Alle inzendingen over Geheeld

Opdat ik weten zal wat is geheeld.…

Waar de scherven zijn gelijmd Worden de scheuren zichtbaar Zoals littekens laten zien Waar de wonden zijn geheeld…

Ik hoef mezelf Niet meer te Verbergen Nu ik mijn Scherven Heb gedeeld Onmerkbaar Verdwijnen Ze in de aarde En blijf ik Over, Het geheelde ik, Een mens Van wie zo Maar gehouden Wordt…

neem van mij wat je nodig hebt maar neem mij heel en in het geheel niet stukgeslagen maar aaneen geheeld tot wij. © Ina Sousa, 2003…

niets heb ik nog te winnen de lakens zijn al uitgedeeld de wonden zullen blijven bloeden hun pijn wordt zelden nog geheeld. tegen bruut geweld zijn nog altijd geen helende kruiden gewassen.…

Mijn spiegelbeeld Is reeds geheeld Van zware klappen Mijn schaduw Is nog steeds grijs Van die ene, verre reis, Naar land van ooit En dan weer terug, Maar ik, Ik genees Nooit zo vlug.…

de liefste dat ben jij dit leven niet van mij niet todat het vuur uitwaait niet todat de lust bedaart niet tot de waarheid komt hier op aard de mens door de helft verdeeld nog niet maar bijna geheeld openbaring verbeeld…

Het grote geheel lijkt zonder inzicht op chaos zonder uitzicht ik zou het moeten opdelen in grijpbare deeltjes maar het mes ontbreekt het is te scherp en hard voor blote handen waarvan de meeste wonden nog niet geheeld zijn…

taal valt vaak in duigen zij breekt valt in scherven uiteen snel veegt iemand de stukken bijeen gebroken woorden moeten geheeld met secondelijm desnoods dat werkt voor bijna alles…

En nu de wonde bijna is geheeld Wordt andermaal een gouden plak verspeeld.…

Gemangeld Door het leven Gebutst door Mijn bestaan En dan toch Uiteindelijk Weer verdergaan - Geheeld door Die Zoon die Naast de minste Wilde staan Opgedragen aan Open Hof, Stad Groningen, dak-en thuislozen opvang.…

als de leegte zich vult met stervend geklater van wegebbend water in vogelzang gehuld… als ‘t Avé Maria gestreeld van de harpsnaren glijdt en gevoelig openrijt wat nog niet was geheeld… Als de stilte schreeuwt en niets anders kan.., omarm me, ………………… omarm me dan…

mijn hart zit vol met littekens Een herinnering van al de pijn en verdriet uit het leven Nog niet alle scheuren zijn geheeld Voor dat ik sterf komen er nog veel meer littekens Mijn hart heeft littekens van het leven Maar mijn hart heeft wel geleefd…

ze kijkt naar de deur nu nog op een kier en vraagt zich af of ze zal breken als hij dichtslaat de warmte van buiten kijkt uitnodigend naar binnen haalt haar over om eindelijk de laatste stappen te nemen ze loopt naar de deur ontsnapt door de kier en voelt zich geheeld na het dichtslaan…

donker omvat door de nacht stijgt worsteling naar boven om duwend een plaats te vinden als een demon: het oude zeer, niet goed geheeld ik wil daar niet verblijven! er komt geen rust geen magnolia die geurt geen klanken die kunnen strelen alleen de tijd zal de wonden helen…

De tijd heeft wonden geheeld ik ging weer warmte voelen zag de sterren, zon en maan ging opnieuw van het leven houden.…

Op zaterdagavond 22 juni 2019 worden zakken met opbeurende teksten en/of mooie versiering langs de route gezet met een theelichtje erin, om de lopers bij te lichten, omdat er de hele nacht, in estafettevorm, gelopen wordt. Mijn bijdrage: (k)anjers Mensen met kanker worden als anjers overblijvende meerjarige staan bekend om hun houdbaarheid…

in kleurenbeeld versleten, vergeten, vergeelde waarheid onaangekondigd dwars door tijd het papier is verfrommeld er is mee gerommeld zwart loopt over in wit als vergeeld wordt gedeeld gladgestreken en geheeld resteert een ingelijst portret gezien en teruggezet blinde vlek…

natuurlijk zie ik het craquelé op ons huwelijkshart het bloedt door verdriet verlies en nalatigheid wonden worden steeds geheeld door op wacht staan bij elkaar elke dag is liefde nieuw kom, reik me je hand in onze ringen staat: compassie gegrift voor levenslang…

hetgeen jij in mijn rug stak, lieve broer is al even geleden operatief verwijderd de wond is geheeld of toch, zo nu en dan bekruipen helse pijnen mij vanuit plekken waarvan ik het bestaan niet wist de zoektocht naar heling begon op de dag dat woorden overbodig leken…

Hun mild-bewogen vrede Geneest de eenzame pijn,- Gedenk mij in uw gebeden, opdat ik geheeld moge zijn.…

de vleugels van mijn kasteel zijn lamgeslagen torens trillen dralen in ten ondergaan fundamenten breken gewelven zien voor het eerst de maan stilte krijst uit restanten leven dat geketend aan de muren staat de aarde barst verzwelgt het spiegelbeeld deze droom is nooit geheeld…

Ik dool langs niet geheelde wonden, onverwerkte angsten, heimelijke zonden, zacht verdriet om mensen die er niet meer zijn. Ik zie ze aan met weemoed en met pijn. Het is de blues…

Hoe lang zal het duren voordat onze wonden geheeld zijn door tijd.…

Het blauwe gif geeft inkt haar zijden gloed vloeibaar drenkt een schaduwvlek zich in immer geheelde taal brakend schuilen letters onder een volgende aanval gebukt vangt ze de laatste druppels op het scherm terwijl zij de paraplu zijdelings laat liggen leest zij nogmaals…

langs grenzen door fluisterbossen raakt ons een eindig blikveld   het brood aan doorzogen monden het zaad in geheelde velden   ter plaatse, het alhier alwaar wij ons in overeenstemming   bevonden, tot verplaatsen, alsnog tot de limiet aan zichtvrees   hernieuwbaar stiltevlees, zelfs aan woelbare aarde voorbij…

ik zie je in een mooi wit licht geheeld, vol kracht, je zweeft ik zie je met m’n ogen dicht je speelt, je lacht, je leeft ik blijf het zien je mooi gezicht je knipoog zie ik met m’n ogen dicht dus... geen afscheid... dag! kus... een knipoog... lach!…

ze zit bij de zee met een tas vol scherven ze kent elke scherf weet waarom waardoor ze pakt de scherven legt ze naast zich neer pakt ze weer op een zwaai ze gooit ze smijt een afscheid van haar gebroken relatie geheeld gaat ze terug naar zichzelf naar wie ze werkelijk is…

Ik dool langs niet geheelde wonden, onverwerkte angsten, heimelijke zonden, zacht verdriet, langs mensen die er niet meer zijn. Ik zie ze aan met weemoed en met pijn. Het is de blues.…

Ook groeven van verborgen pijn maar nu geheeld door de tijd. Littekens zijn er achter gebleven die nooit helemaal verdwijnen. Teken daar ook mijn bruine ogen levenservaring is erin te lezen.. Een zelfportret van een geleefd gezicht met liefde door mij gedragen.…