Alle inzendingen over Fakkels

Als je alle mensen zou vragen Ook zo’n fakkel te willen dragen Komt er vrede in zicht. Door rede Komt vrede.…

Draag de fakkel in het leven met stevige, ferme handen. Als Pierlala je haalt zal je ziel de vlam zijn. Het lichaam wordt geruimd als afgedankte jas.…

Turquoise tinten doorbreken grijze luchten Vlaggenlinten waaien en zij zuchten Eindeloze nachten maken plaats voor rust Stilletjes wachten op de storm die is gesust Kleurrijke dagen daar staan wij nu voor Pak die fakkel en geef hem door en door…

geloof mij als ik spreek over mijn gelopen ronde denk maar dat het helen is van een open wonde wees niet bang wanneer mijn blik stagneert als mijn weg doodlopend is en mijn fakkel nog spaarzaam walmt in een verloren nis nog eenmaal zal ik mijn bruid aanschouwen als zij is gekleed in een zwarte japon zij gaat met vaandel vooraan…

De lengte van mijn leven sleep ik achter de toorts voor mij, brandend Vol van leven vuurt de fakkel Het getij staat op stormvloed…

De fakkel door willen geven, ook al dooft het licht, om geen doodlopende weg te zijn.…

Nee, tegen Kaag met fakkels demonstreren Heeft niets te maken met intimideren Het vuur staat slechts voor warmte en voor licht’ Waar werden die figuren opgeleid? De geengewetenschappenfakkelteit…

Weet ze wel hoe zwaar hij weegt De fakkel die hij draagt, hoe die Hem tegelijk verheft, zwaarte Lichtvoetig maakt?…

Donkere tunnels vol symboliek verlicht door een enkele fakkel de dood kijkt mij aan en ik zoek een weg naar jou verbonden in gedachten samen één het uur is nabij treur niet mijn lief wij zijn voor altijd…

Al vormde men een soort Chinese muur Rondom de loper die de fakkel droeg Toch was die voorzorg nog niet goed genoeg, Want één keer doofde het Olympisch vuur. Maar op de Tibetanen wordt doorlopend Door China het (Olympisch) vuur geopend.…

O, lavendel, wat ben je mooi met je paarse bloementooi die als vurige fakkels dansen op het ritme van de wind waarin de bij en de vlinder haar nectar vindt O, lavendel, zo geef je met je schoonheid weer geur en kleur aan de zomertijd…

Het olympisch vuur was even in ons landje Inge had de fakkel stevig vast Het slechte weer gaf wel wat overlast Maar toch kwam er een pre-olympisch brandje Dat kon, het echte vuur was bij de hand Dat brandde fel oranje en constant…

als mijn mond een appel was zou ik pitten praten je verleiden met ogen als wolken de straatlantaarn zou mijn fakkel zijn bladeren zouden rillen in hun nerven als de honkbalspeler een schildpad neerhaalt een landschap zou zich verschuilen achter een rood fluwelen gordijn - enkel als mijn mond een appel was -…

De kale kop de oorlam en de kwal Die krijgen 't steevast driewerf voor hun kiezen Het vuur lei na aan schenen hunner biezen Op hurken knielen fakkels met een knal Een robber vecht met oorvijg tot de bel De var krijgt rood, de joker buitenspel…

ik zoek een wijnkelk of een roemer of zo'n beker uit de mis met een inscriptie en een edelsteen beladen met betekenis ik zoek een huis met zware balken met van die fakkels aan de muur een langgerekte houten tafel waarin gekerfd staat ieder uur tekens van aanwezigheid illusies van gedachtenis…

Fakkel doorgeven en licht vervoeren.…

Een neertuimelende fakkel wordt ontstoken, hij boort zich lichtend door luchtlagen. IJle rooksporen verdampen in mistende vlagen. Een blinde wesp, een speldeknop van licht is eindelijk tegen de lamp gelopen.…

Met fakkels zal die worden aangestoken. Het wereldrecord van Slovenië is hierdoor verbroken. In Espelo is het record verbroken, Men bouwde maandenlang met veel geduld Een zesenveertig meter hoge bult, Die ook nog ritueel wordt aangestoken. Chapeau, wat men in Espelo daar fikste: Ze hebben mooi de langste en dikste.…

De hemel werd vol fakkels, maar langzaam Verdween je licht, sneller dan een komeet Boven de ijskoude bergen. Je blijft Mijn verlangen voeden, zo lang ik hier ben. (Noorderlicht)…

De hemel werd vol fakkels, maar langzaam Verdween je licht, sneller dan een komeet Boven de ijskoude bergen. Je blijft Mijn verlangen voeden, zo lang ik hier ben. (Noorderlicht)…

Ze zijn weer te aanschouwen de narcissen haar knoppen opengevouwen door het zonnelicht showt ze haar schoonheid in gras en veld met gele linten waar je hart van smelt de lelieblanke magnolia met parelmoeren gloed een verademing voor het gemoed en ook de forsythia die met felgele ranken als vurige fakkels afsteken tegen het ontluikende…

De slaap wijkt en ik Word sluw verzwolgen Door de duistere blik Van het immense zwart Bang voor de geesten Die mij altijd weer vinden Met hun handen wurgend Doden ze mijn spiegelbeeld De tijd verdwijnt In deze nachtelijke ruimte Als een uitgeholde rots Gevoed met fakkels doordrenkt van bloed Een groot toneel Met beulen voor het slot…

geloof mij als ik spreek over mijn gelopen ronde denk maar dat het helen is van een open wonde wees niet bang wanneer mijn blik stagneert als mijn weg doodlopend is en mijn fakkel nog spaarzaam walmt in een verloren nis nog eenmaal zal ik mijn bruid aanschouwen als zij is gekleed in een zwarte japon zij gaat met vaandel…

Er staat een frisse wind er waait een nieuwe wereld door de stad, ik zie mijn leven in de verte aan mijn voeten liggen Jongemannen dingen naar mij ze geven me alles wat nodig is voor de nieuwe tijd Zij zijn de belofte ik draag haar fakkel Zij zijn de daad ik ben de belofte Ik beloof de hemel op aarde, mijn borsten zijn vol, mijn…

De fakkel voerde haar doel, haar bedoeling veel verder dan enkel haar baarmoeder: zij bleek een al gehele, grote zorgende, verzorgende moeder! Mijn toorts verwekte geen enkel aards kind; neen, het bood, gaf en geeft veiligheid en geborgenheid voor ieder.…

Ben ik zeker van het leven zeker van mijn hier en nu zijn zonder twijfel in het brein om mijn omgeving te beleven het ontwaken als een schot verbreekt de sluier van de waan onthult de waarheid in een traan onttrekt de nevel van mijn lot fakkels van verbinding zijn ontstoken en met de wereld zoals die bestond is voor eeuwig het contact…

het gesprek van top tot teen laat langzaam los daar sta je dan alleen het pad leidt je door een bos een weg die iedereen vroeg of laat moet lopen het verlangen koppelt het hopen nog een laatste vraag fakkels branden fel in deze nacht ontwaak kracht houdt wacht figuren symbolen demonen goden alles voorbij gekomen dagdromen dromers…

Het groene hout van olie vergeven haar in linnen gewikkelde lijk het kan van iedereen zijn Brandstapel ontsteken en de hitte raakt met een klap het gezicht fakkel valt uit de hand Er was een tijd dat onze handen in elkaar grepen als acrobaten loslaten, salto's maken, vastgrijpen Onder de vleugels warmte verzamelen…

De fakkels worden overgedragen, een zucht van verlichting geslaakt. De nieuwe bewindvoerders kijken zorgelijk, iets heeft hen geraakt. Het kersverse bestuur oriënteert zich, probeert de gesloten kasten te openen. Een deur begeeft het plotsklaps, duidelijk te zwaar belast.…

kroop via mijn hart naar mijn hoofd waar jij mij kon besturen Stilletjes door mijn geweten sluipend heb jij mij Als een pop met touwtjes sleurde jij mij mee over bruggen en naar mijn grote angst Over het water liep ik jij hield mijn touwtjes van elastiek als ik trok trok jij mij terug In de grot vond ik een fakkel…