Alle inzendingen over Globale lichtbundel

werpt een blik lichtbundelend verkleind en vergroot op het overwinnende organisme, de mens het ontwikkelde dier dat zijn mededieren liefheeft, verafschuwt en stilzwijgend misleidt uiteindelijk doodt als het niet luistert naar verdragen door enkelen bekroond…

Zachte lichtbundels Tekenen zich in het ochtendgloren Op de muren De dag is weer ontwaakt Uit een donkere droom Zachte lichtbundels Schijnen over onze lichamen Het zout van zweetdruppels Glinstert in het licht De nacht laat zich raden Zachte lichtbundels Glijden de morgen in Om ons te ontwaken Uit warme dromen De ochtend kust ons wakker…

Dichte regen dooft de lichtbundels direct uit -- zonder dat het sist.…

ze is een vrouw zo doodgewoon tot plots letters dicht bij haar komen haar bekoren en het verlangen strelen ze koestert woorden speelt met zinnen ontdekt een bijzonder iets ze schrijft zo waar haar eerste dicht als een woordenstroom niet te stoppen stoeien zinsbeelden in haar gedachten tot ze moe gemoedelijk uitrusten in haar schoot ze prikkelen…

Ik schijn met de lamp op de stal de heilige wordt verlicht in de lichtbundel. Is het schone schijn, of zou dit onder de noemer vallen van schijnheiligheid?…

we hopen is massaal slachten globaal verlopen…

Een lichtbundel verscheen als derde oog Geen glimlach, maar een uitbarsting van geluk. Jij maakt het goudpotje onder de regenboog.…

De regen bestempelt ze met "geklasseerd" en slingert ze in de modder, globaal.…

steeds weer de vloer op de eeuwenoude schimmen wisselend van rol in de coulissen stil nog kinderen van de rekening global village tanka…

In heldere eenvoud zijn - het verstaan zonder woorden Niet verstrikt in droom en gedachte die in golven gaan en komen En in liefde gaan het hart een kalme nachtzee - lichtbundel die door het donker glijdt - door een nieuwe dageraad gedragen…

“Nou”, zegt patiënt, “da’s zelfs globaal een even lang als slap verhaal.”…

ik verdraag de dagen door de lichtbundels die mij brengen naar de dagen met jou ze stralen en dragen de pijn van jouw heengaan in het ochtendrood van toen ze zweven en komen samen in kernen waar ze mijn balans zullen eisen mij zullen wijzen op die laatste kus…

Wordt het niet eens tijd voor global warming?…

'Going global' was bij ons op school Een vliegexcursie naar een verre kust Maar maakte dat de leerling wel bewust Van het gevaar dat in die uitstoot school? Een extra lespakket 'Vliegschaamteleer' Draagt veel meer bij aan minder vliegverkeer…

‘Ik wil uw volk toch eventjes vertellen Geweld gebruiken is een zinloos plan Kijk naar Irak en naar Afghanistan (Het gifgas komt natuurlijk van rebellen) Ik wil globaal met de olijftak wuiven (en thuis vilein aan vredesduiven kluiven)'…

Een volle mailbox, lege brievenbus Er wordt veel afgerond of afgesloten Er worden plaatjes van de boom geschoten Zo zijn de dagen vlak voor kersmus dus En straks, dan zal het feest, globaal bekeken Ons weekend weer zo lekker lullig breken…

Nog steeds vrees ik die lichtbundel die kruipend mijn innerlijk behang aftast. -------------------------- Seinpost (2021)…

Bush wil voor zijn raketschild blijven strijden Maar Poetin is helaas niet zo amused Zijn vechtlust krijgt hierdoor een flinke boost Wat het klimaat verslechtert tussen beiden Bush gaat de global warming overwinnen Door weer een koude oorlog te beginnen…

Half maart en het wordt bijna twintig graden We kunnen nu weldadig zonnebaden Weerplaza spreekt al van een nieuw record Ook mij baart global warming ernstig zorgen Toch hoop ik lekker te genieten, morgen…

ik ken veel woorden in veel talen maar kan je niet bereiken al woon je dichtbij lijkt het of je in het verre Patagonië bent, toen post nog bedeeld werd te paard toen telefoon en telegraaf hun digitale opvolgers globale connectiviteit nog toekomstdromen waren ik blijf briefjes in een fles in zee gooien die je niet bereiken…

de mens een samenspel van atomen en moleculen laveert in het onmetelijke universum de mens een vernisje ratio balanceert op dunne draden van verbreken en verbinden de mens een druppel bewustzijn in de oceaan slingert heen en weer tussen verheffen en verlagen de mens het bange dier dat net zo lang om lichtbundels blijft vliegen…

Snaai graai Snoei groei Snauw grauw Stank dank…

Breng mij een wereld dichter bij het woord dat waarheid spreekt zet mijn voeten op de aarde van vertrouwen en respect…

Volop genieten, hoor! Langlaufen, schansspringen Snowboarden, kortom Van wat net begon Straks is het over door Temperatuurstijging Kou gaat verdwijnen Als sneeuw voor de zon…

Wil je internationaliseren Ver van je roots, waar je geboren bent Dan kun je van het tennis nog wat leren Daar is globalisering langer trend Kijk, Agassi was import-USA En Sampras idem dito, niks mís mee Soms raak je in de war, wordt het te zot Met Lendl en Maria Sjarapova Geboren in het Oostblok, net als Tova De USA is one big meltingpot…

Ik meen me te herinneren op een zelfde golflengte veeleer aan de andere kant van d’aarde ik trek mijn kleverige haren weg mijn hand schrijft koelte van blauw op wit een beetje gaat rond meest' is ongezegd verborgen in het onbevroedde onbeschrevenen ik wuif het weg in de wereld ongewenst niet zonder invloed het is in gang gezet globaal…

Een bekend deun klinkt uit de radio Uit straatlicht valt regen als gele gensters Vervormd neonlicht door betraande vensters Ik neurie mee, ach ja, Ravel's Bolero Je bent daar, God zij geloofd Lichtbundels zwaaien langs kamermuren Ik wacht, ach nee...de auto van de buren Twijfel heeft mij van blijdschap beroofd Ik wacht...…

ganzen die in gedachten zijn gezonken ontwaken door liefdevolle muziek dwangmatig gaan ze naar beneden lonken genietend van al het akoestiek in gladgestreken water dansen elfen op waterbloemen omgeven door een prachtig theater laten ze zich door een lichtbundel inzoomen de blauwe lucht laat zich door dit schouwspel omringen al genietend…

het zand schreef met de hand van de wind mijn woorden in het zand globaal geef ik de pagina’s aan nog zonder inhoud die ik al zag staan maakte veel werk van hoofdletters en danste de kleine scenes in schuin schrift door de getijden werden de bladzijden weer keurig gewist de avondzon dook rood ook de wind legde…

onvergetelijke geur van vroeger zomaar weer eens achttien jaar in onze eigen heerlijke herfst stemmig stralende lichtbundels in dit gouden feest van het leven een zaterdag weer groen worden rijp in het zelfgekozen voorjaar en samen feesten als in de tijd waarin de liefde groeiend was voldoende voor een heel leven na vele jaren zal ’t…