Alle inzendingen over Doorkruisen

het hemelblauw daarboven de rollende storm en bomen gerooid takken met armen te mager om te loven Van wie het helste kwaad ontmoet die bijna zijn vergaan in het weerlicht zien we ze staan rondom schaduwen en donkere wolken ach hoe getergd zijn de volken Het schreien en zuchten bliksemend onder donkere luchten die onze wateren doorkruisen…

Verdwaalde tranen doorkruisen uitgedroogd zand, vermoeid en eenzaam…

[Senryu] herverkaveling drie vliegtuigen doorkruisen de strakblauwe lucht…

Samen met de valavond doorkruis ik haar, peil in de diepe poelen naar wat hangende is. De zon was vandaag mild en verlegde de schaduw, ik kon er wel niet bij.…

Ik reik naar het licht van mijn dromen doorkruis de tijd mijlenver voorbij de grenzen van bestaan daar fluister ik zijn naam in de schaduw van Gizeh schrijf namen in stoffig zand voor eeuwig verbonden in tijd…

om donkere spinsels te verbergen bedekken vogels haar hoofd bloemen doorkruisen benen bloeien schaamhaar tegemoet aan haar voeten ruist de zee en zij geeft zich over aan water en wind weerloos als een kind…

Pijnlijk simpel spreken zinnen doorkruisen tevens je hart omdat je niet kunt bedenken wat er toch eigenlijk wordt bedoeld.…

Jaren worden gebonden door het delen van stiltes in woorden door het doorkruisen van gedachten. In gesprekken worden banden geschapen door eenzelfde ontdekken van een verwonderd begrijpen en betrachten. Onze vriendschap wordt een houden van, een beleven, een ontmoeten van een mens, een verrijking van mijn leven.…

misschien zijn het warmtelijnen die koude doorkruisen of stille omgangsvormen aan het oog onttrokken door stadia van afstand op pijlers van de overkant door kromming van aarde in verbogen ruimte in mate van vaagheid onoverbrugbaar onoverkomelijk zal ik toegelaten worden tot de plek van mijn afwezigheid ik weet het niet niet bij benadering…

Zoekend doorkruis je mijn pad, het pad dat ik zoek, vind je de weg die ik ga... Je ontneemt me mijn zicht door mijn hand te nemen voor als de golven komen... en de sterren vallen neer... Je sluit mijn ogen door mijn gedachten te weten nu de golven komen... en de sterren vallen neer...…

Lief en leed doorkruisen mijn gedachten, Ik fiets, ik leef! en wil echt niet wachten. Morgen is daar wel de zon.…

de snaren staan strak vandaag in gezwinde pas naar zolen te graven in bedekte bodem achtergelaten al doorkruisend van weilanden bezongen met muren van prikkeldraad zonder van zins de goede moed te verliezen het blijkt wel weer, we zijn erg gematigd…

Ik moet nu spoedig naar de Balearen De eilanden doorkruisen op een ezel De kleine baaien zoeken En de meisjes paaien De harde korrels voelen Aan mijn voeten Ik moet nu spoedig naar de Balearen Alles vergeten wat mij heeft verlaten De warme zon zal mij van al mijn pijn genezen Nog eenmaal kan ik dan gelukkig wezen Van mens en dier heb ik…

En toch, ik kan het niet vergeten Het kleine dorp waar ik vandaan kom Zomers geleden, zwaluwen vliegen boven mijn hoofd Lege straten, fietsend naar de derde dijk Een leeuwerik stijgt zingend op Uit het gevangen zonlicht van het koolzaad Toen en nu, momenteel doorkruisend Zie ik mezelf staan, alleen en niet ongelukkig De vangst van paling vergoedt…

Kun jij de rust omarmen Je hart verwarmen Even stil laten gaan Stevig in je schoenen staan De wind voelen bruisen Natuurpaden doorkruisen Van druk ontdaan Weg van de waan De wereld anders beleven Gemoedsrust gegeven Lichaam en geest voldaan Zullen we gaan?…

oftewel bilateraal maak ik het discutabel delegeer ik mijn ongemakken ongenuanceerd non-verbaal uit ik mijn onvrede met mijn middelvinger ik steek mijn tong uit gedecideerd zoals het een dame betaamt pontificaal recht ik mijn rug kritische blikken aanschouwen mij wanneer ik lachend met zekere tred hun paden niet meer zal doorkruisen…

Mijn stad, mijn stad, waar ik in het donker struin, dronken dwaal en die ik stap na stap zo vaak doorkruis. Mijn nacht en ontij stad, waar straten in het donker lanen zijn, met struikgewas, bloemenpracht en bomenrij. Zonder al die mensen en lawaai en slechts mijn voetstap die tegen slapende huizen klinkt.…

Drijfzand en verharde wegen doorkruisen het bestaan. Probeer m'n hart te volgen om de juiste weg te gaan!…

Wij doorkruisen samen de ruimte. Maar meestal weten de mensen het niet dat ik neerstort in lichtval vloeibaar als water word en zij mij kunnen betreden. --------------------- uit: 'Toledo', 1995.…

alsmaar slimmer..alsmaar concreter doorkruisen ons achtergebleven stenen tijdperk..onze rijpheid in dingen. Mooi, het gepraat in onszelf op zoek naar wetenschap het menselijke brein. Alwetende, dat nooit iets zal kunnen evenaren "het zijn" van de superieure schepping gerustgesteld en overtroffen met deze gedachten.…

ik doorkruis telkens mijn zee wissel woorden met eb en vloed ik heb windeieren gelegd en een strand geoogst schepen vallen achter de einder verdwijnen zonder troost de mast verdwijnt als laatste Moeder Aarde, klamp mij aan welk schip daagt de branding uit?…

Hoe kon ik worden ik ben in jou Wij zijn bestemd in samengaan Liefde is de zachte wind onder je vleugels het begrijp van waarheid zonder woorden Doorkruis de hemel laat liefde heilig zijn Dit gedicht is geschreven voor het huwelijk van Ruud Linssen,dichter en schrijver, met zijn grote liefde Roos.…

" Ik kan bergen trotseren, en doorkruis de zee. Ik durf weer te leven, want jij leeft met me mee! Dit wil ik je vertellen, omdat ik van je hou....... De wereld is zoveel mooier, nu ik samenleef met jou!…

" Ik kan bergen trotseren, en doorkruis de zee. Ik durf weer te leven, want jij leeft met me mee! Dit wil ik je vertellen, omdat ik van je hou....... De wereld is zoveel mooier, nu ik samenleef met jou!…

Ik zie meanderende rivieren die stromen tot een waterval doorkruisen wouden en landerijen en vullen zeeën van kust tot kust. Dit is een wereld waar ik wil dromen van elfen en feeën mijn wereld vol fantasie die ik nooit in werkelijkheid zie.…

Ik zie meanderende rivieren die stromen tot een waterval doorkruisen wouden en landerijen en vullen zeëen van kust tot ust. Dit is een wereld waar ik wil dromen van elfen en feën mijn wereld vol fantasie die ik nooit in werkelijkheid zie.…

Ik zal het woud doorkruisen! ik zal op onbegane grond staan Ik zal mijn kolk doen bruisen! Droom, droom laat mij niet in de waan.…

Als de passiebloem bloeit, sterf je niet want dan kun je haar parfum niet ruiken haar mooie bloemen blijven ontluiken in de kleur die zo past bij verdriet Als de passiebloem bloeit, huil ik niet want ik laat m'n geluk niet doorkruisen nu mijn hele heelal staat te druisen in de branding van al m'n verdriet Nu de passiebloem bloeit laat ik…

Fluitend loop je door een verwilderde stad trams doorkruisen haar met hoge snelheid en een fietser steekt zijn vinger naar hen op, leve de vrijheid graffiti schilders zijn druk bezig een grauwgrijze muur te bespuiten met vormen en kleuren, waarop Dali en Picasso van boven al lachend naar hen fluiten in het stadspark lopen kinderen met…

dansen in de zon het ochtendbos ontwaakt, het licht herwon ik volg de paden, fiets op golvend terrein kijk steeds rondom om hier stil te zijn De vogels vliegen, eenden in de sloot Een moeder brengt hier haar jonkies groot De schapen grazen, blijven rustig staan Laten die fietser gewoon maar gaan In dit bos kan ik niet meer verdwalen ik doorkruis…