Alle inzendingen over Buitenstaander

buitenstaander kip of ei wellicht allebei buitenstaander ei of kip eigen wijs met stip…

Het is de weg die tot mij spreekt, in monotonie van witgestreepte morse trekt hij banen in mijn hoofd als eigen stem door velden galmt. Van dat alles herhaling is zonder einde. Reizen zonder bestemming. Bewegen zonder doel. We draaien de klok op maar missen de sleutel…

Help me te begrijpen Dat je heen wilt gaan Dat je niet langer wilt leven Niet meer wilt bestaan Dramakoning Gedrogeerd Niet meer in staat Om te denken als een mens Levend om te sterven Sterven als enige wens Ontkoppel jezelf Zelfvernietiging Ik ben een buitenstaander Maar moet met je omgaan Om slechts te begrijpen Waarom ik door moet…

een buitenstaander hoeft zich niet druk te maken, over een insider, die de lakens uitdeelt !…

. ------------------------------------ uit: 'Buitenstaander', 1966.…

ik keek naar binnen door mijn eigen raam alles stond hing lag alsof ik daar zelf was ik zag een kleine binnenwereld vreemd veraf in mij de buitenstaander reflecterend in het raam…

En nu dan wéér kritiek van buitenstaanders. Daar waar gevochten wordt vallen toch spaanders? En voor ons doel is toch geen lijk te veel? Waarom dan zeuren om die kleinigheden: zij rusten door ons toedoen toch in vrede?…

Hij was nieuw hier, jong geen bedreiging, hij mocht wel een handje helpen Om te overleven moest hij zichzelf waard zijn en in dit land de mensen leren kennen Er was geen pad voor hem uitgestippeld Niemand verwachtte iets van hem Al gauw begon hij een eigen zaak Hij werd rijk van de domheid en het eigenbelang van de regenten Hij kocht…

Buitenstaander Ben ik geworden Zo langzamerhand Die door het Raam naar binnen Kijkt in wat Mijn leven moet Zijn - matglas Vervangen door Honderprocent Doorzichtig Glanzend glas Dat zich langs De adem van Mijn leven Uitstrekt Adem die niet Meer neerslaat Leven dat niet Langer zichtbaar Is…

alsof een oog in een kijkdoos kijkt schoonheid ontbloot in kleine ogenblikken van verwonderd zijn appelkleuren en de dansende geur van het meisje dat kijkt mij nooit ziet als buitenstaander zoals ik haar alsof ik haar in dezelfde oogwenk ontmoet en verlies…

binnen is regen gewoon regen een buitenstaander ben ik binnen buiten trekt aan me voorbij buiten val ik erbuiten ben ik verder van huis dan ooit binnen is de waarheid dichter bij me dan buiten buiten is regen gewoon nat…

Troosteloos zijn is intens verdriet en zo diep reikt een buitenstaander niet.…

Gelukkig zijn wij buitenstaanders wijzer. Wij weten dat het lood is om oud ijzer.…

De schitterendste landschappen in zich hebben ruig en betoverend wegen hebben die hersteld moeten, een taal spreken, voor buitenstaanders lastig gezichten dragen van onderzoek en humor nog oer zijn en vooral behulpzaam? Geleden hebben in het verleden, herrezen zijn? Ben jij dat alles?…

Zoals een golfbaan golft onder de invloeden van buitenaf of ondergronds golft het leven van de mens die niet als buitenstaander zich staande houden wil. Mollen banen zich een weg in blinde ijver, niets ontziend. Het is de ander die de ogen opent. ’t Zijn niet de gangen die ons landgenoten maken, het is de wil een landgenoot te zijn.…

Ga vaak langs het randje - Ik geef het toe, Ben me bewust van wat ik doe, Waarschuwen is niet nodig, Elk goed advies dat je Me wilt geven Is totaal overbodig Ik weet het, ik speel met vuur, Vandaar het rookgordijn dat ik optrek, En dat de waarheid die ik speel Voor het oog van de buitenstaander Aan het zicht onttrekt…

De sterren zijn met veel, vanavond. Grote ogen in de nacht: een meisje zwiert haar rok tot bloemen op een dansfeest aan de gracht. Een jongen wankelt door de stad. Zijn benen slepen uit de maat. De stoep ligt slordig langs de straat. Hij heeft zijn flessen leeggedacht. Hij is zijn mooiste woorden kwijt en niemand die zijn pijn begrijpt;…

Eiken zijn de bomen van het dies irae*); als de grond breekt zullen zij, over het land gezaaiden, toekijken met een oud, houten gezicht dat onbewogen blijft: te veel stormwind is in hun taaie takkenkroon verstard; zij zijn niet meer verstoord door groei, dat eeuwenoud tumult en in hun stilstand glanst niets op van minachting, van deernis…

Op het plein zweeft een kind zwiept met zijn hoofd eet chips uit een zak achter haar schouder duikt hij op wil je tikkertje spelen, mevrouw waar zijn je vriendjes, vraagt ze dingen doen, zegt het jongetje hij heeft lichtrood haar, witte knokkels een blikje cola heel wit kijkt hij weg de wind aait zijn verwoeste oogopslag zijn…

Schrijft zij spitsvondig scherp zelfs bij vlagen velijn, lacht ze je inwendig toe soms luid uit om wat ontspruit onder jouw huid. Ik zou zeggen heb lief wat liever. Wat zal je ooit wellicht verdrieten nu je steeds met al dat vergieten mee heult, zaken keer op keer onteert, domweg naar de waarheid niet vraagt laat staan een andere weg uitprobeert…

Hij dwaalde door de weiden Liep in zeven sloten tegelijk Haalde er oude koeien uit Waar niemand op zat te wachten De boeren zwegen en Schudden hun verweerde koppen Het vee zweeg ook En zwaaide met zijn staart.…

ik heb afstand genomen van alle vreemde typetjes en gnomen die met menselijke activiteiten nog steeds onder ons blijken te wonen zij volgen de gewone habitat verdoezelen hun eigenaardigheden raderen vrijwel probleemloos in onze maatschappij zonder storingen hun optredens zijn vaak individueel in kleine kring van accepteren…

Oh oh Flakkee Vroeger was het een deel van je leven Keer je op het Eiland terug Oh oh Flakkee Dan heb je weer heimwee Als een buitenstaander leefde je daar je bestaan En hoe je het ook ziet Iedereen op het Eiland kent jouw naam Eén ding moet je weten Al ben ik jaren van het Eiland weg Ze zullen me nooit meer vergeten…

lijkt de ochtend in thematiek verdwaald zoek de verschillen maar eens als die er nauwelijks zijn waarom vertoont ruimte nooit beweging en vertoont zij sporen van afwezigheid altijd monotoon alsof de ijsvlakte blijft liggen weinig grondtonen, gevangen in huiselijke kring hoewel sprake van volheid en naderende cirkelvorming tot buitenstaander…

Nauw´lijks merkbaar, voor Geen buitenstaander te zien, Zie ik je daaglijks vooruitgaan, Millimeter voor millimeter, Met micro-beetjes tegelijk Zie ik je groeien Vanuit het oneindige niets Naar opkomst en groei En dat je bloeien zult, Dat is wel zeker, Ook al duurt het Voor mijn gevoel Nog wel eeuwen lang, Ooit kom je tot volle…

Die sporen niet; buitenstaanders uit een andere wereld. Dacht, hoe is het mogelijk? Duplicatie van het kwaad, uitgebannen emotie en individualiteit, buitenaards. Dacht, pas op! – kijk uit! - Ze grijpen de macht. Ze dupliceren de gek en vernietigen het gezond verstand.…

er is en iets anders opmerken dan gangbaar is en dat in de werkelijkheid leggen Precies dat reageren op wat er al is is oorspronkelijkheid of de illusie ervan In een eerdere tijd zou ik zo'n denker zijn geweest maar nu heeft dat geen nut in het gemakkelijke leven van gegoede burgers, geen nut voor verschoppelingen, geen nut voor buitenstaanders…

we bewegen ons langs elkaar heen en weer terug naar onszelf en we schijnen elkaar niet meer mooi te mogen vinden (ik geloof jouw woorden eigenlijk niet) gek, maar sindsdien is het alsof we ons huis bliksemsnel aan buitenstaanders verkochten en we bleven en die anderen kwamen erbij en ik ben nog zo verknocht aan het bekende…

Je kind dragen Is de grote verwondering Je kind wegdragen Is de grootste opdondering Die een mens, een vrouw, de moeder Kan krijgen, moet zien te verwerken En ik als buitenstaander Sta erbij en kijk ernaar En weet niet wat te doen, wat te zeggen Het is niet uit te leggen Een moeder hoort haar kind niet te verliezen Een vader ook niet…

Dat, wanneer je ergens komt men jou als buitenstaander ziet. Draai het dan om want het vreemde dat je meeneemt is bijzonder interessant voor de bekende En plots ben ik als vreemdeling helemaal zo vreemd nog niet.…