Alle inzendingen over De iris van hoop

, gehecht door de draad van vertrouwen die zelfs de kleinste naald houvast geeft in hoop op leven…

Amarillis Hier is In een zeepbel Iris Hang de bel Aan een ring En de ring Aan je neus Amarillis Schud je ’t hoofd Speelt het licht In de bel Met Iris Schud je fel Breekt de bel Amarillis Waar is Iris Iris is hier geweest Amarillis Aan een ring En de ring Aan jouw neus Wijsneus Amarillis…

koele zacht deinende zee zwevend in ‘t zwoele dobber ik en drijf mee naar het blozende bloed van het late licht dat met mij voorgoed ondergaat en rust aan een ruisende kust ik zie zilte zonnen de klamwarme kust kleurrijker kussen en omfloerst in wolken Iris onderdompelen ik onderga bewust het verschil tussen hopen en weten in…

De meizon doet bloemen ontluiken en irissen lekker ruiken. Doch die ene witte is uniek. Haar blaadjes worden door de meizon met tederheid aangeraakt, Haar lange puntige bladeren, wijzen naar het hemelsblauw. Wanneer regendruppels haar raken, zijn het net doorzichtige parels. Ze geven haar de pracht, die men niet voor mogelijk acht.…

in haar naam ben ik verliefd iris calderoni memlinc glimlacht in haar ogen zij heeft iets van een stille avond in de herfst en tachtig rimpeltjes twinkelen in haar gezicht bijna alles is zij vergeten maar niet haar naam men merkt nog aan haar ogen hoe mooi de klank is van haar naam kom binnen zeg ik ga zitten hoe is je naam?…

zij draagt haar naam naar de bekentenis dat ooit haar bloem weer open bloeit, in paars en witte tonen nu nog wonen er twee luiken in een zwaar gebroken hart -ze blijven dicht totdat zon opnieuw haar doorzicht geeft aan zwak beschenen kieren eerst dan -kunnen we vieren dat er ooit ook leven was…

Iris, jouw verschijning als een regendruppel Een regendruppel op de mooiste roos Een prachtige roos, stralend in de zon Iris, jouw verschijning is als duizenden zonnestralen Duizenden zonnestralen in mijn hart vol liefde Mijn kloppende hart vol liefde voor jou, mijn prinses Iris, jouw liefde Jouw liefde is als duizenden rozenblaadjes vallend…

Nooit gaat het zoals je zo graag zou willen... Nooit zit het een keer mee. En alles kropt zich steeds meer op in mij. M'n tranen lijken net een zee... Altijd als ik denk dat het een keer goed gaat, Gaat het net weer anders dan verwacht... Verdwijnt de zon weer achter die donkere wolken. Weg is weer dat gelukkige gevoel met al haar pracht…

zo heel af en toe valt er al een, een denneappel, een eikeltje en zelfs een berkenblad. Heel stiekum fluistert de herfst al tegen de zomer: jij hebt je beste tijd gehad.…

zondagmorgen met al haar tijd voor mij alleen. Ik smeer een broodje, kook een eitje en hoef vandaag eens nergens heen. Het bos neemt mij in haar armen, brengt mijn rauwe ziel tot rust en ik voel hoe na een tijdje de warme ochtendzon mij kust.…

Soms word ik gek Gek van mijzelf Gek van de mensen om mij heen Gek van niemand Maar toch van iedereen Gek door de dingen in mijn hoofd Gek door alles wat er rondspookt Gek door mijzelf…

Ik luister naar jou, heel stil en onbewogen. Als jij bent uitgepraat.. zie ik de harde waarheid onder ogen. Je praat niet meer.. Zwijgend zitten wij bij het vuur, in doods-afwachting... van jouw stervens-uur. Ik huil om de harde waarheid. Je troost mij, en zegt: de laatste minuten ben ik blij dat ik leef, en dat ik niet alleen leef.…

Zoveel van jou weet ik niet. Maar wat ik weet is dat ik iets voor jou voel. Zoveel van jou zie ik niet. Maar ik zie je de hele dag voor me. Zoveel van jou hoor ik niet. Maar de hele dag hoor ik je in mijn hoofd. Zoveel van jou ruik ik niet. Maar jou geur ruik ik overal. Zoveel van jou voel ik niet. Maar ik wil je hand als bescherming. Al mijn…

De brug, Waar ik net naar beneden heb staan kijken, Waar ik net had staan twijfelen, De brug die ik niet meer wil zien… Het water, Waar ik nu naar sta te kijken, Dat ene jonge eendje, Dat zijn moeder kwijt is. Ik, Ik die weg wou, En nooit meer terug wou, Zie nu dat het zinloos is. Het leven, Dat moet je niet beëindigen, Je moet…

Alleen maar alleen, Ik mis mezelf nog het meest Want al die tijd, Is dit nooit mijn thuis geweest Kamers veel te klein, Te klein om echt te wonen In een hoekje van het bed, Hoop ik ooit thuis te komen Geen warm gevoel in huis, Geen ruimte echt te binden Denkend over toekomst, Hoop ik ooit een thuis te vinden…

Lichaam, Dankjewel. Ik heb je laten vallen, Samen zijn we opgestaan. Lichaam dankjewel, Ik heb je bedrogen, Tegen je gelogen. Jij liet me de waarheid zien. Dankjewel, Voor herstellen keer op keer. Ik heb je pijn gedaan, Maar jij heelt alle wonden. Lichaam, Dankjewel. Toen liever zonder jou, Nu lief ik jou het meest.…

Dag oma Tot ziens In de hemel Misschien in mijn dromen Met af en toe een kleine traan Denk ik terug met een lach Aan "wil je nog een chocolaatje?" en Kruisjes op mijn voorhoofd Altijd liefde om te geven Wijze woorden waren er genoeg De hemel is met u een stukje rijker Ze zeggen afscheid hoort bij het leven Maar is afscheid niet een…

Ineens was je daar, ronde toet en staarten in je haar, intens genietend, blij en open stevig in mijn hart gekropen!…

Ik ben geboren uit zonne-gloren En een zucht van de ziedende zee, Die omhoog is gestegen, op wieken van regen, Gezwollen van wanhoop en wee; Mijn gewaad is doorweven met parels, die beven Als dauw aan de roos, die ontlook Wen de dag-bruid zich baadt, en voor 't schuchter gelaat Een waaier van vlammen ontplook. Met tranen in 't oog, uit de…

Dat het als Iris uit de nacht kwam stralen - Zijn glans als 'n engel naar de toekomst neeg! ---------------------------------- uit: Eerste oogst (1912)…

Zij is de diafragma van het menselijk oog maar toen ik deze schoonheid zag in een toog van zwart besefte ik dat zij naar mij keek toen bloeide een glimlach in mijn hart en ik bezweek…

Een iris sijpelt uit mijn vuist mijn glazen huis breekt. Het leven traant ontzind.…

Als ik er niet meer ben deel me dan uit als brood onder de levenden en weet... tussen de klaproos en de korenbloem stond ik te wuiven als graan gedenk mij wanneer de halmen rijpen of als de leeuwerik ten hoogsten hemel stijgt aanhoor de elegie van pijnboom en plataan denk hoe ik was genegen het zachte oeverlis onthou de vuurdoorn…

Toen ik werd geboren was het hoog seizoen voorbij maar op de zolder lag het graan in korrels bij elkaar zo weet ik dat het ooit bestond het koren. Wat van papavers overbleef werd gloed bij avond, vroeg ging ik houden van rood nog eer ik wist dat deze kleur zou kleven aan mij zoals ze kleeft aan vuur en dood. Want allen zijn gegaan…

Sneeuw die niet wil komen 't is alsof 't geen feest mag zijn toch zag ik twee witte poezen in hun wollebolle pracht 't leken echte siamezen witter kon niet zachter mocht niet wie de poezen wil genezen van hun wollebolle pijn kan de wolken overlezen ergens heb ik nog een bezem ja... misschien valt sneeuw vannacht...…

Hoe hij zich ingroef. Hoe hij dan lag te luisteren tot de zon de nevel doorboorde met licht. Hoe het dan spatte uit duizend geweren, hoe de vogels verbloedden in het klaprozenrood. Papavers. Een veld vol papavers. Zoveel schrijnende wonden. Zoveel gloeiende ogen. Zoveel aarde ontwricht. Nooit sprak mijn vader van dood. Jaren later…

Diepe nacht en duisternis En een lichtende glans op de zee, En diep in mijn ziel, die onrustig is, Een groot verlangen naar vree. Dan wordt mij de zwarte onpeilbaarheid Der duistere diepten tot Het beeld van Gods verborgenheid, Het grote mysterie van God. Mij worden die lichtende wateren thans Het beeld van mijn eigen ziel, Waarin als…

Ik hield een prisma in de hand En wierp een schijnsel op de wand, Dat, schoon het zonlicht, doorgaans wit, Uit zijne aard geen kleur bezit, Zo velerhande kleuren droeg, Dat ik mijzelve, peinzend, vroeg, Hoe toch dit klaar, doorschijnend glas, Dat zelf volkomen kleurloos was, Al deze kleuren scheppen kon En halen uit het licht der zon. Het…

Een helgroene wei en toch regen ook diep in mij de schapen verbergen zich de iris kleurt geel aan de vijver wat is de zomer kil als jij er niet meer bent.…

Dankzij Iris slaap ik gerust. Alsof ik door haar ben gekust. Diepbewust.…