Alle inzendingen over Dich

wachten vertraagd verlangen tot Erbarme dich je ratio breekt hart en ogen raken verlangend blijven waar je bent…

Ge- dich- ten zijn vaak lang en smal De mij- ne wel in elk ge- val Lang maar te- ge- lijk ook kort Dat zijn ge- dich- ten zo- als het hoort Te lange zijn er bij de vleet Of nog er- ger lang en breed Brede gedichten kan ik niet tegen Meestal zijn…

jag älskar dei zo vast en zeker ik omhels je I love you o zo diep in mijn gedachten je t’aime op de maat van klassieke beatmuziek amor amore op vleugels van het internationale ich liebe dich über Grenzen hab tiefer Lebenskunst in dich gefunden da bist du wiederum im Zug verbreid mijn liefde in talen die ik nog niet ken ik hoef ze…

lieve kleine woorden maken mij blij eventjes de zin herhalen want je vleit mij lieve kleine schattige woordjes alleen voor jou en voor mij al spreek je Engels of Duits Ich liebe dich en I love you soms mis ik jullie thuis…

waar ik jou voel in het aanraken van gedachten overstijgt de stilte elke ruimte die jouw lach als rode wangen laat rimpelen op mijn mond je bent meer dan de hartstocht van dichters die blauwer wordende luchten wilden delen in open bunkers van bloeiend vertrouwen meer dan de lieflijke huizengevels en droomgevulde schuren waarop…

in het schelle licht drukt het gewicht van uren dagen en nachten de tijd is het rotsblok dat Sisyphus tegen de berg duwen moet de onbarmhartige zeis snijdt links en rechts in noodlottige levens ze teistert het broze weefsel zwaait grillig de hemel dicht maar dan brengt Bach zeeën van licht voor een rituele wedergeboorte je…

hij rookt een sigaar het dagelijkse leven sluipt zacht naar de nacht luisteren naar Bach het lijden en het sterven het gewicht van spijt het hart loopt over Bach brengt veel in hem teweeg hij dooft de sigaar een drukke dag wacht aankomst van volle wagons stille mensenzee ongezien dichtbij ongehoorde smeekbeden Bach’s erbarme dich…

mit in den wolken, wer kennt nicht den wunsch zu strudeln im genuss er führt dich an deiner hand mein geist verfehlt keinen o, von herrlichkeit übermannt verbleiben wir miteinander…

Ich hab' dich geliebt 'danach bin ich vergangen mein' Herz sucht den Tod Ich kann nicht mehr verlangen meine Seele ist im Not gestorben bin ich ins Abendrot. * NL * Ik heb je liefgehad sindsdien ben ik verloren zoekt mijn hart de dood Ik wil niet meer verlangen mijn ziel schreit in nood gestorven ben ik in het avondrood.…

Als ik ooit wegga, denk dan niet dat ik vertrek om jouw hand op mijn hart tot de pijn niet meer te verdragen is Zelfs de zachtheid van de fluweelboom houdt jou niet tegen en mijn verzoek om het los te laten, willig jij niet in jouw hand blijft om het hart gekromd Zwijgend naar elkaar kunnen kijken onszelf in een kader plaatsen hoe het…

welke door het groene kweelt terugkaatsend in echo’s waar ik week door vlieg wallen schoren rode ziel welke de mijne streelt scharnieren knarsen weergaloos openen de toegangspoort Zie hoe jij bekoorlijk ligt in middeleeuwse tijd begerenswaardig oord de zon beschijnt jouw schone zicht welk eeuwig in mijn hersens krijt Ich liebe dich…

“Du bist so schön, ich liebe Dich,” Zeg ik zo, omdat ik, dit, In mijn eigen taal niet zeggen, Niet straffeloos zeggen kan.…

ut is stille in diese nagte veur mie sterfe ene mensch in verslete kragte mee durfe siede ghie die doot anne ghie bluuf immer dich selfe unne werme ende fiere manne oltiet praot ghie mee dene laghe so gul ende sterreck in't fandaoge ende surge ghie feur haore sigtbaore piene tu draoge…

Verliezen minder erg dan verloren een droom ontmoet die even blijft bij het opstaan en dan vervliegt naar de wereld van ontstaan Niet meer weten of in de droom gesproken, gezucht en ademgehaald in kleur of zwart-wit , vice versa van mannen, vrouwen en kinderen Er kwam een appel in voor een wurgslang in een boom Een gespleten tong bewoog…

En daar stond ze ineens in de doorgang naar de grote zaal van het Concertgebouw wachtend op het 2e deel van de Mattheus Passion van Johann Sebastiaan Bach Ze straalt wit uit en zei uit het niets tegen me “Mooi hé” Ik antwoorde en sprak “Ja mooi hé Ze sprak vervolgens “Ik heb gisteren mijn moeder begraven, ze was 96; ‘Erbarme Dich…

” Wenn es Abend wird, Verläst dich leise ein blaues Antlitz.” Trakl, Verklärung Blauw, violet met purperen vruchten vouwt de avond zich langzaam de handen en vogelzang waart weids door de luchten. Streng de nacht bekruipt de trage wanden en zon bloedt uit in wazige randen. De peulen der graven barsten open in het wit van de maan.…

mijn verweerde hand; gerimpeld met aderen beslagen ontvangt in de rust van uw schoot aanvaardt Gij mijn zware dagen As icke meuge sterfe Ick sieje aol werumme Ende sie freugt ende piene In haort en lieve geprieme Icke denke me smarte Miene lieve von haorte Sie gaf mie surrig en de werme Icke danke dich…

Wij lijden met Uw lijden mee Maar ons lijden valt in ’t niet De kruisweg U moest ondergaan Met de dood in het verschiet Wij wenen met Maria mee Haar zoon aan ’t kruis op Golgotha Haar tranen wekken de onze In deze smartelijke Cantica Wij danken God voor Zijn Zoon Hij voor onze zonden gestorven Opdat wij levend vrij mogen zijn En door…

'n schim zonder enig schamen zuigt bijt knijpt krabt in en rond de tepel van de Dame de Dichter is gesnapt: ’n tepelaar - geen lepelaar - tepelt zijn melk op witte voetjes eerst rukt trekt dan tepelt hij zuigt en streelt drinkt zijn melk zo zoetjes neuriet van den minne dommelt met goede zinne verted’rende slikjes enkele hikjes geeft…

toen de hoge stem van de castraat inviel werd het doodstil... de angst was merkbaar in het publiek men besefte maar al te zeer dat het laatste uur had geslagen…

Ungelieke ende so rieke T'is recht unne gaeve Hunne siele te laeven Al dieje mense, o so tere Gelieke vao ende mien mude Maoke mien so mere Icke sou so gere die lefe kere As icke meuge sterfe Ende alle werumme sie Laeve mie die stille Gelieke die dode hunne ruste wille Waor dan bluuve die piene In haort ende lief de miene Icke groete dich…

struiken neerstrijkt" Liebe Liebe hört sich altmodisch an sie ist wesentlich in Unverständlichkeit, irdisch aufgebläht wie ein Echo in jeder Rhetorik auf trockenen Lippen wo ist die Zeit daß wir einfach in Augen lesen und man Worte vermeidet oder nur die Hand greift und Wärme gibt in Weckselseitigkeit * “Ich habe dich…

Die schöne Formen dein's Gesichtes, Dein liebes Lächeln, süsses Weinen, Das alles scheint mir so wirklich Dann Finster kommt, alles vernicht's Und macht mir schwach unter den Kleinen Obwohl mein Herz sich reizt um dich. Wie weiss ich, was ich machen muss?…

over vanavond (Oberdörfli, Zürich) over vanavond andere avonden liefde of gezichten die ik ken valt weinig meer te vertellen dan wat ik op bierviltjes krabbel ‘dode geluid van haar lach naar binnen kijkt hij koekoeksklok altijd een uur later drupt de kraan en drupt achter sijpelt de stortbak weer Zarah Leander Ich liebe dich komt…

binnen laten een woord dat niet wordt gehoord waar doofheid soms bekoort lege straten holle vaten dode maten open gaten met een verleden het is de herinnering beleven van de schenkende moeder soms ja, ook diep doordringend in het onbewuste heden of verlies, de adem bedwingend Sein....(1) manchmal ist man allein niemand um dich…

ruik dan de rode rozen die weet hebben van wachten VERWEILEN wenn ich so in der Nacht verweile und kurz umsehen möchte empfinde ich das Licht vor und hinter mir, der Atem, der mich betreut erlaubt eine klare Sicht aber auch die Schwere wovor ein Mensch fast weicht ich möchte so gerne, auch durch michselbst verstummend, dich…

Vielleicht in diesem Hausch und Blick Sind alle Spiele, alle Mienen Des ganzen Lebens dir erschienen, Erschrocken zogst du dich zurück. Vielleicht wenn unsre Augen, Kind, Einmal erlöschen, wird uns scheinen, Sie hätten von der Erde, Kind, Nicht mehr gesehen als die deinen. Hermann Hesse (1877 – 1962)…

Passion” nu wacht mij het Galakoor met de geboorte van Christus middels Bach’s “Weihnachtsoratorium” het “Jachzet Frohlocket” zet in ik herinner mezelf als alt-jongen in de Onze Lieve Vrouwe Kerk te Breda meer dan een halve eeuw geleden als zangertje van het Christelijk Rotterdams Jongenskoor o.l.v. wijlen Freek Velders ”Wie soll ich dich…

""Ik wil nu je overleden bent nog een nacht met je slapen diep innig verbonden slapen maar zonder koeling gewoon in de warmte van onze liefde voor elkaar welke nu gaanderweg ontbonden wordt je mag gerust gaan stinken, ruiken want die poepies, scheetjes van je die harde maar vooral die zachte die het meest stinken die zal ik…