Alle inzendingen over Eeuwigheidswaarde

je lachte in je hand bloeide en vervloeide tijd de deur stond aan liet de uren ongehinderd gaan de scene heeft eeuwigheidswaarde tot ingrijpen het verstrijken stopt actie en reactie nemen de draad weer op in het regisseren van nu de ingreep heeft de deur op slot gedaan en tijd buiten laten staan of zijn de uren meegelopen…

Vandaag en gisteren zijn en worden dagen zinnen, wellicht beleefde momenten om te bewaren te beschrijven, liefdevol te schetsen in dagboeken. Hoe ook nu weer de ene maand de andere werd deze regels in je hart herinneringen bewaarden vele dagen wel of niet een potje konden breken. Wellicht zeg je zand erover al was het aarde nu zij gisteren…

uit onderzoek blijkt dat dichters bestaan uit zwevende materie als de tijd verstrijkt en ze er nog staan raak je hun mysterie van deeltjes op aarde met eeuwigheidswaarde…

Door haar geschreven Prachtig handschrift Mooie woorden Een gelaten traan Verlopen inkt Gevlekte woorden Woorden van medeleven Van ervaren pijn Emotionele woorden Een diepe zucht Verbeten gezicht Verdrietige woorden Ooit weer samen 't Liefst zelfs nu Woorden van hoop Door haar geschreven Oprecht. Welgemeend Serieuze woorden…

Kunst Is verheven Boven De Algemene maatstaf der dingen Kunst Is gelegen in een gebied van de geest Die alle kanten van het bestaan leest Die alle verhalen heeft doorgrond Kunst is het universele verbond Heeft eeuwigheidswaarde Is het mooiste wat de mens In zijn talenten heeft laten zien op onze aarde…

idee dat ik de enige ben die zijn gedichtenbundels nog wel eens uit de kast trek zoals met Carmiggelt de kronkels zijn begraven zo vergaat het de verzen en daarmee de dichters zo je ooit hebt gedacht dat verzen worden geschreven voor de eeuwigheid moet je dit maar snel vergeten schrijf gerust verzen maar verwacht daarentegen geen eeuwigheidswaarde…

Het heeft eeuwigheidswaarde maar kan het leven niet aanraken, ziet alles aan zich voorbijtrekken en kijkt misschien wel uit naar de dood, die alles oplost, ook dit niet zijn-…

geen verhalen doch gedichten die zichzelf ten gronde richten als ze eenmaal zijn gelezen hoeft geen sterveling te vrezen dat ze ooit nog zijn te horen weggewerkt en nooit herboren weet geen mens nog van 't bestaan doorgestreept voorgoed verloren is het met het vers gedaan…

Er is zoveel schuld, er is zoveel pijn maar kinderen ploegen de aarde; er is niets geijkt, er is niets vertaald er is enkel de lente met eeuwigheidswaarde.…

toekomst is verdovend reeds langere tijd in 's lands hoofdstad van noord tot zuid normen en waarden diep ondergronds verpulverd aangeplempt vroeger vaak lastpost genoemde mokummers geloven hun ogen oren niet denken mesjogge kijken daas in diepe putten lijken gestild door een lijntje met eeuwigheidswaarde leefbaar amsterdam diep…

niks natuurlijk. maar ik kan het proberen. stel dat God bestaat, bevrijdt Hij me uit die stilstand, doet Hij het licht aan, een lamp- je om licht in de duisternis te maken, een spaarlamp met eeuwigheidswaarde....…

Twee bewuste volle manen verder het borrelt sporadisch Het raakt me wanneer ik einden loop mezelf herken in eenvoud of rechtop lopen zo overdreven lijkt en sfeeromschrijvingen vergetel als donker in een nacht onmachtig enkel een schampere toon teweegbrengen Variaties op het thema blijven leegtes barokke spinsels zonder eeuwigheidswaarde…

het moet een vreemd land zijn waar onze zon zich iedere ochtend richt naar haar eigen bron ontluikt in rood haar seizoenbaan trekt met ons planetenstelsel hijgend in de nek wie weet is zij de mooiste uit de interstellaire bloemenwei brekend in het zomerlicht dat in eeuwigheidswaarde zijn grootsheid heeft benoemd in het voeren van…

Kruisen op het koude kerkhof, chrysanthemen op de graszoden mensen denken nu aan de doden aan pijn, lijden, as en stof Een akker als tranenaarde van tijd en dood ontdaan, maar de eeuwigheidswaarde blijft hier voortbestaan. De oude treurwilgboom, haar dunne blaadjes beven. Zie hoe de levensdroom hier is voorbij gedreven.…

Mijn foto is nu opgeslagen in de cloud, die zo digitale eeuwigheidswaarde houdt. In kleur of zwart wit, het is mij om het even. Mijn portret is een exponent van mijn leven. U ziet nu misschien een rimpel of stille lach Het is de fotograaf die mij, met zijn ogen zag.…

er wordt aan de deur geklopt Jezus de sterke Heiland staat buiten wil mijn gast zijn met diep ontzag kom ik nader druk langzaam op de klink met vragende schuldgevoelens mijn hand voelt zwaar aan door de kier schijnt stralend licht omgeeft de Redder de mensheid die vol genade binnen treedt met mij aan tafel zit de maaltijd zegent van eeuwigheidswaarde…

fluisterend ritselend tegen ons praten omdat je nu rusten moet nieuwe krachten bijeen verzamelen om in het late voorjaar aangewakkerd door de wind jouw grieven ons weer behoedzaam via verse bladeren toe te kunnen stamelen hopende dat je ooit een luisterend oor vindt ieder jaar opnieuw hetzelfde pogen te vertellen oude overgeleverde verhalen vol eeuwigheidswaarde…