Alle inzendingen over De oude man op zee

rollende golven het strand bedolven onder schuimende koppen het moet wel kloppen een oude man duinpan, het klotst aan de rand van het strand de oude man, ziedende zee een verloren land…

ligt verscholen in mooie natuur De honger van alles en iedereen die wil leven en moet zorgen Einzelgänger, solist slechts voor zichzelf slachtoffer van eigen en dom brein dat de zee dus alleen ziet vliegen Getroffen door opeenstapeling van homo sapiens' waarde…

een vrouw een man oud en oud zaten op een bank en keken naar de zee en hij zag en zij zag dat hun zee weer de zee geworden was…

In het land van Ché - de oude man en de zee. Hij leest Hemingway . . .…

hij kwam uit een land dat eindigt op –stan de vrouwen dragen er tralies voor de ogen de mannen zijn er stoer en onmenselijk wreed in een land ver weg van –stan baarde hij nieuwe wonden in een oude man en nieuwe trauma’ s ter herinnering aan een dode oude man…

mag ik aan het einde van mijn zijn een beetje vergiffenis wat balsem voor de zielenpijn als er nog genade over is ijdelheid was mijn deel menig kwetsend woord en minachting van de liefde geen spaander liet ik heel mijn daden brachten veel verdriet dat allemaal verloochenen dat allemaal vergeten kan ik niet maar als er nog…

Hulpeloos en kinderlijk zag ik hem, oude man langdurig starend naar iedere passant de inhoud van zijn zakken zag ik in zijn handen beven hoe eindig en toch eindeloos leek zijn leven malende kaken een wippend gebit een grote zakdoek om zijn mond te vegen toen maakte hij vrouwen het hof nu worden zij door hem ontroerd hij geeft…

Ik ben een oude man die nooit een keus heeft willen maken. Dat is mij nooit in dank afgenomen. Ook de liefde heeft mij nooit echt kunnen raken. Ik weet niet hoe dat zo is gekomen. En geen vrouw in duizend bedden heeft mij ooit tot houden van kunnen bekoren. Noch mijn dwaze trots kunnen verstoren. Was het enkel om mijzelf te redden?…

Er is een nieuwe oudste man gevonden, Een honderdvijftien jaren krasse vent. Een broekje nog, een ongekend talent, Zijn voorganger had het contract ontbonden. Want het is best een superlinke baan, De meesten zijn er snel aan doodgegaan.…

Met de hand over zijn hart werden de dagen glad gestreken een lang gekoesterde wens rimpelt mee met zijn oude lijf zijn vuist milder geworden ondersteunt in mindere tijden de levendige beelden in het hoofd alle droombeloftes ten spijt doen zijn verstilde hart tot levenslust aanwakkeren als wapen tegen eenzaamheid.…

Achter het geklater kijken wij samen naar de Stem van ooit die uitstort in ons willen horen ze doorboren ons verloren klanken suizen onophoudelijk in de leegte toch, jullie vergeef mijn suizen verhoor mijn stilte in jullie verlangen zijn woorden vergeten wordt zwijgen verstaan bedwongen word ik in het alles geven uit eigen…

schuiven de maan en de man getweeën gedwee naar de zee…

golven gevangen in het web van getijden bestuurd door de maan…

Dit is de zee! Silhouetten verscherpen jagende wolken, krachtig fluisterlicht, onuitgesproken, breekt elke stem, breekt zoute woorden, dit is de zee toch? Dit is de waanzee.…

Santiago een oude visser, heeft al 84 dagen niets naar boven gehaald Ouders van leerjongen Manolin willen dat hij zijn geluk bij één der andere vissers beproeft Hij weigert, die Old Man niet meer te zien.…

Zeewind en zon weefden een warme deken stuifzand en helm zongen het requiem meeuwen schreeuwden de mis bij het getijdenorgel van de zee voor een verstilde oude man die zonder hulp gestorven door schoon en ziltig zeezand begraven is. Gekromd zijn handen in een onvertaalbaar teken.…

de druk van het bestaan een helder moment weet het afglijden de druk van de ketel een helder moment weet van gaan de druk te en dan verlang je naar rust heel bewust…

Onze oude kater is uit de tijd, maar toch is hij gebleven, in mijn ziel en zaligheid. Wat ik van hem geleerd heb, kan niet meer verloren gaan. De buitenwereld krijgt minder vat, steeds minder vat op mijn bestaan. Hij leerde ons wat ontspanning is, temidden van de wanen van de dag.…

mannen zeggen als de zee en jij elkaar hebben verstaan reist ze voor altijd in je hart mee en laat je nooit meer gaan…

een man een vrouw aan zee alleen hij ziet de zee kijkt naar de zon die er niet is zij ziet de storm die aantrekt in het westen hij kijkt naar haar zij kijkt naar hem een vrouw een man op een bank aan zee…

Een oud man in de straat zijn klein verhaal aan de oude vrouw het is niets het klinkt als een ijl treurspel zijn stem is wit zij gelijkt een mes dat zo lang werd aangewet tot het staal dun werd Gelijk een voorwerp buiten hem hangt deze stem boven de lange zwarte jas De oude magere man in zijn zwarte jas gelijkt een zwarte plant Ziet gij dit…

man…

De oude man gebogen gaat hij zitten aan de tafel voor het raam starend in een krant van vandaag ontstaat bij hem een gewetensvraag dagdromend ziet hij zijn leven terug voelt de pijn van fouten en de warmte van geluk voelt weer de liefde en het genot alles komt voorbij bladzij voor bladzij zijn hart wordt licht nu hij denkt aan…

man stil met een glimlach op zijn gerimpeld gezicht verdwijnt hij in dit natuurlicht…

oude man waar ga je heen je haren wit en ogen vaal ver weg je gedachten je leeft in het verleden de toekomst is te kort je huid slechts een omhulsel broze botten weggeteerd het trage bonken van je hart angst klopt door je aderen hoe lang nog weet jij niet slechts de wetenschap het einde is nabij gevoelens en verlangens nooit meer want…

Veel mensen zijn er om hem heen, toch is de oude man alleen, hij morst de as van zijn sigaar en denkt alleen nog maar aan haar de vrouw, die hij elke seconde mist, waarom heeft God zich zo vergist? Waarom nam hij haar in plaats van hem?…

Hij leeft vijandig tussen het ontluiken Van 't vredig huisgezin; als late sneeuw Zich handhaaft in de schaduw van de struiken. En in hun dromen brengt hij angst en schreeuw. Daar is hij drijfzand voor hun zware voeten, En onweerdreigen boven 't machtloos hoofd. Hij is de worm die in een vrucht gaat wroeten; En zij verderven, want zij zijn…

Hij loopt elke dag zijn rondje achter de rollator weliswaar grote man, en wat gebogen Een grote pet op zijn weinige haar Hij is al dik negentig jaren Zijn voeten wilden eerst niet meer Maar je ziet dat hij een wil heeft Want ik zie hem iedere keer Maar al een maand is het geleden dat ik hem voor de laatste keer zag Zijn stappen mis ik…

Zittend verlaten en alleen Terugkijkend naar de toekomst Naar een verbitterde oude man Zijn oneindige liefde wilde geven Afgestompt van zijn dromen Door giftige doornen in zijn hart Langzaam verrottend van binnenuit Een verlamd gevoelloos schild creëerde Apatisch en afhankelijk door pijn Zijn liefde niet meer kon tonen En tergend en hatend…

waarin ik sta vol verwondering tot de laatste schemering, tot het laatste licht dooft en ik met stok omhoog wijzend, gebogen de sterren nog tel, gewoon omhoog kijkend de sterren dank, de maan ook en afscheid neem van dit totaal onvolprezen leven. -…