Alle inzendingen over Hector

[Senryu-light] "Bláffende honden bijten niet," zei de valsaard toen zijn Hector zweeg.…

De Honden, Zij, zetten hun beenverslindende tanden in een door fokkers aanbevolen portie PAL Aldus verliep de dag van Hectors dood.…

de milde nacht over haar en haar bloesem heb uitgedacht omdat zij vroeger geen vrouw was maar een androgyne man met het verkeerde geslacht en hoe ik haar liefde omdat ik niets bemerkte aan haar intieme behoeften jaren ouder dan ik die onervaren niet wist dat zij ooit een man was die zich steeds meer een vrouw voelde door Hector…

GOED VOORBEELD Toen Andromache Hector smeekte thuis te blijven bij vrouw en kind en dat idee hem niet beviel, sprak zij: ‘ik wil niet dat je oorlog voert na vijven! Neem eens een voorbeeld aan die Wouter en Camiel.’…

Ik heb konijntje Knabbel ingevroren, kanarie Piet de vrijheid ingezonden, hond Hector aan een boom in ’t bos gebonden en poes Minoes bij het asiel verloren. We kunnen dus op pad. Hè, ‘k voel me naar, mijn dochter grijnst, wat smaakt de koffie raar….…

O, als een jonge man, als Hector aan de zegewagen, met slepend haar en met de geur van jeugd stromende uit zijn schone wonden, het jonge hoofd nog ongeschonden, De trotse romp nog onverslagen. ----------------------------------------------- uit: Vergezichten en gezichten (1954)…

~ ~Ben je mal~ zei tante Leentje, waarop ze haar nicht bezwoer: ~Mijn kachel rookt, de goudvis drinkt en Hector blaft me af en stinkt en Kareltje mijn ouwe kat gaat bijna elke nacht op pad. Dus Annemiek zoals je ziet een man in huis ontbeer ik niet.~…

Zee-egels zagen zonder duikbril ongetwijfeld die parelbroden boven zich scheren maar wisten zij veel Of het nou meeuw, maan of mokkel was alleen een zompige flens van algen op het steen kon hen verleiden Ik pafte op de boot en keek toe Hector schonk nog een beker tsipouro in “Jij ook?”…

- een groet voor Ad Kremer uit de hondenhemel - Ze zagen mij eerst voor een kuitbijter aan, een stoere Von Hapsburg, Maximiliaan dat werd al gauw Max, maar daar vond ik niks aan, geen Hector of Tarzan, in godshemelsnaam, maar hoe ik in 't ècht heette gaat geen hond aan...…

Zwerver zonder spiegelbeeld zon zindert over het land verlegen lichaamstaal uit de zonnestralen van de zomer gehaald   omdat je naakt wilt zijn onder koelte van katoen samen onderweg naar de slapeloze horizon en de zee die zwijgt omdat de zomer zichzelf alleen maakt.…

Zie hoe hij de groene levensboom omhelst waar hij vroeger ingeklommen dacht dat hij kon vliegen teruggekeerd naar eenzame gronden heimwee naar de natuur van zijn jeugd verleden uit een verborgen wereld naar een schuilplek achter de horizon luister hoe hij tegen de vogels praat verhalen vertelt aan dwalende wolken teruggekeerd naar eenzame…

Op mijn zwarte hengst over de stille landwegen naar de eindeloze kust aan zee waar zilte adem uit jouw lichaam ontsnapt op de vleugels van een zwaluw verder mee de zomer in en je spreidt jouw benen als een rivierenlandschap laat mijn beekje binnen aan de buitenkant op mijn donkere paard door de kalme bossen naar de groene heuvels…

Hoe kan je zonder gedachten bij me zijn onze wellust als een woeste rivier onze bedding het verstilde landschap en als je wegebt rode wijn hoe kan ik je niet voelen als zwijgen lust oproept onze lijven in liefde herinneren de berg is bij ons, wij zijn de berg we horen in het hemellandschap van dromen waar niemand praat over het leeftijdsverschil…

Letters dwalen over lakenvelden waar mijn gemis als liefde is en haar afwezigheid als de zee omdat het waaien soms oneindig lijkt en komt ze terug, dan zijn we samen in bed met de meest innige liefde liederlijk in de eenvoudige vorm van lusten zo onstuimig als kusten waar ik mijn letters laat verdwalen totdat zij verdwijnt in de annalen…

Jouw jongensachtige schoonheid verwondert mij zoals ooit de zee deed, toen ik een jongen was waarom flirt je met mij lieve punkmadam uit Parijs terwijl je weet dat ik onschuldig ben nauwelijks droog achter de oren een enthousiaste scholier mag ik het schip op jouw oceaan zijn je schilderen, omdat het leven eindig is met de twinkeling van…

Wil je de vrolijke stem horen van een overleden moeder die sombere gedachten steelt bij de rivier met jeugdige energie luister met die eerbiedige glimlach doe het op een windloze zomerse dag wanneer vlinders op bloemen dansen zwaluwen onder zwoele wolken zweven je kunt haar horen met jouw hart.…

De nachten kon ik niet vergeten toen we samen in een oceaan van liefde vreeën was ik de golven jij de kust en samen waren wij de lust om te zwijgen, te overleven stille heimwee teruggegeven jouw duistere kant verlegen ogen zoals we samen kalm bewogen en een geest die uit de fles vloog toen je ontwaakte in mijn liefdestoog.…

Waaiende winden ontsnapten uit een droomslaap die mij lichter maakte en beter verteerbaar zoals herinneringen die ik voorheen was vergeten onrustig in mijn verlangen sliep ik verlegen en denkbeeldig naast mijn hospita Emma Petronella ik borduurde verder op liefde terwijl ik snurkte verrijkte ik mijn geest.…

Bij een boom stond ik stil om mijn negativiteit met zuurstof te filteren de boom zei niets terug ik had geen vragen waarvan ik het antwoord al wist, ik somberde uit de diepte van mijn ziel borrelde een wanhoop niet te beschrijven ik probeerde de zomer in te lijven, maar mijn lichaam sputterde tegen de boom die onveranderlijk bleef…

Of het God was of de mens die het dier als minderwaardig dacht te mogen beschouwen laat ik in het midden van de twijfel overal ter wereld waar de mens verschijnt verdwijnt het leefgebied van de wilde dieren dat kan nooit de bedoeling van een schepping zijn geweest we roven, stelen, plunderen en de dieren delven het onderspit we leven…

Als je de mensen leert kennen ga je vanzelf de dieren waarderen ik kan maar niet wennen aan die mensapen in kleren ze hebben geen manieren zoals de meeste dieren ze straffen en ze schelden kiezen de verkeerde helden ze beleren en beweren bevoogden en betogen ze bezeren en kleineren en hebben boze ogen ze zuipen en ze roken terwijl…

Alle hoop is nu op jou gevestigd de horizon komt dichterbij toekomst wacht op niemand nader je met iedere voetstap blote voeten op het zand strand ligt aan de zee weids is jouw innerlijk verlangen in de wereld zo naakt mogelijk te zijn puur zoals het bestaan bedoeld is ik zie je zwoegen, spieren kweken ruimtelijk is jouw denken om jezelf…

Wie ben ik geweest toen natuur werd vernietigd bossen gekapt voor productie dieren door honger verdreven de hele wereld in onrust gevangen in vreemd verlangen wie was ik in werkelijkheid toen mensen elkaar te lijf gingen niet uit liefde of vrede wie was ik in hemelsnaam toen jij de hand sloeg aan jezelf niet langer door kom met…

Wie ben ik geworden nu de nacht over de stad valt de maan zachtjes huilt jij met een lach een ander kust dezelfde liefde ooit voor mij is voorbij gegaan in duister onvolkomenheden ze blijven bij me zoals de nacht hoort bij de dag zal ik aan je denken met of zonder lach.…

Waar zal ik zijn als mijn zwaan het water raakt de zon de hemel topt bloemenzee op bloemenmarkt waar zal ik je kussen zal ik een vreemde zijn een vriend misschien bij jou of bij mij waar zal ik zijn als mijn droom een bodem vindt de boom zich wortelt op een eiland in zee.…

Er is een overvloedige weelde aan het dansen op het zomergras sterren fonkelen aan heldere hemel muziek klinkt loom en ritmisch er wordt een stofje aangemaakt in het brein, geniet van lekkernijen zou het vrouwelijke schoon kunnen omhelzen nu de ontwaakte weergoden zo hun best doen inwendige moed versterkt de mens.…

Er ligt een vertragende stilte in de schaduw van jouw lichaamstaal een droef verhaal, het zwijgen waard vergeten in zichzelf, gekooid niet welkom in de wereld en alles wat je tegenkomt blijft zelfgenoegzaam op veilige afstand van jouw werkelijkheid beperkingen, je hebt ze nu in dwaze dromen opgesloten.…

In de meest intieme binnenwereld van mijn door liefde kloppende hart heb jij in het geheim een kasteel gebouwd omringd met bomen die wortelen in het woud hoor ik de echo van zovele dromen het is jouw stem die zingt over de zomer zwaluwen die scheren tussen dansende wolken het geluid van een koekoek in avondrood een stem die laat fluisteren…

Of jij werkelijk die ster bent kan ik niet in het midden laten het heelal is zo onmetelijk groot dat er nauwelijks een midden is te vinden jij bent dood, ik hou me groot onze liefde blijft oneindig maar als jij wel die ster bent dan geef je mij jouw licht om me lichter te maken in deze diep duistere nacht.…

De schaduw in het park voelt als een oase even voel ik dat je naar me kijkt je weet tegen wie je praat want vroeg of laat komt afscheid nemen het waarom waardoor we uit elkaar fladderen is zoals de stille geheimen van zwaluwen in de zomer het gesprek verwaait met de wind woorden dansen in spelonken steeds meer mensenvlees…