Alle inzendingen over Glazuur

Als taal zwijgt waar liefde bindt leven letters zonder klanken twee tandenborstels zeggen al genoeg…

Een hype in onze gezondheidscultuur: is tandbleek met waterstofperoxide De middelen zijn echter niet solide en is een ramp voor tandbeen en glazuur Toch krijgt u uw tanden zo veilig wit Binnen no-time heeft u een kunstgebit…

schikken is geen sprake jouw vleugels zocht ik eeuwenlang een heerlijk lijf om vol te raken we branden lang op hete lust vloeien uit na duizend jaren het glazuur geeft ons de kracht de hemel in ons mozaïek te evenaren…

Het stil gespetter op koud glazuur. De geur van diesel en urine doen elk gesprek verstommen. Een stille knik ter begroeting. Een knik ter bevestiging van gemeenschappelijke hoge nood.…

stug was de klei waarin ik jou boetseerde ze gaf maar langzaam jouw frêle vormen vrij de fijnste details heb ik met liefde uitgestoken de scherpe trekken met zachtheid doen verlopen naturel ben je gebakken zonder kleuren en glazuur heb ik jouw ziel met mijn handen kunnen vatten…

ik flankeer mezelf treed uit gedachten aanschouw, divergeer wijdlopig reik tot lijfelijk afscheid ik land mijn walvislichaam op zwaartekrachtig zand tegenover dunne kustlijnen breek ik mijn laatste glazuur, kristallijn, bij rechtlijnig ontwaken is alles beter dan schijn…

de drilboor dreunt door heraanleg van het wortel kanaal langs glazuren kusten en speeksel stranden ik heb een afklikbrein als mijn zeurend lijf met slepende voeten achter mij aan bengelt wandel ik weg neem enkel ogen mee reis met genoeg lef om de achterkant van de maan te zien en vertel het niemand ik heb mijn mond niet bij…

De ochtend in doorzichtig glazuur, nog bauw van dauw en Hoofd dat naar adem hapt. Een steenworp van de boeg Verwijderd: Ik was je nog niet vergeten. Zo innig blijft Geur in het hoofd hangen. Zo teder de gebaren van het Afscheid, de strelingen ervoor.…

uit resten van allerhande soorten oud gebak schiep de bakker van de co-op een soortement van drab versierde het vervolgens met glazuur en verkocht het spul niet al te duur toch vreemd is het te weten dat ik daarvan durfde te eten doch door nostalgie gedreven zou ik er zo weer een euro voor geven (soms is een beetje vies best lekker)…

Heetbloedige lentejeugd afgestroopt tot tandeloze zang, levenssiddering van glazuur ontdaan. Geritsel als een meisjeslach in een bladerdek van onrust, paddenstoelen steken hoofs de hoed op. In de vereenzaming van vlakke akkers handhaaft de vogelschrik moedig zijn spottend narrenbestaan.…

Vermoeid licht rekt zich in luie schaduw, herpakt glazuren dagen.…

vanmorgen vroeg m’n vader bij mijn bed hij zei ‘jos ‘t is nu lente we gaan gauw krenten’ ‘Vader’ zei ik toen ‘fluks m’n kinderzoen Uw geliefde vogels zingen bij Uw zerk paps we bracht'n je heel teer naar 'n glazuren druiventombe St. Machutus is onze stonde je zien kan nu niet meer’…

En sindsdien heeft thee het woonvertrek dat steeds zijn zelfde glazuur van schuwe donkerte laat zien. Dit aarden werk heeft bolvorm. Ornamenten zijn onbekenden. Ware aard schenkt en hoedt. De werken van de aarde zijn steengoed. ----------------------------------------- uit: 'Het geduld van de dingen', 1996.…

Waar zijn stem vangt de cesuur Op muzische vest Tot gister regend glazuur.…

Tussen de schotsen van gebroken ijs branden blikken van gouden glazuur. De kou van de morgen laat in een roes van verrukking zijn klamheid los. Stralen glinsteren vanuit ontloken dagenraad tussen de reten van halfgesloten gordijnen. De wereld neemt een nieuw begin, maar droomt nog even door.…

Maar zonder aarzlen of bedenken Beproefde hij haar in het vuur En smolt, die smachtenden moet drenken, Vast in een harnas van glazuur. Want geen kan liefdes laafnis brengen, Die zelf niet, dervend, durft verzengen. ---------------------------------------- uit: Kringloop (1931-1935)…

en de lente legt zich naast een langer lied langs niet te stuiten stromen het vergezicht glanst glazuur op blauw het heeft effect op mij het oeroude weten klokt traag laag over laag wanneer wij ons vasthouden aan elkaar door gelijke lanen de liefde beschrijven en de verbeelding die we tussen onze vingers wrijven met geen andere…

Een bonte stoet van praalzieken worstelt zich over smalle wegen naar het onbereikbare azuur op weg naar droomfabrieken waarin grote ketels de regen wordt gehard met glanzend glazuur Op de top slaapt tegen het okergeel het silhouet van het begeerde oord van valse rust en verboden lusten een overvloed van voedsel en veel rumoer dat de lichte…

De zon verlicht alles met een bepaald glazuur de stilte de reinheid zo puur natuur prachtig en zo sereen het lijkt wel of je zweeft en je in een droomwereld leeft.…

het borend leven in de appel was bijna in de beet vergaan glazuur van glanzend blanke tanden spiegelde de witte worm hij trok kronkelend zijn kop in in stervensangst geheel ontdaan het was vlak voor de tweede hap pas dat ik het zwarte puntje van zijn neus zag vol schrik heb ik de appel weggeworpen want net als bij de worm was weg die lust…

in zilverglans laat de winterzon haar stralen glijden, langs de wit bevroren velden met daarboven als een lach de glinstering van rijp een vleugje warmte vlindert over kale koude tak, die glimmend van plezier, zich siert in druppels als glaskristal de vroege morgen licht op in vuur en helder als glazuur kleurt de hemel blauw hoog in…

jij bent niet toevallig gekomen ter voorbereiding schiep ik jou in zeven dagen dromen boetseerde uit de beste klei jouw ranke vormen pimpte je op van teen tot top jij droogde naturel in aardse schoonheid het vleugje galaxy gaf jou al snel een goddelijk perspectief in het glazuur smeulde vuur dat fel opvlamde in de uitbundige…

Ooit een engel ontmoet haar al eerder gezien achteraf in andere blotevoetenmaat Maar steeds als zodanig herkenbaar Haar glimlach vraagt om een lasbril haar beloften zijn van een zoetheid die het glazuur van je tanden slijt altijd gevleugeld en met een altijd vlammend zwaard tussen ons in Komt me nog meer vertellen hemelse nakomelingen…

Het is onhoudbaar de schijn te vertalen in een spiegelbeeld Op beide afstanden iets wijder dan schouderbreedte net boven schofthoogte trek ik een lijn Rechts van mij het bos een decoratief monoliet afstekend tegen het glazuur, mijn plafond daaronder was ik het groen in gedachten met hier en daar een weider van koeien voor de authenticiteit…

Je moet onthouden Dat iemands oude ogen breken Als oud glazuur. Het bleken Haar wimpers zelf die toeklapten Vastkleefden en haar uitpakte. Ik ben de weg kwijt en ik weet Niet waar op ik mijn pijlen schiet. -------------------------------------------------- uit: '27 gedichten en Geen lied', 2000.…

Portieken met tegels in glazuur maken het zoet. Stempel van de Amsterdamse School is de maat. Houtbewerkte deuren herbergen eigentijdse buren. Wereldlijke straatnamen van zeevaarders geven kracht, Marco Polo, Jan Evertsen en je kunt dromen voor uren. Natuur in statige bomen en een echte Admiralengracht.…

schrapen met lange halen het vernis van de wind, de kou zal in zijn honger blijven zoals de schaduw van de verdwenen pas niets zal de tijd doorstaan in weggelaten woorden er rest nog wat tapijt van het nooit geoogst respect twijgen worden mens en de vrucht verstilt wanneer er wordt gemaaid, zal ik sterven in het wieden van het gras, me glazuren…

Het geluid achter de blinde muur versiert nostalgie met een laag glazuur wat alleen naar mijn eeuwige jeugd neigt. De warme kleuren van graffiti koestert gevoelens op mijn netvlies terwijl het nachtleven hun theater afsluit.…

Er vlot een walm door de kamer Het verschroeide weefsel Die bloederige pomp die doorjaagt Getuigt nog van een bitter gisteren Je nipte van mijn gevlei zonder verpinken Bijna hoorde ik jouw tanden knarsen Alsof het glazuur afbladderde Jouw greep verslapt, verkilt.…

De scheve dake' en waggelende muren Glibbren van gave, glanzende glazuren, Door fijn, geduldig reegnen neergesproeid. Dat wou 'k, als in email, dun opgeleid, Aaneengeschoven uit geheim van kleuren, Geschilderd zien met veel nauwlettendheid.…