Alle inzendingen over Even de weg kwijt...

verhuisd verloren los even.... de weg kwijt thuis.... gaat komen daar ga ik nu van dromen.....…

Even de weg kwijt Naar binnen kijkend Op zoek naar mezelf Schrikkend en Vragen ontwijkend Moe van top tot teen 't Antwoord op vragen Weet ik zelf niet eens 'n Week helemaal alleen Begint er dan iets te dagen ?…

Hallo Mam, just dreaming of you 94 nu, wat geweldig wat een wijsheid moet je hebben ik voel wat je mij wilt zeggen oke, ben even de weg kwijt 'k ben nog steeds niet volwassen ik hou niet van de systemen hier you know tell me, moet ik door of kom ik bij jou, hoe is het daarboven? ik hunker naar jouw lach...…

ik dacht dat ik er immuun voor was maar niets is wat het lijkt ben meteen voor je gevallen vind het leuk als je naar me kijkt ik voel je ogen mijn lijf reageert op jouw aanwezigheid in gedachten kus ik je lippen en ben dan heel even de weg kwijt jij maakt iets in mij los ik kan het niet beschrijven misschien ooit zijn wij alleen met…

Het mooiste deel van mijn leven was de geboorte van dit kind dat nu even de weg kwijt is maar het ooit weer terug vindt. Ik heb hem altijd lief gehad ook al geloofd hij het niet ik heb zijn tranen gedroogd in al zijn kinderlijk verdriet.…

Even de weg kwijt. Jij snuffelt ongestoord je favoriete plekjes. Soortgenoten naderen. Even zwaaien met de staart. Geen zin voor meer. De dag wacht op warme zonnestralen. Die laten op zich wachten. Het regent mist en kou. Morgen weer een nieuwe dag.…

De mens leek, even, de weg kwijt, niet meer gelovend in het wonder, de mens leek niet bij z'n verstand; van alle rust en vrede beroofd. Maar nu zijn de wapens neergelegd, is er een eind gekomen aan 't gevecht, het gevecht dat ons de vrede heeft ontnomen. De vrede is terug ... of lig ik maar te dromen?…

hallo, ik bedoel de datum kijk even op de steen dan bij de eerste datum nee niet de tweede daar was je namelijk even de weg kwijt we hebben je daarna nooit meer terug gezien achterom kijken kon je ineens niet meer en dat doet pijn nog steeds pijn zelfs na bijna drie jaar zou ik je daar nog een mep voor willen verkopen of ik…

Het gaat snel in de tijd van corona. Wat een maand geleden nog waar was, is dat vandaag niet meer. Wat toen nog onwaarschijnlijk leek, klinkt vandaag als de logica zelf. Wat gisteren nog een rariteit was, is vandaag als de logica zelf. Wat een bron van spot was is nu het nieuwe normaal: Het mondmasker. Benieuwd hoe snel de sociale druk zal…

Ben niet boos   als ik het uitschreeuw Met piepende banden   op de rem trap Blijf stilstaan   op deze eindeloze weg Van het leven weg   van de kleuren weg   van alles weg   met heimwee in ieder moment Dwars door het veld   ga ik Op weg naar de zee   ga ik Of wat er ook is   achter het graan Dwars door de dag   ga ik Op weg naar…

De trein zit vol met gekken vandaag er zit een robot in het dak een spook in de lijn en de wielen zijn van staal Ik hoor muziek waar stilte is ik zie gezichten op het water hoor mijn naam als niemand spreekt en fluister mijn gedachten Hier sta ik, kaal gestript ontdaan van alle onzin je zei dat je zou wachten tot ik terugkwam, ooit, later…

Ik wandel Over het Zanderige Duinpad Het is Stil Alléén de rustgevende geluiden van de wind en af en toe een andere wandelaar die langs Loopt met hond Ik sta Stil op het hoogste punt in het duingebied Kijk de diepte in van de helder blauwe lucht en Laat me erin verdwijnen…

Hij komt met veel weg “Grijp ze bij d’r poessie!” Hij gaat ook niet weg Nederlaag of niet Hij is gek op dictators Spiegelt zich daaraan Hij wil het worden Hij is al aardig op weg…

Kon ze maar even haar hoofd in de handen van jouw schoot leggen. Jouw kom als drager van haar beleven voelen gedachten. Opgerold in foetus houding omringd door helende energieën... vloeibaar baarmoedervocht waarvan elke trilling als een golf haar celgeheugen zuivert van aardse pijnen.…

Winterzon tekent mist op een bladloze tak, schildert zonder kwast Mijzelf verloren, kwam de dood tegemoet, ook hij scheen de weg kwijt. Gaf haar twee rozen, dankbaar gaf zij mij één zoen houd nog wat tegoed. Stilte tussen woorden in brede zin, daar put ik de adempauzes uit.…

Het doet pijn bij je te zijn lichamelijk aanwezig ogen dwalen weg zeggen zoveel terwijl je al zo lang niets meer zegt opnieuw sta je op loopt heen en weer die tergende onrust kwetst elke keer nog ben je hier lijfelijk thuis je geest is al in een ander huis het doet pijn bij je te zijn…

En wat ik ook doe, of wat ik ook nalaat, ik ben de weg kwijt, vandaar dat ik het blad maar omsla!…

'k Ben éven weg... je zult me éventjes niet zien... 'k bén er éven niet.... je zult me éven moeten missen... 'k Ben éven weg van huis... 'k Moet "even" naar 't ziekenhuis... dus "plaats" ik even niet... Maar wees niet ongerust... al is mijn lichaam géén machine... 'k Ben gauw genoeg weer op de been, je zult 't zién...…

Stil loop ik door de nacht over hard bevroren sneeuw de weg even kwijt de maan verlicht mijn levenspad en helpt me zoeken naar de gulden middenweg…

voel me draaien in de wegen van je hart je hebt me al genomen mijn ziel verpacht een slaaf zo voel ik mij maak jij me vrij? leef mijn leven want bij mij is alles gestrand…

Waar zal ik vandaag naar toe gaan? De koffers zijn al gepakt, alsmede het paspoort. Zal ik eerder dan de buren weggaan, maar Ik denk: waar is het allemaal goed voor, Als ik maar een leuke vakantie heb. Zal ik dan toch stiekem een mesje In hun rechtervoorband planten Met een spottende, maar toch gemene tekst: “Ik ben lekker eerder in België…

De weg gewoon kwijt? Alleen achtergebleven? Een pijnlijke- afwezigheid? Het spoor helemaal bijster? Je weet het niet meer? Illusies verloren, En dat doet zo'n zeer? Je was wellicht aanhankelijk en maakte jezelf afhankelijk... Sta op en klim uit dat dal! Vecht voor jezelf en ingeval het nodig is...…

geluk vraagt om verdriet ik wil je ik wil je niet aanwezig zijn dat doet zeer dat doet pijn mevrouw, mijnheer ik ben even weg verken heg noch steg neem mij niet kwalijk…

Ik ben verdwaald... verdwaald in mijn verdriet Op zoek naar de idealen van mijn dromen. Ik doorsta een lange reis en ben onderweg een grote spiegel tegengekomen. Ik heb mezelf bekeken me met vroeger vergeleken Ik ben niet meer wie ik was ben een ander geworden.…

alsof het zweeft in mij en leeft in duizendvoud kriebelend langs wegen die eerder waren afgesloten voor doorgaand verkeer raakvlakken kenteren door gemiste afslagen alleen die ene snelweg lijkt nog berijdbaar maar het is alsof het zweeft in mij en zelfs het rechte pad mijn zicht verlaat in het kwadraat…

Jij zegt jij ziet mij graag mijn stoere felle held, maar jij bent de weg kwijt op je stenen liefdespad en je ziet het niet.…

Je bent de weg kwijt, de liefste vrouw heb je verraden in gedachten en je hart staat in brand, een onaangenaam, obsederend maar ook zoet gevoel vanwege iemand die je amper kent.…

Sinds ik mijn pen te leen heb gegeven is 't zin geven zoekgeraakt wolken zijn verstrikt geraakt in hun geschied – schrijving evenals de druppels die omhoogvallen nu niets meer is zoals 't lijkt…

Ach vlinder, wat doe je nou, op zoek naar bloemen en dat in de kou? Kwam je te vroeg uit je cocon, ik wilde dat ik je helpen kon! Ach vlinder, nu kun je niet meer terug, voortaan niet meer te vlug, uit je coconnetje kruipen hoor. Daar is het nu nog veels te koud voor!…

Bed bad brood Jarenlang gekloot Brood bed bad Marathondebat Bad brood bed Val van kabinet?…