Alle inzendingen over Bossen Wind Loof

Het grote loofwoud herbergt binnen zijn takken en twijgen allerlei klein leven dat ontelbare klanken uit vol blije verrassing vurige liefde of woede overwinning en nederlaag om zich telkens te verenen in de nuchtere adem die als tweestemmig koor door eiken en beuken waait.…

Ziel van loof ontdaan, bossen die er niet meer staan, zo raak ik mijn stem kwijt. Bloed in zwart op wit, als aders zich openen, kleur delft het onderspit. Grens van prikkeldraad de willekeur van angsten verkort de levensloop. Wij komen van ver, om weinig te begrijpen, blijven we op zicht?…

De bossen dorren, leven op vergane Uit eigen vroeger loof gevallen blaren. Hun takken storten afgestorven bomen In beddingen van uitgedroogde stromen, Waar de oevers uit gebleekte beendren steken, Die bij een windvlaag (of bij 't langsgaan) breken.…

Slechts aanschouwde ik, leunend, de gang van zaken, op aarde, in bossen der vroeger tijden. Niks en niets scheen mij te bevrijden. Alleen en nergens, met hart en geest vol betrokkenheid in het menselijk lot... zo machteloos! Totdat ik losliet, wegging, om terug te keren...…

En, snelgewiekte liederen der bossen, Stem aan èn zang èn lof! En, klimveil, dat De slanke, diepbeminde beuk omvat, Druk hechter aan de twijgen u, de rossen! Voorzegger, die uzelve roept, o, kom, En roep uw „koekoek” duizend blijde keren, En fladder aan, vergulde vlinderdrom!…

Zij, heeft passie voor mijn vrucht, proeft het wit van mijn lof. Zij is de droom van mijn vrouw…

Laat dan mijn avondbeê je danken In zacht koraal van morgenklanken, Alsof mijn ziel pas werd gewekt En nu opééns zichzelve ontdekt, Als zon uit wolken openbrekend, En met een vreemde stemme sprekend, Aan lang verzaamde zingens-stof Ontlenend plots der Liefde lof! 20 Juli 1932.…

Een winnend gedicht valt niet meer te rijmen Het product van de zwoegende rijmelaar gaat na drie regels in de versnipperaar en probeer het dan maar te lijmen Vergeet Cats en Vondel, mijdt alle rijm en lof zal u deelachtig zijn…

kom wandel met mij mee de lege bossen in en vind jezelf terug fluister met bomen zie hoe zij hun plaats verdedigen naar lichter dromen proef de zomergeur die warm doorstoofd hangt in donker loof weet je een met leven zonder tijd alleen seizoenen tellen tot het oogsten is bereikt dan geeft de kou respijt na rust en reparatie…

daar tuimelen takken van zomers loof daar tinkelt het ijs van berijpte bomen daar loeit het strand in gemene golven waar de wind waait daar wil ik zijn…

Windje, dat op 't water sliert, of al door de bossen tiert, als u God de teugel viert, wapper in mijn zangen; Donder, die al dondren komt, die in d'holde wolken bromt, die en mense en dier verstomt, donder in mijn zangen: Blomme, beke, nachtegaal, windenstemme, dondertaal, blanke bleke manenstraal, loof God in mijn zangen!…

Loof de Heer in ’s Hemels kerk, Boven ’t zwerk. Loof Hem in Zijn hofgewelf. Loof Hem zelf Met een schel bazuingeklank. Loof met zang, Onder harp en cythersnaar Openbaar. Loof met koorgezang en trom, Hem alom. Loof de Heer met blij geluid, Snaar en fluit. Loof met klinkende cimbaal Van metaal; Loof met vrolijke cimbaal Van metaal.…

Het zet licht om in zijn voedsel en scheidt af mijn lucht Mijn afscheiding is voor hem mest lucht Het groeit voor mij mijn voedsel en herbergt leven Het bevrucht zonder sexueel genot zonder gevoel Geen haat geen liefde Geen minachting geen verlangen Zijn enige doel groeien bloeien Geen wraak geen stress geen hoop…

Als een herfstblad dwarrel ik van takken meegevoerd over vlakke velden door bossen tussen bomen met zwakke wind door straten tussen huizen tot ik aan jouw voeten mij neervlij en vaste bodem vind.…

Speels dansen lokken ogenblikken op verbloemde huid sprankelt nonchalant het loof in zondoorschenen donkergroen en kust de wind in schone schijn haar tere lippen rozerood…

Zingen de bossen al lang? Ja, al vijftien miljoen jaar. Langs de stammen schuurt de klamme wind. Wij liggen tussen basten en zwammen. Wij zijn: weggewaaid. ------------------------------------ uit: 'Aan een open raam', 2000.…

hoe eenvoudig zou het leven zijn als jij en ik elkaar raakten zonder weerstand te bieden zoals het loof van deinende kruinen die conflictloos aanhalen en afstoten één met de wind ja, zo simpel kan het zijn als de geest zou zwijgen…

kringen statig bos en wuiven met hun takken eens per jaar de bladeren los die dwarrelen een kleurig herfsttapijt dat in de winter modder wordt en het geluid van stappen smoort niet alle bomen maken bos ze hechten niet aan struiken vervlechten moeilijker met sfeer uit sprookjes van weleer ze staan wat afgelegen alsof ze niet om bossen…

Het blijft wel bewegen de golven des leven de wind door tijd de bergen en bossen tot de zon ze weer beschijnt, Het blijft wel bewegen de heupen op muziek de goden die men riep op bergen in bossen valt er eigenlijk niets op te lossen, Maar bewegen doen we zeker door en met de tijd mee zegt men graag ja in plaats van nee ga je mee op…

Loof God in Zijn heiligdom Loof Hem om Zijn mogendheden In de hemel als ook hier beneden Loof God, loof Zijn naam alom. Loof God met de trom en fluit Met bazuin, cimbel, tamboerijn Dat het ter ere van God mag zijn Loof Hem om Zijn wijs besluit.…

Loof God in Zijn heiligdom Loof Hem om Zijn mogendheden In de hemel als ook hier beneden Loof God, loof Zijn naam alom. Loof God met de trom en fluit Met bazuin, cimbel, tamboerijn Dat het ter ere van God mag zijn Loof Hem om Zijn wijs besluit.…

Loof God in Zijn heiligdom Loof Hem om Zijn mogendheden In de hemel als ook hier beneden Loof God, loof Zijn naam alom. Loof God met de trom en fluit Met bazuin, cimbel, tamboerijn Dat het ter ere van God mag zijn Loof Hem om Zijn wijs besluit.…

De wolken drijven hoog, ook de wind en de vogelen. Zij horen de krekel niet... Maar in de kerk - waarin het stil is - het fijne cimbeltje klinkt. De Heer in het tabernakel: Hij hoort hoe de krekel nederig zijn lof uitzingt.…

(tanka) Dagelijks bidden brengt vaak smeken met zich mee; men onthoude steeds: bij spreken tot God mag meer gedankt dan gevraagd worden.…

Over de heuvels over de heide Zie ik mijn machtige strijdster rijden Ze vecht met reden Ze vecht voor vrede Tegen kwaad, ongeluk en haat Loof Mathilde, wie het kwaad vergeldt Lof, lof, Ik hou van mijn Mechteld…

Als een herfstblad draai ik met winden over velden en door bossen zwaaiend en zwierend genietend van 't leven. Onder kleurrijke bomen, grauwe luchten, of waterige zon tussen veelkleurige soortgenoten en lig soms even te dromen waar geen winden mij stuwen.…

Gedreven door de wind vertolken vlammentongen Gods lof door ons bezongen ademend pinkstergloed.…

In het bosmeertje siddert zacht _ donker mosgroen: pijnbomenspiegel.…

Een boom een berk en een beuk een landschap bossen in volle wintertooi een schaap graast in een vuile wintervacht je handschoen geworpen je voeten in de middagzon een avond met een belofte op morgen de wind schreeuwt om een sneeuwvlok ik weet het ... maar je vlecht het rijp in mijn haar zonder te weten waar, waarom te zoeken naar wie…

Beleeft het dorp Ziet de duinen Hoort de wind Ruikt de bossen Je…. Proeft de zilte zee Beleeft het strand Voelt het zand Je…. Betreedt de boot Voelt de golven Nadert de kust Verlaat de rust….…