Alle inzendingen over Dwaal

buiten is het donker en koud de bomen in de straat zijn kaal en oud op mijn kamer is een schemering van het kaarslicht te zien uit de radio komt de stem van Queen even knijp ik mijn ogen dicht mijn gedachten dwalen af naar jou omdat ik zo veel om je geef en van je hou…

Geef jouw hand laat je leiden door de stilste, steriele wildernis aller tijden waar alles wit lijkt flora is verdwenen fauna als albino, maar niet leeft liefdeslijnen doorgesneden juist zijn hand volgt het goede spoor geen oost of west, maar het intuïtiespoor zwevend in dit witte tussenland zonder nacht, oost of west geen anker…

Langzaam maar zeker zijn wij bezig om terug te keren huiswaarts zonder herinnering, Van donker naar langer licht vanuit open ruimtes gevlogen een horizon wijst de weg met op onze rug een windroos geschilderd, Zouden wij niet liever vergeten en verder dwalen zonder diepe verhalenstof met een dagelijks zweven langs maskers die ons van alles…

schimmen die tussen de wolken dwalen. De sterren wijzen hun de juiste weg naar een plek ver van het aardse bestaan. Naar een plaats waar ze kunnen rusten, tot dan dwalen ze verder tussen hemel en aarde. Tot ze de plek bereiken waar het eens begon dan de eeuwige rust vinden bij De bron van ons bestaan……

Nu dwalen ze tussen hemel en aarde met hun eigen verhalen daar in het heelal. In een ander bestaan ver van de aarde, maar ze geven ons kracht als er is een sombere dag.…

Ik dwaal in ’t donker, het zwart van de nacht. Als ’t ochtendgloren zich aandient, dwaal ik nog steeds, met al het licht, dwaal ik.…

een lange hete zomer door al je gedachtegangen om af te dwalen naar je hart en daar blijf ik dan zitten als het mag…

Dwalend door verlaten straten van mij onbekende kille steden doodstil door Jan en alleman verlaten opgejaagd door spoken uit het verleden wandel ik op een vroege zaterdagochtend aarzelend door mijn hoofd op zoek naar zekerheden waarvan ik denk te zijn beroofd. In een kluwen van verlatenheid en nijd die de liefde even deed verzwinden. ben…

De stem die ik verloor was een stem die de stilte niet meer kon brengen waar ik sprak en wilde fluisteren naar de schaduwen die mij wilden zijn en niet meer zwegen.…

Dwalen door de straten in de avond zonder doel zonder taak dwalen door de straten in de avond. Horen schreeuwen in de straten in de avond zonder doel zonder zin? Dwalen door de straten in de avond.…

reisje boeken Ik wil eens kijken door jouw ogen kunnen zien hoe jij me echt bekijkt Even de scherpte en de diepte in of alles werkelijk is zoals het lijkt Ik wil eens voelen met jouw lichaam hoe het is mij steeds weer te beminnen Jouw krachtige lijf onder mijn regie zou het voelen als telkens weer winnen Ik wil eens door je gedachten dwalen…

Vol met stemmen die me zoeken als ik verder dwaal op hetzelfde koord en evenwicht zoek maar niet weet of ik mag vallen met de woorden die breken omdat ze mij alleen nog de pijn van stiltes gunnen. Want ik ben jou en jij bent mij maar we delen alleen een verdwaalde werkelijkheid.…

herken het maar al te goed vooral uit films waarin ik niet meespeelde herken het dolen wel door de mist al dacht ik vaak: heb me vergist het kan niet waar zijn maar herfsttijd staat voor alles vaak door vocht en kilte of luchtdruk tegenelkaar slapeloosheid die dan overvalt vertel mij maar niks over gekleurde bladeren: ik heb er wat…

Ik ben op weg naar vroeger om de kilte in mijn hart te bestrijden. Hier heb je vleugels, zei mijn vader. Vlieg niet te hoog, vlieg niet te laag, riep hij toen ik vliegend voorbij fladderde. Buiten de hoge heggen gaat de wereld verder. Ik wil alleen horen hoe jij naar me riep: volg de vogels, volg de vogels. Dolend in mijn dwaaltuin verlang…

Want ik wil anders, ik wil dwalen op plaatsen waar nog niemand kwam. Ik schep mijn wereld in verhalen waar ik even wonen kan. Want ik wil anders, ik wil dwalen waar ik nooit ben geweest. Ik schep mijn wereld in verhalen tot ik het laatste teken lees.…

Dwalen, eeuwig zwervend al lijkt al, 't oneindig vlak Toch zoeken, hoop dervend als varend op het zinkend wrak en dan op land, geen zicht verwervend maar voor 't besef, de moed te zwak...…

Dwalen... dwalen is wat ik doe. Op zoek naar de kracht. De kracht om te sturen.…

schenk me tomeloze energie leer me je loslaten als ik voldoende weet als ik er klaar voor ben al wil ik niet leef dan je liefde in nieuw geboren geluk lief leven haast je niet berisp me als ik je veroordeel laat me je ontdekken in al je facetten maar laat me soms even heel even, lief leven een paar momenten zinloos dwalen…

Dwalend door jouw gedachten de mooiste bezielde vlinders verzin jij in geheime fantasie alleen in een ongeremd leven waarschijnlijk minstens veertig vlinders allemaal op zoek naar jouw schoonheid! Je weet het misschien al het is een gevoel diep in jezelf een eeuwigdurend welkom als je eindelijk loskomt handen zwaaiend zonder woorden…

Ik dwaal rond in dit doodstille hart waar een schommel enkel in dromen voorbeweegt. Ik speel met dronken gedachten, por in vergeten as terwijl een beverige vinger doelloos levenslijnen brailleert in een poging klaarte te voelen.…

Je geest gaat dwalen als je ouder wordt en denkt dan veel in het verleden je geest is ook niet meer zo scherp en weet zo weinig van het heden. Het vroeger krijgt opeens weer kleur je doolt dan weer door wat geweest is en waant jezelf weer in die tijd en ziet het ook niet als gemis.…

Als de schemering valt en mijn gedachten dwalen dan wil ik die tijd met jou zo graag eens herhalen. Dan denk ik weer aan vroeger hoe mooi het eens is geweest toen waren onze dingen samen als een spetterend feest. We lachten en dansten in het licht van de maan plukten ze sterren van de hemel en lieten ons helemaal gaan.…

ik dwaal in mijn gedachten ik kijk om me heen niemand die mij hoort ben ik nou echt helemaal alleen de stilte wordt me te veel het wordt donker het wordt kil nog steeds loop ik rond opzoek naar mensen die me horen of begrijpen als ik verder kijk zie ik een klein puntje licht ik denk dat het een straaltje geluk is dat me tegemoet…

ik kan mensen liefhebben zomaar omdat ze me veroveren ontvangen met één woordje, wereldgroot meer is er niet nodig om een leven na te laten ver weg van het evenwicht der grenzen ik kan uit dat woord geboren worden, vogelvrij vol van ongeduld weergaloos stralen in de welving van beminnen als de zee rondreizen zonder regen uit te vegen…

Als ik hiervoor woorden kon vinden zou ik de ogen sluiten en geblinddoekt dwalen in jouw geurentuin en vastleggen op tijdloos perkament maar niet kon zeggen op dat moment als je er niet bent en dat is vaak. "Zoals de bloemen hun geur verspreiden, hebben wij de liefde nodig om mens te zijn ". Francis Bacon…

Als het dwalen van de geest ook dwalen wordt in daden, en bekende wegen worden onbekende paden, dan komt somberheid in huis en moet je naar gevoelens raden.…

Om in dromen te dwalen moet je innerlijk rijp zijn zoals het authentieke knaagdier in verte van jouw landschap waar molshopen op bergen lijken een schilderij zou je kunnen zijn met verwilderde vergezichten voor een pastelkleurig konijn onder mijn hoed van eeuwigheid terwijl de regen het woord zoekt vliegen er dromen naar herfstkraaien…

Kom bij me, zeg je in de dwaalnacht maar ik ben mezelf niet in toekomst of verleden ben ik vergeten wie ik ben je laten gaan kan ik niet naar dat niemandsland zonder taal of gevoel zal ik niet bij je blijven wanneer bliksemschichten onze passie verlichten geef ik je lik op stuk met aangebrande tongen en in de retoriek van het…

we moeten onze regen nog verschuilen onze wegen nog banen, in wederkeer begaan de maaltijd verteren, vragen om vergeten voor de wolken uit in hun vlucht vooruit ter elfder uur, voor het later is dan morgen…

Dwalen, en niet verdwalen zo spreekt zijn stem, zachtjes een beetje bedeesd, in korte zinnen klinken zijn woorden, en ik luister aandachtig naar wat hij te vertellen heeft hij vraagt me naar de zee ik vertel hem over golven meeuwen boven de einder en spelende gedachten ik laat hem foto’s zien hij pakt mijn hand in de zijne die uit…