je uiterlijk geen partij. Ik zal nooit je hart beminnen. En jij niet dat van mij. Alleen het goede diep van binnen dat is wat het voor mij belangrijk maakt. Zal schoonheid overwinnen als men over liefde praat.…

In mijn diepste binnen zeg maar binnenin komen soms woorden voor die ik niet verzin maar ook niet uit! In mijn diepste wezen, zeg maar wezenlijk, komen gedachten bovendrijven die maar beter verborgen kunnen blijven!…

onder de oude olmen staan ze stil doen een stapje terug uit het landschap in de verte blaft een getergde kettinghond zwermen kraaien spatten op hardhandige westenwind beukt door de bomen door de weerloze lijven op deze verloren plek het stillen met zachte woorden een rite in grondtaal ze gaan het landschap in kraaien zwermen…

Ik blijf kijken naar binnen steeds verder in alle hoeken en gaten want ik weet dat wat ik zoek zit in mij…

binnen in me huist een onbestemd verdriet. wat het is weet ik niet…

Van binnen voel ik pijn, van binnen ben ik leeg. Mijn hart is gesloten, niemand laat ik nog toe. Mijn ziel is gestorven, verdronken in zeeën van pijn. Nooit zal ik vergeten hoe het is om zo te zijn. Niemand die het ziet, niemand die het merkt. Van buiten nog steeds in leven, maar van binnen gestorven.…

Glimlachen is niet verboden op huilen staat geen straf Van woorden vallen geen doden daar scheid je het koren van het kaf Er zijn woorden die bekoren geven je reden tot een lach Je moet ze wel willen horen anders blijft het een hard gelag De emotie zit diep van binnen probeert de uitgang te vinden Hij weet echter niet waar te beginnen…