Alle inzendingen over GEZAPIG

Gezapigheid troef het lood dat losgeschoten de slokdarm in schuift.…

Gezapige bewondering, Voor oppervlakte, Onder de kosmische ruis, Van oorspronkelijkheid.…

Jonge tuja's staan in lange rijen. Streng verleden, vol knedende handen, kneep, duwde, snoeide, deed hen belanden op grond, verkruimeld als omwoeld door bijen. Geuren van hars en bezweet geld vrijen hier met elkaar, willen zich verpanden aan onstuimig leven zonder banden. Laat die kooplustige toekomst betijen. Avondzefier streelt de kleine…

holle frasen en mankgaande woorden Wees je bewust van de kink in de kabel sla geen acht op de ruis van gebral en geklep van wie ons nu vertegenwoordigt En luister niet naar het kwijlende lied van derde- en vierderangs uitgerangeerde haven- of palingpopkoren Knoop in je oren geen dwdd geen mediawoorden geen gezap…

Vereenzaming, Verademing; Gezapen in de bovenlaag Verslapen wij de grote vraag: Waarom?…

Makke schapen ontzien papier maar wat koopt de analfabeet daar voor? Oosterse gerechten steken schril af op een bedje van bedorven oesters het plakboek van mijn leven overlapt het jouwe…

Gezapig als de zoen van koele kinder-lippen en zoeler dan ’t gezoef van bloesem-zoete wind, o kleine regen, heeft van duizend glinster-stippen uw stuivend licht mijn haar met perelen gepint.…

Ik kijk eens rond en besluit dan snel, die dag begint ook zonder ons wel nestel me gezapig wederom in het nog warme bed! Hoe heerlijk is nestelen?…

Dit is geen droom Toch graast een trosje wolken Gezapig in het blauwe gras. Dit alles droom ik niet Terwijl ik op mijn rug gelegen geniet van deze zomerdag. Dit is geen droom, Dit is een gedicht. Hier kan alles en nog veel meer.…

Zonder liefde waren de plaatsen niet van elkaar te onderscheiden grijs en grauw en zonder jou kon geen stad mij meer verblijden Zonder liefde verdiende het leven niet zodanig te worden beschreven dor en droog en zonder jou vervlogen de dagen van mijn leven Zonder liefde waren mijn gedichten niet gezapig als hetgeen nu voor je ligt het…

Waar geen honger heerst of verdriet ’t niet uitmaakt hoe je erbij loopt men niet door and’ren ’t leven liet de opbouw van iets moois wordt gesloopt In een rustig gezapig leven waar geen kommer is, geen kwel maar ’t blijft toch ijdele hoop of zeg eens, is zo’n plek er wel?…

ik luister naar naar jou en de vogels je ademt snel in mijn stappen het spijt me om echo's te laten verdwijnen kies voor het licht woorden die schrijnen we dwarrelen dansen de stilte de namiddag rust hoorbaar gezapig verzadiging sust vlieg maar, ik verdwijn in je vleugels op een draagbare wind je zult niet meer…

Gezichten vol van onverstand Ik kijk maar weg van onschuld En zie hoe men in dromenland Haar nadagen verguldt Gezichten vol gezapigheid Vol kinderlijk verwerpen Te vol van de gezelligheid Om nog iets aan te scherpen Ik zie ze waar ik kijken moet Mijn adem in de weg gerot En in de spiegel die mij groet Verdoem ook ik mijn lot Te leven…

ze vluchtten voor gezapigheid dachten roem en eer te halen voor volk en vaderland niets was minder waar misleid door mooie woorden wachtte slechts dood en verderf loopgraven raakten verzadigd van bloed te jong gilden jongens om moeder een eeuw na die vreselijke strijd graaft men rond Ieper nog botten op klaprozen buigen stil…

Laat zich nu de echo horen van een dwaalkreet aan de horizon van schaduw en van dauwdrop in een droom die ooit begon is het jouw stem die klinkt als een wandkleed over zee het klankbeeld van prelude het dansen van de schimmen gezapigheid van vee hoor ik ze nu echt die emotieloze stemmen in de dwaalzee om te zwemmen is het dat oevergeluid…

met watervallen - naar diepe dalen en naar turbulente meanderende stromingen soms als een rustig en gezapig kabbelende beek ik zit aan de oever ervan libellen proberen me iets te vertellen - ik luister - ze wieken zacht en regelmatig…

wil niet kwetsen heeft ook geen zin Je bent bovenal een echte vriendin Klinkt wat gezapig maar is zo bedoeld hoop dat je toch hetzelfde voelt.…

Ondanks gezapige generaties, weldoorvoede rechters en hemeltergende kortzichtigheid door gebrek aan zelfkritiek. Opdat in vele verzuurde zielen weer povere sporen van liefde ontvlammen kunnen... tot men eindelijk onbevangen ademen kan: corruptie wacht de strop!…

Mijn blik valt neer ter aarde Gezapig hangt mijn lijf en zucht De ader van verwondering stroomt leeg Mijn ziel reeds jaren op de vlucht Giftig roest verstikt mijn hart Eens centrum aangenaam in bloei De rivier ertoe is drooggelegd Ik voel niet langer dat ik gloei Mijn brein verzuipt in zacht geprevel Een klaagtoon van de hoogste soort De massa…

Aan de rafelranden van de nacht in 't schaduwrijk zwijmelen verzonkene gedachten in vergetelheid donkerblauw en violet van diepgezonkenheid in sepia en indigo van nachtdoorwakenheid overvaart naar duisternis als tijdelijk anonymus een verblijf incognito naar een etherisch geestenrijk vergetelheid, gezapig slapend in het…

met verrijkt splijtstof woekeren ze gezapig verder de leden van de veilige raad vegen de mijnen, de deadline als een zucht in hun nek buitenlandse zaken wil tand om tand de fout van gisteren is een haperende plaat het schept een klimaat van mogen want de valkuil van het verraad gaapt zoeken naar verzoening overzeese stemmen vormen…

Men denkt gezapig op die regelmaat hoe alles aanvangt en wel overgaat: het jonge vuur, het leven en het lijden. Hoe irreëel zijn liefde, lust en haat wanneer men deinend het traject verlaat en naar de laatste halte zich voelt glijden. ----------------------- uit 'Traject' (1955)…

Waan ik mij in de groeve van mijmeringen, uiteindelijk op glad ijs en in een labyrint van goede bedoelingen – die hieraan voorafgingen om alle moed te plaveien, verstild het zwijgen in een wereld van gezapigheid, ben ik het doel en beloofde paradijs alweer voorbijgeschoten. Illustratie: Marion Ferno…

Open zonder moeite je ogen Slijp je tanden strijdvaardig Bal stevig je vuisten Luister zoals het hoort Biedt gepaste weerstand Ga nooit gezapig akkoord Boor diepliggende wijsheid aan Zelfs wanneer je het bezit ervan betwijfelt Laat de grijze massa alleen achter Laat hem tegensputteren en schelden Recht je rug en ontdoe hem van oneffenheden…

Als de zon scheen, gelukkig steeds elk nieuws ongehoord alles goed en gezapig want de post droeg het woord. Je hoefde weinig te vrezen want al liep in de rails zelfs geen kip was ontspoord en geen mens werd vermoord. .…

Veel liever was ik kind gebleven sprankelend als een vleugje kwik Genoot ik van kommerloze dagen want jij was jij en ik was gewoon ik Altijd kapot leken onze ruwe knieën In onze haren bengelde vaak wat gras of hooi De zomers leken eindeloos, heel zonnig Ons avontuurlijk leven was gezapig maar zo mooi We knoeiden dagelijks schromelijk met…

Sindsdien is in een grauw gebouw in ’t plaatsje Zoetermeer een uitgedroogde ambtenaar gezapig in de weer met puzzelen en zoeken en wellicht gedecodeer van ’t mailtje aan Janet wat jij verstuurde toen die keer. Edoch vandaag ontwikkelt hij niet één activiteit: Het is ~The Day of Privacy~ en nog wel wereldwijd.…

na welke koers we gaan varen het is heen en weer binnen de houten kast en de sleutel ligt al jaren te wachten in de onder la ik voel wel dat de veer ietwat licht is gespannen maar dat kan een geringe opwinding in de nacht meestal beter verklaren anders wordt het de vraag of wij samen de ochtend baren in ieder geval tikt de rust gezapig…

Het sap gloeit vol Door de maalstroom van haar vrucht Perzikbloesem met een vleugje nimfenzweet Drijft over het laken Dolle geur wenkt de voelspriet Gulzig geschroefd in haar plooien Laat ik me gniffelend verloren gaan De schoolmeester zat er naast met zijn gehakkel over meeldraden en feromonen Nu het wapen stuwt onder mijn kleren Een gezapige…

Het verbaast me hoe ik gezapig naar de dampende tong staar, hoe mijn spotlach verdubbelt. Onberoerd door zijn afzichtelijk tumult. Hij blaast vuurtongen naar de diepte slijk glanst aan de schubben. Maar ik wen aan het gevaar, gluiperige griezel in de kelder. Het verliest zijn greep in de loop van de reis.…