Alle inzendingen over Eigenzinnigheid

blijf staan, anders is het hek van de dam deel de muur in stenen, cement en losse modulen strijk met de haren mee over één kam al wat blijft is een cluster moleculen…

verloren woorden worden vertrapt door stampvoetende passanten verdwijnen tussen kierend beton opgenomen tussen de smalle openingen vergruizen ze in nietszeggende letters waar ze opnieuw mogen beginnen met de opbouw van een zinvol bestaan voorzichtig pluk ik ze tussen de tegels uit als onkruid, dat ooit verstoten weer mag bloeien als zichzelf…

tegen de draad inlopen deed ik al veel vaker. het liet de stoffige hoeken en achterafkamertjes zien waar men mij niet verwachtte de enkele keer dat een man in uniform mij terugwees deed mij een omweg kiezen. altijd al wil ik weten wat er buiten gebaande paden is…

gesloten ogen leunen in hem die al zo lang kraakt als dat voeten rond zijn dromen lopen vooruit waarin gedaantes haar wegwijs proberen te maken tot zij haar vleugels uitrekt en opvliegt om de zon te kussen…

taalscherven raken soms aan schoonheid te eigenzinnig voor een aan elkaar gelijmd bestaan schitteren ze in onvolkomenheid om rafelig en aangedaan op te lichten in de stroming van sprekende taal…

Eigenzinnig moderne mannen die trots roeren in de vroeger zo traditionele vrouwenpannen. Eigenzinnige pottenkokers vaak beter betaald en gewaardeerd; hebben de vrouwen weer iets uit handen genomen waarvoor dezen slechts vrijwillig werden geaccepteerd.…

vroegrijpe jasmijn drapeert zich elegant rond een wild tegenstribbelende wingerd wordt er echter subiet weer afgeslingerd door een klimlustige roos met zwarte band maagden klimmen dartel in palmen juffertjes verschuilen zich in ’t groen lonken naar het ontluikende seizoen terwijl ze meewuiven met de halmen maar als het botert tussen alle…

moment van innige stilte kreeg ik met Petrarca even contact mijn ontwerp werd niet direct omgehakt toch voelde ik wat ijzige kilte met zijn sonnetten valt niet te stoeien dwangmatig geschrijf is zijn uitgangspunt eigen werk is aan een ieder gegund ik heb geen zin op zinnen te broeien wilde graag weten wat hij van mij vond mijn suggestie eigenzinnig…

Het hiaat in de communicatie blijft zich moedeloos herhalen in deze woordloze gebaren in broze kalmte broeit stilte op nieuwe geheimzinnigheid om open deuren te sluiten nieuwe wegen te vinden er groeit een pril verlangen door diepe rust gevonden om de stilte te verfraaien uit eigenzinnige bron nieuwe sereniteit in de nacht.…

Eigenzinnigheid kreit vanaf hoge rotsen wit hun geweten. De breuklijn scheurt scherp conservatieve lijnen.. voordeel is twijfel.…

Politie is je beste kameraad, maar soms is Oom Agent wat eigenzinnig. Dan reageert hij overdreven pinnig en zo verergert hij soms juist het kwaad. Maar heb je geen ID, zo blijkt al gauw, dan krijg je, net als iedereen, een douw.…

na een gesprek met een eigenzinnige penis een boompje met een gading met een toompje en een lading onafhankelijk voor een deel noem het groot of eerder klein en dan toch fijngevoelig begrijp je er de ballen van rekt hij het even uit in het bijzijn van Wilhelmina Vooruit…

Een ontevreden en eigenzinnige veehouder uit Jonen, die zijn afkeer voor de klimaatakkoorden wou aantonen, deed de methaanuitstoot fors groeien, elke dag kregen z'n varkens en koeien een groentegerecht met uien, spruiten en bruine bonen ...…

Je zal jezelf maar heel wat vinden. Een kanjer in onze boerentaal Je pocht ermee bij al je vrienden Je bent het, denk je, helemaal Je keurt heel vaak het werk van anderen Heel kritisch, want je bent zo beregoed Eigen werk is niet te vinden Omdat je het zelf wellicht nooit doet…

Het motief was het moe maar een patroon te zijn in het vloerkleed. 't Wou de wijde wereld in, en ging als een klimoprank in het ijle. 't Rekte zich, op zoek naar een verband, dat er niet was dan in het kleed. Dapper steigerde het motief tegen de hemel, helmboswuivend. Omweef nu, hand, met wand, met warme kleur en klank, die wandelende…

Toen er een ziel kwam in zijn nachtmerries, en vleermuizen vlogen bewogen door de nacht las hij de brief van zijn moeder liet tranen in hout branden folterde zijn geweten met schuldgevoelens wilgentenen aan de rand van het meer, dat spiegelde herinnering vol oude poppen verweerde weemoed in de nacht met als slot het schimmenspel van…

(Een Zutphense vertelling) Elk weet, waar 't Almens kerkje staat, En kent de laan, die derwaart gaat. Een duiker perst daar, onder 't spoor, Zijn schuim tot in de Berkel door; Al golft rondom de wintervloed, Men komt ter preek met drogen voet. Eens was het anders hier ter stee, Wanneer een voord den weg doorsnee, En 't brugje, naast…

Schoolmakkers van vroeger treffen elkaar in een zaal vol schemerblauw met roze schemer. Als de vrijgezel zijn jeugdvriend ontmoet, bewondert hij dat voldane echtpaar. De man alleen voelt zich licht bedroefd, peinst zwaar: "Is vrouw en kind te missen voor mij goed? Naar welk leven verlangt mijn onstuimig bloed? Heerlijke reizen maak ik ieder…

Het rotsblok dat vanuit het niets opdook - Een eigenzinnige asteroïde - Die moeten we de toegang streng verbieden, Die eigenheimer zweeft hier bloedlink spook. Wellicht valt hem een warm onthaal ten deel, Mits hij wel keurig zweeft in het gareel.…

Een jonge en eigenzinnige poëet uit Berg-en-Dal maakt haiku's aan een bijzonder hoog toerental, drie-regelig ? heeft echt geen zin ! en die 5-7-5 lettergrepen ? evenmin ! en de natuurervaring ? steek die waar de zon nooit schijnen zal ! ...…

Sinds mijn wijze kater dood is, groet ik alle onbekende poezen, omdat elke eigenzinnige poes de kater voorstelt die ik mis.…

Toch zal ik ooit vinden de weg waar ik zoeken moet hopelijk niet eenvoudig laat ik mij klakkeloos binden aan gemak en aan zoet, verwend en eigenzinnig.…

als was het een stuk van mij een wilgenkop eigenzinnig in een groene dreef een boterbloem die het maaien van de graskant overleeft een wandelpad vertrouwd onder oeroude bomen geluk dat mij beschoren is zolang ik nog durf dromen een paard dat hinnikt als het mijn voetstappen hoort het diepe rood waarmee een laatste roos…

dagen korten in het nachttij van een dromendichter sterven in de duinen van het eigenzinnig hart woorden staren wangenbleek naar het ongekende afscheid waar ik de zilte vloed in mijn zakdoek druk zilverwit sterven vleugels door de stilte van een open zee op vreemde vogels schrijf ik blauw wat eenzaamheid is…

Hij schreef het voorwoord: zij lag stil, haar ogen keken hem voorbij, gebroken licht zonder menselijke activiteit; toch lag ze ijselijk mooi; ver te zoeken vers van onalledaagsheid, een compositie met flarden eigenzinnigheid.…

Slaap niet te vatten door ziekte gesloopt Licht van de wereld en geld niet gegund Genadeloos sloegen draken mij neder Eigenzinnige mensen komen weder Al zou het dan slechts zijn voor zoete wraak Mijn pen genade- loos en altijd raak Vermoord, door hun meedogenloos geweten Met persoonlijkheid, dubbel gespleten...…

Ik kniel voor je schoonheid voor het licht van je ogen voor de scherpte van je intellect voor de kracht van je woorden voor de warmte van je vlees voor het vloeien van je liefde voor het openen van je benen voor de tranen van je verlies voor het schokken van je lichaam voor de openheid van je geslacht voor de eigenzinnigheid van je geest…

Eigenzinnigheid het gezicht toekeren. Rust uitstralen en meningen accepteren. Vrijheid gunnen, zo vol vertrouwen. Iemand aanvaarden en verder bouwen. Jaloezie, algeheel de mond toesnoeren. Fakkel doorgeven en licht vervoeren.…

Er bruist jeugdige energie uit jouw eigenzinnige bron onder gevoelens verborgen om geroezemoes te ontlasten eenzamer in het tumult niet ver weg van de mensen onder een dalende avondzon in een zwijgtaal vol emoties nu je danst als een lentebloem bikinimeisje omdat het goede leven aan nieuwe avonduren begint in de schildersschaduw…

je ademt sleutels waar ik sloten had gemaakt danst over mijn balken in een eigenzinnige cadans bast mijn contra open met mateloze overtuigingskracht molt alle hoge accenten uit mijn eerste repliek ik kruis de ligging van de klank met een chromatische krul en ladder dan mijn eigen melodie rond jouw toonaangevende geluid…