Wanhoop

Mijn blik valt neer ter aarde
Gezapig hangt mijn lijf en zucht
De ader van verwondering stroomt leeg
Mijn ziel reeds jaren op de vlucht
Giftig roest verstikt mijn hart
Eens centrum aangenaam in bloei
De rivier ertoe is drooggelegd
Ik voel niet langer dat ik gloei
Mijn brein verzuipt in zacht geprevel
Een klaagtoon van de hoogste soort
De massa gaat roemloos ten onder
Eenzame beleving die mij bekoort

Schrijver: DaNiMaWu, 6 augustus 2008

pocamelatihotmail.com

Wanhoop

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 663