Alle inzendingen over Hartenpijn

Waarom zorg je er altijd voor Dat dat wat leuk is nooit lang hoeft te duren Zodat mensen liever van je vluchten omdat jij ze nooit weg zult sturen Je bent er van overtuigd dat het gevoel ooit over zal gaan en dat je, omdat je je hart hebt gegeven Toch weer in de kou komt te staan Je probeert te voorkomen, dat je ooit hartenpijn zult lijden…

Die vreselijke pijn Mijn positiviteit Mijn optimisme Het had uiteindelijk geen zin Wat ik ook deed Of wat ik vond Men ging er meestal Tegenin Waarom zou ik Opnieuw beginnen Waarom zou ik Er steeds weer zijn Wat er steeds was En wat ik hoopte Liep meestal uit Op hartenpijn…

Soms denk ik hier wel eens aan terug met hartenpijn Waarom moet het voor homoseksuelen zo moeilijk zijn. Elke keer een terugkerend gevecht zonder eind Die mijn mens zijn en verstand regelmatig ondermijnt.…

Weet je wel wat je hoort? Het is mijn hart dat wordt doorboord, ongehoord! Ik voel de pijn, scherp, heftig, maar toch fijn, Ook al doet het zeer, ik kom er telkens, telkens weer, Om maar daar te zijn, het laatste moment, dat ik jou, jou heb gehoord. Niet weten zou beter zijn, rustiger, zonder zorgen, minder belast, Maar toch wil ik weten,…

Zij zullen sidderen, als zij verstaan, Met welk een marteling van hartenpijnen Ik zingend door het Leven ben gegaan.…

het uur van afscheid nemen doet pijn waar het geliefden van ons wegrukt en de tranen vloeien van hartenpijn toch gaat men er zelden onder gebukt als de erfenis groot is en niet klein…

Duw me niet van je af, mijn lief Ik heb bergen weg te geven Neem iets aan, wees een dief Doe het, zonder angst of beven Begrijp mijn nutteloos gevoel Dat van niet nodig te zijn Begrijp alsjeblieft wat ik bedoel En verzacht mijn hartenpijn…

De droom van helder licht is weggekwijnd door hartenpijn. De tranen zijn als regendruppels, maar de onzichtbaarheid blijft. De mist streelt mijn weemoed, gaat hard tekeer in mijn lijf. De realiteit van de waarheid zijn beklemmende, vochtige oorden. De stroom van mijn gedachten verdampt en vormt weer wolken.…

Niet van hartenpijn Maar, omdat we zo gelukkig zijn...…

Het is nat in Den Haag het donkert en dreuzelt zij is de enige die zich nog staande houdt ze tuurt over zee alsof ze hoopt dat ‘het’ terugkomt ‘het’ dat nog niet weg is en nog geen naam heeft de duifjes samen sterk waartegen is nog onbekend maar het bestaat zoals je je verweert tegen hartenpijn die zich openbaart nog voor ze er…

Een heimelijke hartenkreet onloochenbaar en puur De meedogenloze hartenpijn door zelfopgelegd censuur Het woud van mijn emoties overwoekerd door pure angst Als visser op de open zee huiswaarts kerend zonder vangst Met een mokerslag moet ik breken door de sterke rotsenwand Om de liefde te verklaren aan mijn tersluikse zielsverwant…

Als een rivier wil ik minnen in een stroming oeverloos hoogten en diepten als golven vol van kolkende emoties hoogtepunten van geluk wisselend met hartenpijn.…

terwijl haar warme handen zijn koude ziel beroeren en woorden als een zalf zijn hartenpijn verzacht verliest hij zijn geloof in god en zijn bestemming omdat hij de beproeving zo lief niet had verwacht terwijl zijn zachte stem haar ogen laten tranen en als een medicijn de weg zoekt naar haar hart verliest zij al haar angst voor duivel…

eerste kennismaking met miniatuur hartenpijn. (hartenpijn even opgeborgen) goddelijk genot in heet schuimend bad hits van radio Veronica op 192, de jingles, langzaam dommelen, dutten, doezelen. geen school, geen kerk. wel vader. is geen vriend van Veronica. doodse. stilte.…

In stilte leven, is wegkwijnen muziek doet veel hartenpijn verdwijnen. Ik heb hier enkele instrumenten vereeuwigd op mijn doek. De harmonie zal voor eeuwig een plaatsje in mijn hart nemen.…

Mijn hart huilt een droevige melodie een melodie van bang-zijn Mijn opgekropte angsten en allergrootste hartenpijn Ik schreeuw het uit naar God almachtig ik roep heel hard, mat luide stem, want 'k ben nu alleen in huis, en al mijn wanhoop stuur ik Hem Oh, God, spaar toch mijn lieve moeder ze ligt in't ziekenhuis en heeft het zelf denk…

De schoonheid van de stad kan hem zo diep bekoren met hartenpijn moet ik hem in zijn passie storen vader heeft je nodig in de kartonnage, ach jongen toch, wat een pláátje! Coby Poelman-Duisterwinkel. Van Wolde schilderde al op 13 jarige leeftijd een Gezicht vanaf de Grote Markt vanaf de Martinitoren.…

Draag me weg naar het wonderlijk licht in verzachtende toverogen Weg van kermende hartenpijn in nieuwe jaarringen Gelijk zeven sloten de tijd verdichten in kruisende hemelbogen Waan me ver over de rivier van het sonore en geef het gezicht aan mijn lief die de schoonste droom verwaait in mijn verlangende schoot als de zwellende…

in de dalen van de hartenpijn Daar leer je jezelf 't beste kennen al zou je soms weg willen rennen Kijk naar jezelf in goede en slechte tijden probeer 't leven te nemen, en niet te vermijden Want je bent geworden wie je nu bent door ieder levens-incident Geluk en rampspoed zullen blijven komen probeer het leven niet te schromen.…

Op een goed moment zwachtelde zij mijn hartenpijn orgaan, op 't moment, vlak voor 't dood dan bloedt haar pracht-naakte huid prikkelt mijn speerdozen haar tepels figureren zon en maan in allesbehalve ballen licht.…

ze komen in hun heel lange witte jassen en ik dan mede word genomen om voortaan op mij te passen Laat mij weten als ze naderen met de dwangbuis in hun hand als ze stappen door de bladeren naar ’t gesticht waar ik beland Laat mij weten als ze kloppen op de deuren van ’t alleen zijn dan kan ik mij nog verstoppen in het laatste beetje hartenpijn…

De droom van helder licht is weggekwijnd door hartenpijn. De tranen zijn als regendruppels, maar de onzichtbaarheid blijft. De mist streelt mijn weemoed, gaat hard tekeer in mijn lijf. De realiteit van de waarheid zijn beklemmende, vochtige oorden. De stroom van mijn gedachten verdampt en vormt weer wolken.…

Maar de glans die haar omgeeft, de gouden klanken van haar zijn, alsmede het karakter dat het spreekt zijn het instrument dat speelt wat lijdt, gelegen buiten het reiken tot wat steekt, bloeiend in fluwelen wonden en hartenpijn.…

strelen rimpelogen die de nachtlichtjes nog verdragen in een oud gelaat en twinkelen zoals de pimpelmees die in je schoot geborgen over liefde zingt In ompaalde hartelijkheid strooi je opnieuw de sterren aan de hemel Als het geluk vruchtbaar in warmende ogen wiegt en in een zucht van verlichting de horizon verplaatst krijgt je hartenpijn…

Kleine schalkse ruiter, tussen pen en podium huilde je angst en hartenpijn, wars van glitterglam, de eeuwigheid in. En waar je nu bent, verhef nogmaals het wondermooie Mia (jouw muze toch?) tot tijdloze hymne, hier al onsterfelijk en weet, lieve Vos, niet alleen Elvis blijft bestaan, maar jij ook. Jij ook.…

de lucht zal nooit meer hemelsblauw zijn zonder jou geen warmte, geen verblijden zonder jou, voel ik mij in rouw worden mijn dagen donker als de nacht zonder vogelzang, zonder bloemenpracht Zonder jou geen lentedag, geen zomernacht zonder jou, voel ik mij in rouw moet ik dat zware kruis alleen nu dragen voel ik dat zielenleed, die hartenpijn…

vocht biggelt over mijn warme wangen zonder dat het mijn leed bedaart, verzacht of verlicht Woordenloos staar ik naar de spiegeling in een plas water Ik herken mezelf niet meer terug Ik huil tot het vocht mijn hart overstroomt, maar nee De smart kleeft blijvend aan mijn ziel Ik hoop op troost voor later, als gezongen vloeibaar hartenpijn…

Zij deed de stille gever hartenpijn, want gaf hem via Joan het volgend briefje. Daar stond geschreven: 'Jan, ik heb gemerkt dat je me aardig vindt. Ik vind jou niet aardig. Zwijg daar dus over, Marie-Jeanne.' De doffe dreun heeft twee jaar doorgewerkt.…

we zingen en schreeuwen over hoop op dagen van verdriet met hartenpijn zwalkend en dralend is de weg die ik loop: maar ik pak je hand en leg hem voorzichtig in die van mij…

Waar ligt 't verdriet dat ik, tenvoeten, jou nooit gun jouw hartenpijn tot kwelling doet bezeren en het leedvermaak aan kwaadwilligen misgun hun laaghartig hoogmoed af zal moeten leren.…