Alle inzendingen over De laatste hand

handen schudt…

handen schudt foto: Martien Montanus…

hand…

soms is de twijfel daar en legt een laatste hand aan loodjes ja daar waar ze niet horen en veel te zwaar je balanceert op strakgespannen draad het vangnet geeft geen raad voor als het misgaat in vertrouwen dan voel je weer de oude pijn er is geen veiligheid alleen eigen vrijheid geeft je kracht om altijd weer jezelf te zijn…

En daar, die man, die zit daar al een héle tijd met onverzettelijke moed te schrijven hij legt de laatste hand aan een gedicht waarin hij, ergens aan het einde -als het meezit zal proberen niets op niets te laten rijmen.…

nu de laatste hand was gelegd aan het vervaardigen van haar vleugels was de tijd daar om in alle rust te talmen om naar het punt te groeien van pure overgave wetende dat ze alles in vertrouwen kon achterlaten zodat ze zichzelf open kon stellen voor de weg naar zomerland…

Ik ben weer terug terwijl het tijdelijk afscheidswoord nog na-ijlt mijn hand nog warm is van het geven hoelang… een maand een zucht want zolang duurt een maandlang leven nog enkele zuchten dus een laatste hand kan nu gelegd aan tekst die stilgezwegen wordt maar ingelegd wordt in de hand als druk gemeend dan heeft het aan het zwijgen…

de regen wast onze huid het hart tikt, huilt verschuilt zich in pijnbomen we doen nog één keer boodschappen kopen wat we nodig hebben voor ons maal we leggen de laatste hand aan het werk en meren af langs elkaars tanende lijven…

Breng me naar de laatste halte vlakbij de grens van niemandsland ik ben reeds een vluchtige gestalte kom geef me nog een laatste hand sprak zij zacht maar gedecideerd ik aarzelde, voelde nog een band ook al lag zij daar nu uitgeteerd reeds op vleugellange afstand maar wie ben ik om te bepalen of het eindpunt al is gekomen dus kuste ik…

Met in zijn emmertje de zee stapje voor stapje neemt hij de zilte rijkdom mee naar zijn eigen strand de kleine architect zoekt naarstig naar de plek waar net nog zijn ontwerp vroeg om een laatste hand tot mijlenver getuigt de ontdekking het aangezicht van een verwoesting zelfs geen lolly troost een labrador kijkt schuldig toe…

hand aan nobele achterkant zijn bevreesd verzoek: doe je wel voorzichtig?…

hand en schrijf mijn naam op linnen in afscheid snijdt het mes toch nog heel diep van binnen…

hand signeert onsterfelijk mijn naam in jouw kwadrant…

ik heb het bos achter me gelaten nog groenen drogende bomen of ik terug wil komen leg net de laatste hand aan de bosrand in zijn overgang naar hei met herten spiedend op een rij oplichtend wit met paarse streken geven lucht zijn horizon in weidsheid en vrij perspectief ik zoek het zand de kaalheid van de droogte waar de scheve…

Wilskracht draagt de kracht, de macht en ook de laatste hand en adem die ik je in vertrouwen gaf, is uiteindelijk langverwachte adel die zich bloedend wentelt in hervormingen, een gezamenlijke inspanning van woorden, aardse bondgenoten zijn zo ironisch machtig, werken soms zelfs als meedogenloze krachten die in alle financiële richtingen…

De Dood, die onbekend en onbemind, Zo uit het oog, zo uit het hart vandaan, De weg vervolgt die hij vanouds moet gaan, Weg waarop niets hem aan zijn offers bindt, Vindt soms op stille ziekbedden, waaraan De laatste hand hij leggen zal, een kind Dat hem herkent en glimlachend bemint En hem verzoent met heel zijn doodsbestaan.…

Jouw gezicht zag en die laatste hand. - Mijn woorden waren als meeuwen die ik aan de waarheid gaf.-…

hand kijkt in het rond naar de lege glazen twijfelt voor even aan zijn verstand maar al menig mens heeft hem geprezen als beeldend dichter van het laatste uur en nu heeft hij weer zijn talent bewezen met zijn zelfgemaakte dichterskarikatuur…

Bevroren noten Gespeeld door de verkrampte ledematen Van een goedkope pianist Leggen de laatste hand Aan een stervende climax Waar jouw partij werd uitgesneden En ik mijzelf de hoofdrol toemeet Waarna het langzaam en te laat Binnenstromende blauw Het cliché met stomheid bevestigt. Vanavond Geen encore.…

Gestrekte takken wuiven met hun laatste hand. Er is een boot om haar de lege haven uit te dragen. Zij heeft nog een stem. Zij laat zich nog niet varen naar het stille feest. ----------------------------------- Uit: Alle gedichten', 2005.…

En toch zal jij bekoren, dat ik jou nooit zal vergeten, jij hebt omgedaan mijn laatste das. Maar ik kan je wel vertellen, ik heb verloren en jij gewonnen, maar er is één ding dat je nog niet ziet. Tranen voel ik opwellen, glanzender dan zonnen, je doet ons allebei verdriet.…

Elke dag dan kruipt de tijd, Van s'ochtends tot s'avonds snel voorbij, Maar als de maan dan aan de hemel staat, Dan ligt de tijd stilletjes aan mijn zij. Want als ik dan weer terugdenk, Aan de mooiste tijden van mijn leven, Dan lijkt het echt net gisteren, Onze liefde had geschiedenis geschreven. Zonneschijn verblindde ooit, Onze twinkelende…

Ik heb verloren niet vergeten Heb gerouwd en veel gedacht Dat het op een dag toch goed zou komen Zelfs hier midden in de nacht Laat ik tranen zoek ik adem Hikkend hijgend hoestend snel Ben ik in diepe rouw om mij Hart gebroken hard verscheurd Diep van binnen voelt het Alsof het elke dag gebeurt Die paar woorden maar één blik Gewoon twee ogen…

Omdat hij zich eenzaam voelde; met zijn rug tegen de muur, niet kon voldoen aan de te hoge verwachtingen, eindeloos heen en weer gestuurd, als een vogelvrije met altijd de wind van voren, kreeg hij pas vaste grond onder zijn voeten na het voornemen een taal te spreken die iedereen verstond; hij deed het openlijk, ongewild de schijnwerpers…

Nu kan ik rustig leven de doodspil is in huis!!!…

Verordonneren stilstand of zelfs achteruitgang, Maar rekenen zichzelf dertig procent rijker. Tellen de lease-auto van de zaak bij het inkomen, En rijden zelf in een limousine met chauffeur. Beweren glim- tot schaterlachend dat de economie aantrekt, En sluiten ogen en oren voor de ellende in het rijtjeshuis. Draaien de zorgkraan steeds verder…

Men gooit er peperdure Campagnes tegenaan Nederlandse Spoorwegen, Gedemoniseerd door vallend blad, Brengen een bladblazer in stelling Buitelende zorgverzekeraars Prijzen om het hardst De reeds bekende basis aan Ter aanvulling van Falend overheidsbeleid Postbus 51 legt uit waarom U bijstand krijgt, ook al Had u recht op meer CDArisch…

dat kan ik dus niet, uitwaaieren, mezelf prostitueren op andere sites ik heb mezelf hier gevonden en bevredigd ik geef mijn woord minder heb ik niet nodig ja, u kunt mij ook nog vinden op liefdesgedicht.nl, maar dat beschouw ik als een jeugdzonde ik was toen pas vijfenvijftig grijzend, nog niet zwart…

heeft tegenwoordig een andere lading religies gedreven op de spits van kerkentoren of minaret schreeuwen het hardst ontploffen het bloedigst zo is het maar net de bede is er bij ingeschoten…

om vlees, boud gedacht omwil van wol, warme dracht arm schaap, toch geslacht…