Alle inzendingen over Dichterlijke vervoer

Geleefde teksten, reactionair of liefdevol, verlost de pijnen van de onmacht en de ouderdom, de mozaïek geschreven in de bloedvaten van levend marmer, waarop de aarde rust in een dichterlijke omarming.…

ik heb je in vervoering zien gaan er fysiek nog zijn maar geestelijk uitgetreden geen kortsluiting een verplaatsing van krachten waarbij lichaam stand bye in rust zal wachten contact maken gaat het raken aan de schepping zijn om zo voor even te delen in het goddelijk volmaakt dan weer terug compleet met een aura dat…

De Heineken-ontvoerder blijft verrassen Na jaren in de bak in Paraguay Maakte hij ineens een ommezwaai En wil nu snel naar Holland terugverkassen Wat mensen al niet overhaast beslissen Om de Idols-uitslag niet te hoeven missen…

jouw handen overal beroeren buik en dijen zij strelen vragen schenken vervoeren bovenal jouw ogen vlammen vuren hartstocht en tederheid verdrink je in de mijne minuten worden uren en tijd wordt eeuwigheid…

Koplampen en straatlichten Vervoeren mij De rode draad op de snelweg Gevoed door opritten De onderbroken lijn Naar de bestemming Inhaalmanoeuvres van de geest Langs een haag van geluidschermen Op automatische piloot Tussen De Panne, Aalter, Nevele en Gent…

Jij brengt mij in vervoering bij iedere beroering gaan sterren fonkelen jij maakt me gek van verlangen naar de streling van je stevige handen jij brengt me in dromenland als je lieflijke woorden in mijn oor fluistert en ik geloof je zinnen alleen jij bent in staat mij zo te beminnen als ooit een liefde levend was.…

Uitgedrukt voor elk als ware toonkunstenaar kleur je het leven Wanneer voor zonsopgang je vrije klanken zich voortplanten in de open lucht waar ze me rust en ontspanning geven op hetzelfde moment wekken ze allerlei emoties en gevoelens op; een ontwakend sentiment nabij. Bewonderd door hun mooie unieke verbondenheid prikkelen ze mij…

Die zachte en toch zo wilde drift, die vreugd En kwelling, tot één zalige droom geweven; Die vuurvlam die verteert en toch doet leven, - Zij gloeit maar ééns, want ééns maar bloeit de Jeugd! Een reine ziel kan op ’t altaar der Deugd Haar offren en de Plicht dan alles geven Wat van haar afhangt.. máár – dat zoet gevoel Van wel en wee, die moed…

Als na de kalme zomernacht Mijn voet bij ’t liefelijk ochtendblozen Door veld en weiden om gaat dolen En soms, vermoeid van ’t rusteloos dwalen, De onbestemde tred verzacht, Dan boeien fris ontloken rozen En hemelsblauwe veldviolen En witte leliën der dalen Het meest mijn boezem door haar pracht. En daalt de zon in ’t westen neer, Verspreidt…

gedichten worden niet geschreven ze laten zich schrijven ze willen zichzelf zien beleven dringen zich aan de dichter op ze willen leven brengen in bijna levenloze lijven het duizelt de dichter in z’n kop rimpelingen in een stilstaande vijver met de aan hem gegeven gedachten en flarden van woorden moet hij iets zien te laten leven en in…

Dan – wie is hij, die ginds, van elk vergeten, In mijmering verloren, neergezeten, De stilte smaakt der zwijgende natuur? Ten Kate Sakkerloot! hoe jeukt mijn maag! In geen zes kwartier gegeten. Schrale tijden. Vlooienbeten. Kwade jongens. Beestenplaag. Altijd vasten. Duivels mager. Menschenvriendschap. Fricassé. Benen. Longen. Jan de slager…

De lucht is zwart, en sluit een enge kring Van wolken om het aardrijk heen, En pakt zich zwijgend meer en meer op één. Geen enkel koeltje geeft verademing; De noordewind, die afwaait van de zee, Voert in zijn vlucht zelfs hitte en stiklucht mee. Natuur is stil; - het lied der voglen zwijgt, Slechts ’t rundvee loeit, versmachtend en verhit,…

Hij is een klankenluis, een lettergrepenteller, Een taalmans ongerief, een knullig woordbekneller, Een nagelbijtig beest, een pennezuigend dier, Een onzinmakelaar, een vorst van scheurpapier, Een pronkziek pauwenkind, die met zijn staart wil prijken En allen domoors doemt, die naar zijn benen kijken, Een koekoeks kiekenbroed, een opgebarsten klok…

De bloem, door gure najaarsvlagen Verschrompeld en verdord en van de steel geslagen, Verrukt het oog niet meer; Maar als de lente naakt, de winterboei verbrekend, En langs het grazig veld de schoonste kleuren tekent Dan rijst zij schoner weer. Zo wisselt alles hier beneden: ’t Verachtelijk slijk, waarin wij vaak met huivring treden, Is dikwijls…

Een klinkdicht, ja! dat wil ik eens proberen… Het is een sjouw, zo viermaal ’t zelfde rijm! En dat nog wel op dat ellendige IJM; Maar ‘k heb de tijd, en ‘k wil en zal het leren. Dat is één couplet! Het zal wel reüsseren. Maar kieze ik nu, eer ik soms verder lijm, Een onderwerp…Tsa Muzen! ik bezwijm, En weet niet waar ik ’t eerste mij zal keren…

Ik was gestorven Van minneweelde; En lag begraven In liefjes armen; En zie, daar wekten Me opeens haar kusjes, En in haar oogjes Zag ik de hemel.…

natuurlijk is het soms wat schrikken wanneer je in de spiegel kijkt dan moet je even twee keer slikken omdat er bijna niets op vroeger lijkt je mondhoeken hangen naar beneden ook je borsten staan niet meer zo strak over je voorhoofd is iets heen gereden en je billen zijn inmiddels vlak je hebt de onderkin van een kalkoen je buik toont onregelmatigheden…

Ongelooflijk maar waar Het openbaar vervoer kreeg het voor elkaar Om tijdens de spitsuren ongemak te veroorzaken En de passagiers geïrriteerd te laten raken De stroom op het tramtraject was weer ‘ns uitgevallen Dat dit frequent voorkomt, begint echt wel op te vallen Inzet van de pendelbus werd als alternatief beloofd Ondertussen werd je…

Wie kent het niet het bord van weleer misbruik wordt gestraft, stond er elke keer dat we de bus namen. wie kent het niet en toch is het verdwenen net als de moraal van de spreuk want misbruik wordt bestraft is spoorslags verdwenen!…

zoals op vroege japanse prenten tederheid tot zijn recht komt en mij telkens in vervoering brengt zo zou ik willen dichten in ogenschijnlijk fragiel woordgebruik dat stand houdt door de eeuwen heen maar degelijke hollandse dichters maken dikwijls vierkante gedichten in louter hoekige zinnen waarmee ik niet wil zeggen dat de verzen niet…

Een liefdesbrief is beter dan het lief Zelf: als men eens de brieven heeft gekregen Dan heeft men ze voorgoed, terwijl tien tegen Eén 't lief verdwijnt om geldgebrek of grief. Een brief kan men daags, nachts, elk ogenblik Dat men ze bij zich heeft, te voorschijn halen, De tederheid er uit op laten stralen, De woordjes lezen, denkend: zo ben…

Ik wilde een gedicht op een waaier schrijven, Zodat je de woorden je kunt toewuiven En de strofen, wanneer je wilt blijven Mijmren, weer achtloos dicht kunt schuiven. Maar liever wilde ik dat ze binnen In je gewaad geschreven stonden, Zodat tegelijk met batist* of linnen Mijn gedachten je strelen konden. Ik zou deze dwaze wens niet uiten…

Mager paardje, jaag maar: De steppe is eindeloos breed, De vliegen steken in je flanken, De stenen je zere hoeven, Je mag nooit stilstaan en drinken. En de zon is zo hard en zo heet. Smal scheepje, vaar maar: Eindeloos is de zee, Al trillen je moede masten, Al heb je te zware lasten, Toch mag je in geen haven rusten En aan ‘t…

De koelies werpen af en zijgen neer, Zwijgen en eten, zijn verlost voor uren; Des dichters foltering neemt nooit een keer En zonder pooz' moet hij zijn doem verduren.…

een dichter weet wat ik bedoel zo, dat was weer een woordje met geringe diepgang ik gooi het met de dag op een akkoordje had toch al niet veel noten op mijn zang…

in mij Laat zich vervoeren Tot groots en uitbundig En laaft zich Nieuwe voeding Voor de geest Creatief verwordt Geen uitvlucht Maar helpt Het hier en nu De realiteit te zien En aanvaarden…

De nood is hoog, we moeten vaccineren, Ampullen reizen ijlings door het land, Met het vervoer is wel iets aan de hand, Laatst hoorde ik een transporteur beweren: “Je kan ze veilig in m’n wagen zetten, Want ik vervoer tenslotte ook kroketten!”…

verstuif mijn ouderdom vervoer me op de oude sleeën die mij ooit in vervoering brachten.…

De staking van het openbaar vervoer bleek voor weinig overlast te zorgen. Men stelde bezigheden uit tot morgen. Staken helpt klaarblijkelijk geen moer. Ik heb me er op straat van vergewist: niemand heeft de bus of trein gemist.…

Pegasus en de Hippocrene wat meer heeft een dichter nodig?…